یکی از علمای اندونزی مواد قانونی حقوق بشر را مردود دانست

به گزارش بین الملل خبرگزاری رسا، حامکا (حاج عبدالملک کریم امرالله) عالم دینی، ادبی، مورخ و همچنین سیاستمداری بسیار مشهور در اندونزی بود که در مورد تعدادی از ماده های اعلامیه حقوق بشر نظیر اعلامیه جهانی حقوق بشر توسط سازمان ملل متحد در 10 دسامبر 1948 تصویب شد، دیدگاه قاطعی داشت.

حامکا پس از خواندن بندهای اعلامیه به این نتیجه رسید که خواندن همه اعلامیه آسان است، حتی اگر بسیاری از اعضای خود سازمان ملل هستند که هنوز آنها را عملی نکرده اند اما بند 1 از ماده 16 و ماده 18 را نمی توانم قبول كنم. چرا نمی توانم آن را بپذیرم؟ زیرا من مسلمان هستم. چیزی که موجب شد، نتوانم آن را بپذیرم این است که من مسلمان شده ام و نه یک اسلام آماری. من یک مسلمان آگاه هستم و اسلام را از منبع آن می آموزم؛ یعنی قرآن و حدیث. و من بر این معتقدم در صورتی می توانم آن را بپذیرم که از اسلام انصراف دهم و یا قبول کنم که صرفا به عنوان مسلمانی باشم که شریعت را اجرا نکند.

شایان ذکر است که در ماده 16 بند 1 از اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است: زن و مرد که بزرگ شده اند، بدون محدودیت قومیت، ملیت و مذهب، حق ازدواج و تشکیل خانواده را دارند. آنها همانند رابطه با ازدواج، در مورد ازدواج و طلاق، حقوق مشابهی دارند.

به عقیده حامکا، در احکام اسلامی محدودیت هایی به دلیل قومیت و ملیت وجود ندارد. بنابراین، این بسیار مطابق با شریعت اسلامی است. زیرا اگر شخصی به اسلام معتقد است، به یک امت یعنی امت اسلامی می پیوندد. تا زمانی که بین دو طرف سازگاری وجود داشته باشد، ازدواج طبق دین حلال انجام می شود، زیرا هیچ تخطی از مفاد تشکیل یک خانواده نیست.

"اما در مورد دین، ​​باید محدودیت هایی وجود داشته باشد. این محدودیت توسط قرآن و حدیث تعیین شده است. مرد زناکار مجاز به ازدواج نیست، مگر اینکه با زن زناکار یا مشرک باشد. و زن زناکار مجاز به ازدواج نیست، مگر آن که با مرد زناکار یا مشرک باشد و چنین بر مؤمنان حرام است (سوره نور [24]، آیه 3).

همچنین در سوره مائده، آیه 51، بار دیگر توضیح داده شده است: هر کس از شما به آنها طرفداری کند، پس او جزء گروه آنها است."

بند دیگری که توسط حامکا رد شده است، حق ارتداد است، همانطور که در ماده 18 آمده است: همه حق دارند که فکر کنند، احساس کنند و دین داشته باشند. این حق شامل آزادی مبادله دین یا اعتقاد و استقلال هم به صورت فردی و هم گروهی، آشکارا و خصوصی است تا دین و اعتقادات خود را با عمل و پرستش نشان دهند.

حامکا نوشت: این حق شامل آزادی تبادل دین یا عقیده است. این سخنان توسط مسلمانان قابل قبول نیست، زیرا بسیار مغایر با اصول و رهنمودهای اساسی اسلام هستند. در دین اسلام، شخصی که اسلام را ترک می کند، به هیچ وجه دین ندارد یا به دین دیگری روی می آورد، او را مرتد می نامند. برای مسلمانان، پذیرش ماده 18 حقوق بشر با فراموش نکردن عبارت بالا (این حق شامل آزادی تبادل دین یا عقیده است) به این معنی است که آنها با غیرمسلمانانی که این حقوق بشر را برنامه ریزی کرده اند، پیوسته اند تا اسلام را عمداً یا جهلاً نابود کنند.