بگو مگوهای زنانه در خانه پیامبر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام حبیب الله فرحزاد، استاد حوزه علمیه با اشاره به این که ریشه اصلی بداخلاقی‌ها منیَت است، گفت: یک بُعد منیَت این است که انسان خودش را بالاتر از دیگران می‌داند و دیگران را تحقیر می‌کند.

وی افزود: بزرگی می‌گفت یک «مَن» در عالم وجود دارد و آن هم خداست. فقط خداست که حق «مَن» گفتن دارد. خدا هیچ وقت دست از خدایی‌اش برنمی‌دارد و ما باید بنده خدا شویم. اِعمال قدرت و امر و نهی مخصوص خداست. اگر کسی در مقابل خدا بایستد زود می‌شکند حتی اگر پیامبر خدا باشد. کسانی که ادعای علم یا عبادت کردند، شکست خوردند. هر کس که بخواهد وارد حیطه منیَت شود خدا او را خُرد می‌کند. پس ما باید تسلیم خدا شویم.

استاد حوزه علمیه اظهار داشت: تحقیر دیگران گناه بزرگی است. ما نباید به هیچ یک از خلایق به چشم حقارت بنگریم چه برسد به انسان. یکی از همسران پیامبر قد کوتاهی داشت. یکی دیگر از همسران ایشان به او اشاره کرد که چقدر قدش کوتاه است. پیامبر(ص) به او فرمود: به گناهی مبتلا شده ای که با آب دریا هم پاک نمی شود. زیرا تو به خلقت الهی اهانت کرده‌ای. این ایراد به خداست. اگر ما به خط یا نقاشی کسی ایراد می گیریم، در واقع به خطاط یا نقاش ایراد می‌گیریم.

وی اظهار داشت: اهانت گناهی است که هم جنبه حق‌الناس و هم جنبه حق‌الله دارد. لقمان یک بَرده بود که بر اثر تقوا حکیم شد و زیبایی ظاهری هم نداشت. فردی به حضرت لقمان گفت که چقدر زشت هستی؟ حضرت لقمان گفت که من خودم را درست نکرده‌ام، آیا تو به خدا ایراد می گیری؟ ایراد به خدا گناه بزرگی است زیرا خداوند حکیم است و همه چیز را زیبا خلق می کند. تمام خلقت خداوند، استفاده‌ای دارد.

حجت الاسلام فرحزاد بیان داشت: کسانی هستند که تلاش می‌کنند ولی خداوند در رزق را به روی آنها بسته است. این از حکمت خداوند است. ممکن است که خداوند در قیامت به آنها رزق زیادی بدهد. افرادی که معلول هستند و نقص عضو دارند نباید مورد مسخره قرار بگیرند. البته ما باید در پنهان از خدا تشکر کنیم که نقص عضو نداریم ولی نباید تفاخر کنیم. اگر شب نبود ما روز را نمی فهمیدیم، اگر بیماری نبود ما سلامتی را درک نمی‌کردیم، اگر فرد کور نبود دیگران بینایی را درک نمی‌کردند.

وی اظهار داشت: انسان فقیر باید دنبال روزی برود ولی اگر وضع مالی‌اش خوب نشد خودش را آزار ندهد و دیگران هم او را آزار ندهند. امام رضا(ع) می‌فرماید: پدرم گاهی با برده‌ای مشورت می کرد. از امام سوال شد که شما چطور با یک برده مشورت می کنید؟ امام فرمود: شاید خدا خیر مرا در زبان او جاری کند. این تواضع و ادب را می رساند. امامان از همه منیَت‌ها خالی هستند.

استاد حوزه علمیه بیان داشت: از دیوانه ای پرسیدند که اسم اعظم خدا چیست ؟ او گفت همین که من خدا را دوست دارم این اسم اعظم است. ممکن است که حتی یک عارف هم به این مطلب برسد. پس ما نباید دیوانه را تحقیر کنیم. تمام فعل‌های خدا محمود است.

وی در پایان گفت: ما باید اهل تواضع باشیم و دیگران را تحقیر نکنیم. اگر ما دیگران را پست ببینیم باعث می شود که آنها را تحقیر کنیم. امام حسن عسکری(ع) می‌فرماید: هیچ بلا و گرفتاری نیست که پشت آن خیری نباشد. این خیر بر بلا غالب است./916/پ202/ع