فلسطینیان در هر مرحله از مذاکرات باید منتظر شروط جدیدتر از سوی نتانیاهو باشند
به گزارش خبرگزاری رسا، دکتر فایز رشید نویسنده عرب گفت: هر وقت در نتیجه عقب نشینی و امتیازدهی های طرف فلسطینی و فشارهای آمریکا، لحظه دست یابی به یک راه حل نزدیک می شود رییس دولت اشغالگر قدس شرط و شروط خود برای صلح را افزایش می دهد و شروط جدیدی را مطرح می کند که تحقق آن برای طرف مقابل (فلسطینی ها) غیر ممکن است.
این تحلیلگر مسائل سیاسی در تبیین این شرط و شروط گذاری های پایان ناپذیر اشغالگران قدس یادآور شد: نمونه این امر را می توان در شرط نتانیاهو مبنی بر ضرورت حضور نیروهای صهیونیستی در منطقه دشت اردن یافت. در این ماجرا، وقتی مشخص شد که این شرط از نظر فلسطینی ها و آمریکایی ها قابل بحث است و می تواند نیروهای مستقر در مرزهای فلسطین با اردن، آمریکایی ـ اروپایی باشند یا مشترکا از فلسطینی ها، اردنی ها و صهیونیست ها تشکیل شوند نتانیاهو شرط دیگری را مطرح کرد.
وی افزود: شرطی را که نتانیاهو این بار پیش روی فلسطینیان گذارد، اقدام فلسطینی ها در شناسایی «اسرائیل» به عنوان یک کشور یهودی بود. رییس کابینه عبری به خوبی می دانست که موافقت با این شرط برای فلسطینی ها سخت یا غیر ممکن است ؛ ضمن آنکه اگر فلسطینی ها «اسرائیل» را به عنوان کشور یهودی به رسمیت بشناسند، این چهره صهیونیستی یک شرط جدید و البته بزرگ تر و سخت تر از اولی مطرح می کند.
وی با نگارش مقاله ای تحت عنوان «مخالفت مطلق رژیم صهیونیستی با برپایی کشور فلسطینی» در تبیین دلیل مخالفت نتانیاهو با تشکیل کشور فلسطینی تصریح کرد: از یک سو، نتانیاهو در اساس حاضر به پذیرش چیزی به نام ملت فلسطین نیست و از سوی دیگر، اکثر احزاب حاضر در ائتلاف کابینه رژیم صهیونیستی حاضر نیستند موجودیت فلسطینیان را به رسمیت بشناسند تا چه رسد که اجازه تشکیل کشور به آنها بدهند. رهبران این احزاب بارها اعلام کرده اند که اگر طرح تشکیل کشور فلسطینی به دولت کنونی عرضه شود، هیچ موفقیتی حاصل نخواهد کرد.
در بخشی دیگر از این مقاله آمده است: موضع نتانیاهو نسبت به شکل گیری منطقه ای با دستگاه حاکمیتی خودگردان را می توان از طریق تاکید این مقام صهیونیستی بر کنترل مرزهای این منطقه و نظارت بر تمامی کسانی که به آن وارد یا از آن خارج می شوند، فهمید.
نویسنده مذکور در ادامه نوشت: رژیم عبری وجود یک کشور فلسطینی را در معنای نقض موجودیت خود به عنوان یک کشور یهودی می دانند و از این رو، اصرار دارد که در هر گونه توافق با تشکیلات خودگردان باید دو نکته لحاظ شود: اولین مورد حق این رژیم در ورود آزادانه به مناطق فلسطینی است ؛ البته در هر لحظه ای که ضرورت اقتضا کند و تل آویو امنیت خود را در معرض تهدید ببیند.
وی خاطر نشان ساخت: نکته دوم حضور نیروهای صهیونیستی در منطقه دشت اردن و در خط مرزی فلسطین با این کشور عربی است تا به این ترتیب، امکان کنترل راه زمینی بین اردن و فلسطین برای دولت عبری فراهم شود و علاوه بر آن، رژیم عبری کار کنترل بر آب های منطقه ای غزه را در اختیار خواهد گرفت مگر آنکه غزه به اراضی تحت حاکمیت مصر الحاق و این کشور عربی کار کنترل بر آن را عهده دار شود./982/ب103/د