نشست «اخلاق حرفه‌ای علم در ایران» برگزار شد
وی افزود: اگر چه ما وضعیت اخلاق حرفه‌ای را در ایران خوب نمی‌بینیم اما به این معنا نیست که در جاهای دیگر دنیا خوب است.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، با اشاره به تعریف مشخصی از اخلاقی بودن، عنوان کرد: اگر ما خواسته باشیم تعریف مشخصی از اخلاقی بودن در سه زمینه اخلاق فضلیت‌گرا، اخلاق وظیفه‌گرا یا اخلاق نتیجه‌گرا داشته باشیم وضعیت علمی ما در این سه مفهوم خوب نیست.
خانیکی در ادامه گفت: جامعه علمی ما در وجه فردی و اخلاقی دچار مسائل متعددی است، مقرارت و قوانین سامان خوبی ندارد، در نهاد علم شاهد انواع اختلالات هنجاری هستیم و این نشان از فاصله ما از جامعه سامان‌یافته دارد.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، اظهار داشت: ناپایداری هنجاری با افزایش استاد و دانشجو ارتباط دارد و افرد را مجبور می‌کند کنش، حساسیت و دغدغه غیر علمی داشته و جامعه‌ای دارای اختلالات ناهجاری را به وجود می‌آورد.
وی افزود: دانشگاه باید افراد را با تعهد اجتماعی، خلاقیت و ارتباطات گشوده تربیت کند اگر نهاد دانشگاه نسبت به این مسائل دچار کج‌کاری است غیراخلاقی عمل می‌کند، توجه به جنبه‌های غیراخلاقی در دانشگاه سبب تربیت نیروهای غیراخلاقی می‌شود استاد و دانشجو نباید خود را با تجار مقایسه کرده و صرفا به خاطر دریافت منفعت مادی وارد دانشگاه شوند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، با اشاره به شباهت صوری اخلاق عمومی و اخلاق حرفه‌ای عنوان کرد: در کشور ما ارزش‌ها تغییر پیدا کرده دانشگاه و دانشجو را نیز دربرگرفته است.
خانیکی بیان داشت: با وجود ایجاد نهادها انتظارات از افراد زیاد شده و ما همه از شهروندان انواع اخلاق را طلب می‌کنیم زیرا نهادهای علمی ضعیف عمل می‌کنند.
خانیکی در ادامه با اشاره به سیطره فردی کنش غیر اخلاقی اصحاب علم گفت: در جامعه‌ای که درگیر رشد شتابان و کسب منفعت سریع است اصحاب علم احساس مغبونیت در مقابل سایر اقشار می‌کنند که در این احساس مغبونیت فعل غیر اخلاقی نیز روی می‌دهد.
وی با اشاره به دومین سیطره در وجه فردی اظهار داشت: در وجه فردی سیطره دیگر غفلت است که سبب شده اکثریت جامعه علمی ما به جای مشارکت به جامعه نظاره‌گر تبدیل شود در بیشتر حوزه‌ها افراد فقط حرف می‌زنند یک امر اخلاقی زمانی رخ می‌دهد که همه جامعه نسبت به آن حساس باشند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در پایان خاطرنشان کرد: سیطره کمیت سبب عدم جریان علمی و سیطره سیاست برنهاد علم سبب قربانی کردن استقلال دانشگاه شده است، دستورالعمل‌های واحد برای همه رشته‌ها در همه دانشگاه‌ها اصحاب علم را از اخلاقی بودن دور می‌کند. /807/پ202/ب4