احکام فقهی شرع مقدس در فریضه زیارت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام افتخاری ظهر امروز در آیین بیان احکام شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(س) که در محل شبستان بزرگ امام خمینی(ره) برگزار شد به تشریح احکام و اهمیت زیارت از نگاه شرع مقدس پرداخت و گفت: در ایام دهه کرامت شیعیان زیادی به زیارت حضرت امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) شرفیاب می‌شوند بر این اساس احکام زیارت برای عموم شیعیان و تبیین ابعاد آن از اولویت‌های فقهی آستان مقدس حضرت معصومه(س) است.
کارشناس فقهی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه زیارت در لغت به معنای دیدن کردن به دیدار کسی رفتن است، گفت: در فرهنگ مذهبی در معنای نوعی دیدار خاص توأم با اکرام از قبور بزرگان و امام زادگان دین است بر این اساس زائر اسم فاعل و به معنای زیارت کننده و مزور اسم مفعول و به معنای زیارت شونده است.
سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان اینکه اساس زیارت بر قرائت زیارت‌نامه معتبر و دارای سند از سوی علمای بزرگ دین مرسوم شده است، گفت: تبرک جستن از ضریح و سنگ مزار در آداب زیارت نیامده است این در حالی است که در بیان بزرگان توصیه‌شده است؛ اما این عمل به معنای قبولی زیارت نیست.
حجت‌الاسلام افتخاری با اشاره به اینکه برخی از زائران برای تبرک گرفتن از حرم و اماکن مذهبی برخی از اشیاء حرم را به همراه می‌برند، گفت: به‌عنوان‌مثال تسبیح، نایلون، کتاب دعا و برخی از لوازم این‌چنین از اموال حرم بوده و خارج کردن آن از اماکن مذهبی حرام است.
کارشناس فقهی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه در سؤالی از ولی امر مسلمین دنیا حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پرسیده شده است«در رساله‌های عملیه آمده است که جایز نیست شخص جنب و حائض داخل حرم ائمه(ع) شوند؛ توضیح بفرمایید که منظور از حرم، همان زیر گنبد است یا اینکه شامل همه ساختمان‌های ملحق به آن‌هم می‌شود»
وی ادامه داد: رهبر معظم انقلاب در جواب فرموده‌اند«مراد از حرم همان زير گنبد مبارک و جايى است که به آن حرم و مشهد شريف گفته مىشود، ولى ساختمانهاى ملحق به آن و شبستان‌ها حکم حرم را ندارند و ورود جنب و حائض به آنجاها اشکال ندارد، مگر جاهايى که عنوان مسجد را داشته باشد.»
حجت‌الاسلام افتخاری با اشاره به اینکه امربه‌معروف و نهی از منکر یک فریضه همگانی در بیان شرع مقدس است، گفت: بر اساس شرع مقدس«هر جا خوف آن باشد كه در اثر امربه‌معروف يا نهى از منکر ضرر قابل‌ملاحظه‌ای متوجه انسان شود، انجام آن واجب نيست.»/837/پ202/ی