بررسی علل کاهش و اهداف افزایش جمعیت در یک اثر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، انتشارات جامعة الزهرا(س) کتاب «ایران جوان بمان!» برگرفته از سخنان حجت الاسلام محسن عباس ولدی در رادیو معارف را منتشر کرده است.

چند سالی می‌شود که طنین یک هشدار به گوش بسیاری از ما رسیده است: «پیری جمعیت ایران». مطابق با آمارهای علمی، پیری جمعیت تهدیدی در قرن‌های بعدی نیست و این تهدید در همین چند دهه آینده گربیان‌گیر ما خواهد شد و بسیاری از میان‌سالان ما آن را خواهند دید. از این‌رو مؤلف در مقدمه هدف و چگونگی تدوین این کتاب را این‌گونه شرح داده است:

 همه کارشناسان جمعیت می‌گویند برای جلوگیری از تهدید پیری جمعیت مردم باید به فرزندآوری بیشتر روی بیاورند. هم‌زمان با طرح این هشدار و توصیه به مردم برای فرزندآوری بیشتر، سؤالات زیادی در ذهن مردم شکل گرفته است. این سؤالات موجب می‌شود که مردم انگیزه علمی برای فرزند آوری بیشتر پیدا نکنند.

 برنامه پرسمان تربیتی خانواده در رادیو معارف، با درک اهمیت این مسأله، به مدت بیست و یک هفته برنامه خود را به پاسخ‌گویی به پرسش‌های مردم در این باره اختصاص دارد. استقبال کم‌نظیر شنوندگان از این بحث، ضرورت ماندگار کردن را دو چندان کرد؛ از همین رو مجموعه مباحث این بیست و یک برنامه در کتابی به نام «ایران! جوان بمان!» گرد آمد.

نویسنده در این کتاب به پاسخ به سؤالات و موضوعاتی همچون: شعار «فرزند کمتر، زندگی بهتر» چه شد؟، مگر شرایط امروز با دیروز تفاوت دارد، چرا باید از سالمندی جمعیت نگران باشیم، چرا کنترل جمعیت از سال هفتاد و یک متوقف نشد؟، آیا فکری برای اشتغال فرزندان آینده کرده‌اید؟ جمعیت زیاد فضای آموزشی زیاد می‌خواهد، مشکلات اقتصادی و فرزندآوری، سنت‌های خدای مهربان و روزی انسان، پاسخ‌های عقلی و عملی نه قرآنی و حدیثی!، بروید در میان مردم و واقع‌بینانه حرف بزنید، مصادیق تقوا، رابطه فقر و ایمان، فلسفه نعمت در میان کفار، با مسؤولان حرفی بزنید؛ نه با مردم، آرمان‌گرایی بدون توجه به واقعیت‌ها، مساوی با توهم، افزایش جمعیت و کمبود و منابع طبیعی، جایگاه فرزند آور در اسلام پرداخته است.

نگارنده در ادامه این کتاب نیز موضوعاتی همچون: آیا شما با رفاه مخالفید، مخالفت بچه‌های بزرگ‌تر، فرزندان بیشتر وقت کمتر، برگردیم به گذشته، اشتغال مادران، بچه‌های بیشتر؛ عبادت کمتر، ادامه تحصیل و فعالیت اجتماعی با وجود بچه‌ها، راحت‌تر بودن تربیت فرزند کمتر، ضمانت تربیت، من بچه می‌خواهم؛ اما همسرم حوصله ندارد، ازدواج با خانواده پر جمعیت، حرفی با صاحب‌خانه‌ها، زندگی آپارتمانی و بچه‌های زیاد، فاصله میان فرزندان، فایده این بحث‌ها برای پا به سن گذاشته‌ها، من بچه دوست دارم؛ امام من و شوهرم نقص داریم، بچه‌دار شدن با وجود اختلافات زناشویی، با طعنه‌های مردم چه کنیم؟، جنسیت فرزند، بالا رفتن سن ازدواج، جبران عقیمی، الان چند تا بچه؟، حرف‌های پایانی و ضمایم را بررسی شده است.

