ویژه نامه اینترنتی «ماه حرم» منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ ویژه نامه اینترنتی «ماه حرم» به مناسبت سالروز ولادت حضرت عباس(ع) در پایگاه اطلاع‌رسانی راسخون منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه‌نامه اینترنتی «ماه حرم» شامل بانک احادیث، بانک پیامک، معرفی پایگاه‌ها، پرسش و پاسخ، گالری تصاویر، کارت پستال، بانک صوت و فیلم و سایر مقالات در پایگاه اینترنتی راسخون منتشر شد.
از جمله مقالات این ویژه‌نامه می‌توان به آموزگار فتوت و مردانگی، اسوه ایثار، زندگی‌نامه عباس‌بن علی(ع)، اسوه برادری، مقام حضرت عباس(ع)، کنیه و القاب حضرت عباس(ع)، حضرت اباالفضل(ع) پدر فضیلت‌ها و نیکی‌ها، ویژگی‌های روحی حضرت عباس(ع)، زلال قلم در میلاد حضرت اباالفضل(ع) و جان‌نثار ولایت اشاره کرد.
ویژگی هاى روحى حضرت عباس
در ذیل مقاله‌ای از ویژه‌نامه ماه حرم می‌خوانیم: سـرورمـان عـبـاس علیه السلام دنیایى از فضایل و نیکى بود، هر صفت نیک و گرایش والا را کـه بـتـوان تـصـور کـرد، جـزء ذاتـیـات او بـود و هـمـین افتخار او را بس که زاده امـیـرمـؤمـنـاـن عـلیـه‌السلام داراى تـمـامـى فـضـایـل دنـیـا بـود، ابـوالفـضـل هـمـه فـضـیـلتـ‌هـا و صـفـات پـدر را بـه ارث بـرد تـا آنـکـه نزد مسلمانان سَمبل هر فضیلتى و نماد هر ارزشى والا گشت.
شجاعت
دلیـرى و شـجـاعـت، گـویـاتـریـن نـشان مردانگى است، زیرا نشانه قوت و استوارى و ایـسـتـادگـى در بـرابـر حـوادث است، ابـوالفـضـل ایـن صفت والا را از پدرش که شـجـاع‌ترین انسان هستى است و دایی‌هایش که از دلاوران نامدار عرب بودند و در میان سایر قبایل بدین صفت مشهور بودند، به ارث برده بود.
ابـوالفـضـل دنـیـایـى از قـهرمانی‌ها بود و آن‌گونه که مورخان گفته‌اند در جنگ‌هاى همراه پدرش هرگز ترسى به خود راه نداد، روز عاشورا نیز آنچنان شجاعتى از خود نشان داد کـه زبـانـزد تـاریخ گشت، ابوالفضل در این روز که از حماسى‌ترین روزهاى تاریخ اسلام است، در برابر انبوه دشمنان که دشت را پر کرده بودند آنقدر دلاورى نشان داد کـه شجاعان قوم را متزلزل و عامه سپاهیان را هراسان کرد و زمین، زیر پایشان لرزید و مـرگ بـر آنـان سـایـه افـکـنـد تـا آنـجـا کـه بـه حـضـرتـش پـیـشـنـهـاد فـرمـانـدهـى کـل سپاه را در صورت کناره گیرى از یارى برادرش دادند، لیکن عباس بر آن تمسخر زد و بر ایمان و عقیده‌اش و دفاع از آرمان مقدسش افزوده شد.
شـجـاعـت و دلاورى حـضـرت عـبـاس(ع) در روز عاشورا براى به دست آوردن سـودى مـادى از ایـن زنـدگـى نـبـود، بـلکـه دفـاع از مقدس‌ترین آرمان‌هاى مجسم در نهضت برادرش سیدالشهدا بزرگ‌ترین مدافع حقوق محرومان و ستمدیدگان به شمار مى‌رفت.
ایمان به خدا
قـوت ایـمـان بـه خـدا و اسـتوارى در آن، یکى از بارزترین و بنیادى‌ترین ویژگی‌هاى ابوالفضل بود، حضرت در دامان ایمان، مرکز تقوا و آموزشگاه خداپرستى و خداخواهى، تربیت یافت و پدرش، پیشواى موحدان و سرور متقیان، جانش را با جوهر ایمان و توحید حـقـیقى پرورش داد و تغذیه کرد.
