شستشوی مغزی مسلمانان در غرب چین

به گزارش خبرگزاری رسا، در بیابانی دور افتاده در غرب چین، ساختمانی بزرگ در محاصره نرده‌‌ها و سیم‌های خاردار به چشم می‌خورد. بر روی نمای ساختمان، با حروف بزرگ چینی نوشته شده که مردم باید زبان چینی بیاموزند، حقوق بخوانند و مهارت‌های شغلی بدست آورند. ماموران امنیتی اعلام می‌کنند که نزدیک شدن به این منطقه ممنوع است.

در داخل این محوطه، صدها مسلمان اویغور روزهای خود را تحت فشار شدید برنامه شستشوی مغزی به شب می‌رسانند؛ به گفته یکی از افراد بازداشتی که آزاد شده است، در این کمپ ها آنها ناچار بودند به سخنرانی‌ها گوش کنند، سرودهایی در ستایش از حزب کمونیست چین بخوانند و مقالاتی در «انتقاد از خود» بنویسند.

هدف دولت چین این است که ایمان آنها به اسلام را از بین ببرند. عبدالسلام محمد ۴۱ ساله می‌گوید‌ک پلیس او را به خاطر قرائت قرآن در یک مراسم ختم دستگیر کرد. بعد از دو ماه بازداشت در یک کمپ، به او و ۳۰ نفر دیگر دستور دادند که از زندگی گذشته خود دست بکشند.

او می‌گوید: آن کمپ‌ها جایی برای رهایی از افراط‌گری نبود؛ در آنجا حس انتقام‌جویی به وجود می‌آمد و هدف پاکسازی هویت اویغورها بود.
 
کمپ بیرون از شهر ختن که شهری باستانی در صحرای تاکلامکان است، یکی از صدها کمپی است که دولت چین در چند دهه اخیر ساخته است. این بخشی از عملیات وسیعی است که صدها هزار مسلمان چینی را برای هفته‌ها یا ماه‌های متوالی بدون هیچ اتهامی و تنها به خاطر شستشوی مغزی در حبس نگه می‌دارند.

هر چند این برنامه، محدود به منطقه سین کیانگ در غرب چین است، اما این کمپ‌‌ها بزرگترین بازداشتگاه‌های این کشور از زمان حکومت مائو به شمار می‌رود که انتقاد فزاینده بین‌المللی را در پی داشته است. چین چندین دهه است که در صدد محدود کردن اجرای آداب و مناسک اسلامی است و بیشترین فشار را به منطقه سین کیانگ وارد آورده که وسعتی به اندازه آلاسکا دارد و نیمی از جمعیت ۲۴ میلونی آن اقلیت نژادی مسلمان هستند. بیشتر آنها اویغور هستند که دین، زبان و فرهنگشان همراه با تاریخچه جنبش‌های آزادی‌خواهانه و مقاومت در برابر حکومت مرکزی، مدت‌هاست که دولت پکن را آزار داده است.

پس از یک رشته حملات ضد حکومتی که در سال ۲۰۱۴ به اوج رسید، زی جینپینگ، رهبر حزب کمونیست، برنامه گسترده‌ای را برای تغییر هویت اقلیت اویغور و دیگر اقلیت‌های مسلمان این کشور آغاز کرد تا آنها را به شهروندانی وفادار و حامی حزب حاکم تبدیل کند. علاوه بر بازداشت‌های گسترده مقامات، استفاده از خبرچینان را افزایش دادند و نظارت پلیس را تشدید کردند و حتی در خانه بعضی از مردم دوربین نصب کردند.

مایکل کلارک متخصص منطقه سین کیانگ در دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا می‌گوید: مداخله دولت چین در زندگی روزمره مردم به اوج خود رسیده است. هویت قومی اویغورها هدف اصلی این عملیات است. چین مرتبا گزارش‌های مربوط به بدرفتاری در منطقه سین‌کیانگ را رد کرده است. در نشستی در پنل سازمان ملل در ژنو، در ماه گذشته چین وجود بازداشتگاه‌های بازآموزی را رد کرد و آن را ‌‌«موسسات آموزش مهارت های شغلی» عنوان کرد.

هو لیانهه، یکی از مقامات استان سین کیانگ به کمیته برچیدن تبعیض نژادی سازمان ملل گفت: هیچ بازداشت اجباری و چیزی به اسم مراکز بازآموزی وجود ندارد. این کمیته پکن را تحت فشار قرار داده تا اعلام کند چه تعدادی از مسلمانان در بازداشت هستند و آنها را آزاد کند اما وزارت خارجه چین این درخواست را رد کرده و آن را بی اساس خوانده؛ این وزارتخانه همچنین اقدامات امنیتی چین را مشابه اقدامات سایر کشورها اعلام کرده است.

اما این دفاعیات دولت چین در تضاد کامل با شواهد روزافزونی همچون دستورات مقامات رسمی، مطالعات صورت گرفته، گزارش های خبری و برنامه‌های ساخت و ساز که رسانه‌ای شده و گزارش‌های عینی بازداشتیان سابق است که به کشورهایی همچون ترکیه و قزاقستان گریخته‌اند. 

روزنامه نیویورک تایمز با چهار تن از افرادی که اخیرا در سین کیانگ بازداشت بوده ند مصاحبه کرده است؛ آنها از بدرفتاری فیزیکی و کلامی ماموران گفته اند؛ برنامه‌های خردکننده سرود خوانی، جلسات سخنرانی و جلسات خود انتقادی و اضطراب ناشی از اینکه نمی‌دانستند چه زمانی آزاد می‌شوند. دهها اویغور دیگر که بستگانشان در چنین بازداشتگاه‌هایی به سر برده‌اند، این روایت‌ها را تایید می‌کنند.

آقای محمد به یاد می‌آورد که روزهای طولانی در این بازداشت‌گاه‌ها معمولا با نرمش شروع می‌شود. به او و دهها تن از فارغ التحصیلان دانشگاه، بازرگانان، کشاورزان که در کمپ بودند دستور می‌دادند که دور زمین بدوند؛ ماموران گاه به صورت آنها سیلی می‌زدند و افراد مسن را که کند‌تر حرکت می‌کردند، هول می‌دادند. 

سپس مجبور بودند سرودهایی میهن پرستانه به زبان چینی بخوانند مثل سرود « بدون حزب کمونیست چین جدید وجود نخواهد داشت». کسانی که شعرها را به خاطر نمی‌آوردند، از صبحانه محروم می‌شدند.

وی می‌گوید پیش از آنکه سال گذشته از چین فرار کند، هفت ماه را در یک سلول حبس بوده و در سال ۲۰۱۵ بدون اینکه به جرمی محکوم شده باشد بیش از دو ماه را در کمپ گذرانده است.

مقامات چینی رسما دین اسلام را ممنوع نکرده‌اند اما حد و مرز انجام آیین‌های اسلامی را بسیار محدود نموده اند از جمله نماز خواندن در خانه در صورتی که دوستان یا مهمانانی در خانه باشند را ممنوع اعلام کرده‌اند. 

دولت سین کیانگ سال گذشته قوانین ضد افراط‌گری را اعلام کرد و به طور مبهم این کمپ‌ها را مشروع خواند؛ بنا بر اسناد دولتی از جمله آگهی‌های مناقصه، در بسیاری از بخش‌های این منطقه، چندین کمپ در حال ساخت وجود دارد./۸۴۷/ب۱۰۲/ع

منبع: ایکنا