نشست علمی بررسی شبهات غدیر برگزار شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد٬ حجت الاسلام مهدی عدالتیان٬ مدیر مؤسسه فرهنگی راه روشن و کارشناس مباحث مهدویت و شبهات، روز گذشته در نشست علمی بررسی شبهات غدیر که در جامعه المصطفی (ص) العالمیه مشهد برگزار شد، گفت: دو شبهه اساسی بر مسأله غدیر وارد کرده اند که یکی در موضوع کلمه «مولا» و دیگری٬ بحث هدف از وقوع غدیر است.

وی در توضیح موضوع کلمه «مولا» اظهار داشت: اهل سنت معتقدند پیامبر اکرم(ص) این کلمه را به عنوان دوستی و محبت به کار برده اند و بحث ولایت و سرپرستی مطرح نبوده٬ با وجود این که معانی زیادی برای این کلمه وجود دارد ولی اولین معنی که به ذهن متبادر می شود و استعمال بیشتری نیز دارد٬ صاحب اختیار و سرپرست است.

وی در تشریح دلیل وقوع غدیر توضیح داد: به اعتقاد برخی٬ پیامبر(ص) مردم را در غدیر جمع کرد تا کدورت بوجود آمده بین امام علی(ع) و چند تن از صحابه را برطرف کند و بحث معرفی ولی و جانشین موضوعیت نداشته است، اما با توجه به آموزه های دینی از دیدگاه اسلام عمومی کردن اختلاف بین چند نفر جایز نیست و باید در محافل خصوصی حل شود٬ پس پیامبر هیچگاه خلاف فرامین اسلام عمل نکرده و این اختلاف را در جمع 120هزار نفری مطرح نکرده است.

وی در پاسخ به این سؤال که شیعه مدعی است در واقعه غدیر 120هزار نفر حضور داشتند ولی جز راویانی که در مدینه بودند٬ هیچکس این موضوع را نقل نکرده که نشان از ضعف ادعای شیعه دارد، گفت: هیچ حدیثی به فراوانی نقل حدیث غدیر، نقل نشده است.

حجت الاسلام عدالتیان ادامه داد: نقل این حدیث از طرف اصحاب بسیار زیاد است به گونه ای که به نقل از یکی از اصحاب آمده که «کتابی را دیدم که روی جلد آن نوشته شده بود «اسناد حدیث غدیر» و پشت جلد آن نیز نوشته شده بود جلد بیستم و به دنبال آن جلد بیست و یک نیز خواهد آمد»؛ البته چنین اسنادی از حدیث غدیر در کتب اهل سنت نیز ذکر شده است.

مدیر مؤسسه راه روشن در پاسخ به این پرسش که چرا پس از پیامبر٬ همه این اتفاق را فراموش کردند نیز گفت: از زبان یکی از اصحاب نقل شده که‌‌ «این اخبار را نزد ابوجعفر نقیب خواندم و گفتم این اخبار آشکارا خلافت علی(ع) را بیان می کند٬ در عین حال بعید می دانم اصحاب رسول خدا دستور او را انکار کنند».

وی افزود: این که مردم در مقابل این کار سکوت کرده اند، معلول این موضوع است که احتمالاتی همچون اینکه اصحاب از پیامبر نقلی شنیده اند که اینگونه عمل کرده اند یا خود حضرت علی (ع) مصلحت ندانسته تا خلافت را قبول کند باعث شد تا مردم واکنشی به این امر نشان ندهند.

وی در بیان ایراد و ارده بر امام علی(ع) که اگر بر حق بود، چرا حتی در آینده نیز سکوت کرد٬ گفت: در ثقیفه که محلی برای گرفتن خلافت از امیرالمومنین(ع) بوده٬ فرصتی برای این کار نبود ولی در فرصتی که در شورا بوجود آمد، ایشان به این نکته اشاره کردند٬ همچنین در نقاط دیگری از جمله در جنگ جمل نیز این بحث از سوی امام علی(ع) مطرح شده بود.

این استاد اخلاق حوزه علمیه خراسان در رفع ابهام از موضع زمان بیعت گرفتن از 120 هزار نفر، خاطرنشان کرد: زمان بیعت مردم با امام علی(ع) در سه روز صورت گرفت، همچنین بیعت کردن می تواند گروهی باشد که زمان کمتری خواهد داشت.

وی در پاسخ به این سؤال که شیعه معتقد به عصمت حضرت زهرا(س) است٬ در جریان گریه های ایشان نقل است که همسایه ها از صدای بلند ایشان اذیت شده و معترض می شدند٬ این مغایر با عصمت ایشان نیست، گفت: وقتی عصمت در مورد فردی به اثبات می رسد٬ باید عمل فرد را دارای حکمت دانست، نه این که عصمت را زیر سؤال برد، همانطور که عصمت ائمه اطهار(ع) در قرآن مستند است.

وی افزود: در این موضوع دو مورد قابل بحث است٬ یکی این که دیگران بیم از افشای اعمال خود داشتند و می ترسیدند که گریه های حضرت فاطمه(س) مردم را نسبت به ایشان حساس کرده و اعمال آنها افشا شود و موضوع دوم دلسوزی همسایگان و اطرافیان ایشان بوده که سعی در آرام کردن ایشان داشتند و از باب ترحم اعتراض کردند./932/پ201/ب