 برش‌هایی از کتاب: 

بحث کنترل جمعیت در ردیف مباحث سبک زندگی است و تغییر در سبک زندگی به تغییر ما از زندگی بستگی دارد. نوع نگاه ما به زندگی است که درباره چگونگی فکر کردن به فرزندآوری تعیین کننده باشد؛ از این‌رو نویسنده در این کتاب جایگاه فرزندآوری در اسلام چنین آورده است:

کسی که می‌پرسد چرا باید بچه‌دار شد، باید از او پرسید: چرا زندگی می‌کنی، هدف تو در زندگی چیست؟ او را باید به نخستین گام‌های موفقیت در زندگی مشترک ارجاع داد و کسی که هدفش در زندگی مشخص نیست، یا نمی‌تواند به بچه‌دار شدن فکر کند و یا اینکه وقتی بچه‌دار شد، نمی‌تواند از عهده تربیت او برآید.

مادران و پدرانی که وقت گذاشتن برای بچه را تلف کردن وقت می‌دانند، نمی‌دانند برای چه به دنیا آمده‌اند.  احساس نیاز به پدر یا مادر شدن یک نیاز غریزی است که هر انسانی به آن توجه دارد به صورت طبیعی باید در همه انسان‌ها وقتی به حدی از رشد می‌رسند، این احساس تولید شود. انسان از نظر روحی و روانی نیازمند به پدر شدن و مادر شدن است.

همچنین در بخش حرف‌های پایانی مطالبی همچون: سخنی با مردم، سخنی با متصدیان فرهنگی، سخنی با مجلس و دولت، سخنی با رسانه‌ها و سخنی با جوانان حزب اللهی را مطالعه می‌کنیم و نویسنده در سخنی با متصدیان فرهنگی چنین آورده است:

گاهی که در مصاحبه‌ها و نظریه‌پردازی‌های فعالان فرهنگی را درباره مردم راهکارهای ترغیب و تشویق مردم به فرزندآوری بیشتر می‌شنوم، غصه‌دار می‌شوم ما در شیوه کاهش جمعیت، غرب را الگوی خویش قرار داده و بدون چون و چرا همان روش‌ها در کشور تجربه کردیم؛ البته شاید در آن موقع از آنها پیشی گرفتیم، به گونه‌ای که برای آنها یک مورد تحقیقاتی شدیم.

حالا که مثل آنها در مرز هشدار قرار گرفته‌ایم، بازهم بسیاری از حرف‌هایمان شبیه به آنهاست. چرا فکر می‌کنیم با همان شیوه‌ای که آنها دنبال می‌کنند، ما می‌توانیم به نتیجه برسیم؟ نکند خدای نکرده به این نتیجه برسیم که باید از خیر تقویت مبانی دینی مردم گذشت و تنها با پول، سبیل مردم را چرب کرد! نگاه مادی در کشورهایی که نگرش مادی به این عالم دارند آن طور که باید، نتیجه نداده است، چطور در کشو ما که هنوز مردم جلسات معنوی محرم، صفر، رمضان و اعتکاف را رها نکرده‌اند نتیجه خواهد داد؟! تجربه انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس اندوخته تمام ناشدنی است که نباید به راحتی از کناران عبور کرد.

بنده معتقدم بدون توجه به مبانی و معارف عمیق دینی که از آیات نورانی قرآن و روایت ناب اهل‌بیت(ع) گرفته شده، نمی‌توان مردم را به خوبی به سوی افزایش سوق داد. به همین دلیل از رسانه‌ها و روحانیان محترم می‌خواهم که مردم را در مسائل مختلفی که مربوط بحث افزایش جمعیت می‌باشد با مبانی دینی آشنا کنند و باید نگاه توحیدی مردم را تقویت کرد. در کنار تقویت نگاه توحیدی هم باید گره‌های ذهنی مردم را نسبت به این مسأله باز کرد.

انتشارات جامعة الزهرا(س) چاپ هفدهم کتاب «ایران جوان بمان!» را با شمارگان ۲۵۰۰ نسخه، در قطع رقعی و ۳۲۵ صفحه به قیمت ۹۰۰۰ تومان منتشر کرده است./۹۹۸/ن ۶۰۲/ش