بررسی علت مخالفت رژیم صهیونیستی با توافق آتش بس در جنوب سوریه

به گزارش خبرگزاری رسا، پس از اعلام توافق میان واشنگتن و مسكو در باره جنوب سوریه، رژیم صهیونیستی بعد از سكوت چند روزه اعلام كرد كه با توافق آتش بس در جنوب سوریه مخالف است. بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر اعلام كرده كه این توافق را قبول ندارد، زیرا باعث تثبیت حضور جمهوری اسلامی ایران در سوریه می‌شود.

این ادعا در حالی مطرح شده كه اولا از طرح مشترک آمریکا و روسیه در عرصه میدانی و عملی نشانه های ملموسی به چشم نمی خورد. ثانیا، به نظر می ‌رسید توافق روسیه و امریكا برای آتش بس در سوریه بیش از هر چیز به سود اسراییل و مطابق نگرانی ‌های این رژیم در مرزهای جولان و قنیطره طراحی شده است.

سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه بعد از این موضع اسراییل اعلام كرد كه مسكو و واشنگتن کلیه تدابیر را لازم را برای توجه داشتن به منافع اسراییل در زمان ایجاد مناطق كاهش تنش در نظر خواهند داشت. مجلس دومای روسیه نیز در واكنش به اظهارات نتانیاهو گفته اگر نخست‌ وزیر اسراییل با طرح روسیه و امریكا برای توقف درگیری‌ها در جنوب سوریه مخالف است بهتر است طرح جایگزینی ارایه كند.

البته تل ‌آویو مجموعه‌ شروط خود را به امریكا و روسیه ابلاغ كرده و به نظر می‌ رسد این دو كشور علاوه بر این كه توان محقق كردن این مطالبات را ندارند، چندان تمایلی به اجرای این مطالبات نشان نمی ‌دهند. رژیم صهیونیستی خواهان ان است که دشمنانش یعنی ایران و حزب ‌الله از سوریه خارج شده و یا حداقل حضورشان در این كشور كمرنگ شود. رژیم اشغالکر قدس نه تنها خواهان دور شدن جریان مقاومت از بلندی ‌های جولان اشغالی است، بلكه خواستار خروج كامل آن ها از سوریه است.

البته این خواسته یک طرفه و طلبکارانه است. در همین راستا رابرت فورد، سفیر پیشین ایالات متحده در سوریه اخیرا اعتراف كرده كه واشنگتن و مسكو نمی ‌توانند مانع رسیدن ایران و حزب ‌الله به مرزهای جولان اشغالی شوند، زیرا قدرت اصلی در پیروزی‌ های عملیات‌های زمینی ارتش سوریه را همپیمانان ایران تامین می ‌كنند.

یكی از دلایلی كه نگرانی‌ اسراییل را از حضور ایران و حزب ‌الله در سوریه بیشتر كرده مساله قدرت نظامی حزب ‌الله و راه ارتباطی زمینی است كه در زنجیره محور مقاومت با عراق ایجاد شده است. به همین دلیل تل‌ آویو می ‌خواهد ایران و حزب ‌الله خارج از سوریه باشند یا حداقل تا جایی كه امكان دارد در دور‌ترین بخش نسبت به سرزمین ‌های اشغالی حضور داشته باشند تا در آینده خطری برای این رژیم ایجاد نكنند.

از طرفی، تل آویو به خوبی می ‌داند كه توافق آتش بس در جنوب سوریه به معنای حضور نظامی شریك دشمنانش یعنی ارتش روسیه به عنوان ناظر در این منطقه است. این مساله در كوتاه‌ مدت برای رژیم صهیونیستی یک فرصت است، زیرا شاهد آرامش نسبی در این منطقه خواهد بود. اما در دراز مدت این توافق می ‌تواند به تهدید راهبردی مهمی تبدیل شود كه رژیم صهیونیستی به آسانی قادر به مقابله با آن نیست.

اسراییل به خوبی می ‌داند كه قدرت تاثیرش بر بحران سوریه فقط از طریق مرزهای مشترک در جنوب این كشور امكان ‌پذیر است. به همین دلیل از دست دادن این منطقه و واگذار كردن آن به روسیه، فرصت مانور در این منطقه را از تل ‌آویو می ‌گیرد. بر این اساس رژیم صهیونیستی تا جایی كه می ‌تواند سقف شروط خود را بالا می برد تا شاید روسیه را وادار كند تا در هر توافقی در خصوص سوریه، به منافع اسراییل پای بند باشد.

اخیرا به نقل از منابع نظامی بلندپایه اسراییل مطالبی منتشر شده است كه گفته اند باید نیروهای تضمین ‌دهنده آتش ‌بس در جنوب سوریه از نیروهای دوست با اسراییل باشد كه منافع این رژیم را تامین می ‌كنند. طبعا اسراییل ترجیح می‌دهد نیروهای آمریكایی این مسوولیت را بر عهده بگیرند.

البته با توجه به شرایط موجود و فضای میدانی و سیاسی منطقه، خواسته های اسراییل در خصوص سوریه غیرمنطقی بوده و چون آمریكایی ‌ها به تنهایی در امور سوریه تصمیم گیرنده نیستند، نمی توانند جوابگوی خواسته ‌های این رژیم باشند. بنا بر این رژیم صهیونیستی در برابر دو انتخاب قرار دارد:

یا این كه توافق را بدون تغییر بپذیرد یا با رد كردن آن، وضعیت در جنوب سوریه را به همین شكلی كه هست نگاه دارد و برای حفظ امنیت خود از گروه های تروریستی مانند داعش و جبهه النصره استفاده کند.

زمانی كه نتانیاهو می‌ گوید حضور تروریست ها را در جنوب سوریه بر ارتش سوریه ترجیح می دهد، معنایش ان است که رژیم صهیونیستی گزینه دوم را انتخاب كرده است. اما به دنبال شکست های متوالی گروه های تروریستی در سوریه، این گروه ها تکیه گاه مطمئنی برای رژیم صهیونیستی محسوب نمی شوند. مهمترین ضعف این گروه ها فقدان راهبرد روشن از سوی آن ها در قبال تحولات سیاسی و میدانی، شكاف و اختلاف نظر ریشه‌ دار، خسارت ‌های مالی و جانی فراوان در میدان جنگ و در آخر عدم انسجام جریان ‌های حامی معارضان و گاه تقابل آن هاست.

در عرصه میدانی ارتش سوریه و متحدانش در حومه جنوبی الرقه پیشروی‌ های چشمگیری داشته‌ و در عین حال عملیات ‌های نظامی ارتش سوریه در محور صحرای نزدیك به جنوب دیرالزور نیز افزایش یافته است و داعش در تنگنا قرار گرفته است.

محور مقاومت از شكاف و ضعف معارضان به سود خود استفاده كرده و در مقابل آنان دست برتر را دارد. نماینده دایمی روسیه در سازمان ملل چندی پیش به خبرنگارها گفت كه معارضان سوری از مطالبه بركناری بشار اسد دست كشیده ‌اند. این امر به معنای اعتراف آنان به شکست در سوریه است.

در چنین وضعیتی که معادلات سیاسی و میدانی هر روز به نفع سوریه و محور مقاومت رقم می خورد، نگرانی و استیصال رژیم صهیونیستی قابل درک است, اما سران تل آویو باید بدانند که دیر یا زود تاوان سیاست های توسعه طلبانه و تجاوزات خود به سوریه و نیز حمایت از گروه های ترویستی را خواهند داد./۹۹۴/ب۱۰۱/ف

احمد قره داغی