پدر او را با ایمان مبتنى بر آگاهى و تعمق در حقایق هستى و رازهاى طبیعت، تغذیه کرد، ایمانى که خود چنین وصفش کرده بود: «اگر پرده‌ها برایم کنار زده شوند، بر یقینم افزوده نخواهد شد».
ایـن ایـمـان ژرف و ریـشـه‌دار بـا ذرات وجـود حـضـرت عباس عجین شد و او را به یکى از بزرگان تقوا و توحید بدل ساخت و بر اثر همین ایمان پایدار و عظیم بود که ایشان، خود، برادران و شمارى از فرزندانش را در راه خدا و تنها براى خدا قربانى کرد.
عـبـاس عـلیـه‌السـلام بـا دلاورى بـه دفـاع از دین خدا و حمایت از عقاید اسلامى که در آسـتـانـه تحریف شدن و نابودى در زمان حکومت امویان قرار گرفته بود، برخاست و در این کار فقط خداوند و رضاى حق و جایگاه اخروى را مدنظر داشت.
خویشتندارى
یـکى دیگر از صفات برجسته ابوالفضل علیه‌السلام، عزت نفس و خویشتندارى بود، حضرت از زندگى خفت‌بار زیر سایه حکومت اموى ابا داشت، حکومتى که بندگان خدا را بـرده خـود و امـوال بـیـت‌المـال را دارایـى شـخـصـى کـرده بـود و بـه دنبال برادرش، پدر آزادگان که صلاى عزت و کرامت در داده بود و مرگ زیر سایه‌هاى نـیزه‌ها را سعادت و زندگى با ظالمان را اندوهبار اعلام کرده بود، دست به قیامى خونین زد و به میدان نبرد و جهاد پا گذاشت.
ابـوالفـضـل علیه‌السلام در روز عاشورا عزت نفس و خویشتندارى را با تمام ابعاد و آفـاقـش مـجـسـم سـاخـت، امویان او را به شرط کناره‌گیرى از برادرش، وعده فرماندهى کـل قـوا دادنـد، لیـکـن حـضـرت بـر آنـان تـمـسـخـر زد و فـرمـانـدهـى سـپـاه آنـان را لگـدمـال کـرد و بـا شـوق و اخلاص، به سوى آوردگاه شتافت و در راه دفاع از حریت، دین و آزادگى خود، کُندآوران را به خاک انداخت و سرها را درو کرد.
صبر
یـکـى از ویژگی‌هاى ابوالفضل علیه‌السلام شکیبایى و بردبارى در برابر حوادث تلخ و دشوار بود، مصایبى که در روز عاشورا بر سر حضرت آمد، کوه‌ها را مى‌گداخت، لیـکـن ایـشان همچنان استوار بودند و کمترین سخنى دال بر دردمندى بر زبان نیاوردند، حضرت همچون برادرش، سیدالشهداء، که صبرش از صلابت و سنگینى کوه‌هاى سر به فـلک کـشـیـده، بـیـش بـود و بـه پیروى از امامش، خود و اراده‌اش را تسلیم پروردگار بـزرگ کـرد و هرچه را بر خود و خاندانش نازل شد با چشم رضامندى نگریست، حضرت ابـوالفـضل، ستارگان تابناک و اصحاب باوفا را مى‌دید که بر دشت سوزان کربلا چون قربانی‌ها به خون تپیده‌اند و آفتاب، آنان را مى گدازد، مویه و فریاد کودکان را مى‌شنید که بانگ «العطش» سر داده‌اند، نوحه بانوان حرم وحى بر کشتگان خود را مى‌شـنید، تنهایى برادرش، سیدالشهداء را در میان کرکس‌هاى کوفه و مزدوران ابن مرجانه که براى کشتنش بر یکدیگر پیشى مى‌گرفتند تا به رهبرشان نزدیک شوند، مى‌دید، آرى، هـمـه ایـن حـوادث سـنـگـیـن را مـى‌دیـد، لیـکـن امـر خـود را بـه خـداى متعال واگذار کرده بود و بدون کمترین تزلزلى پاداش را از پروردگارش درخواست مى‌کرد.
وفادارى
یـکـى دیـگـر از صـفـات ابـوالفـضـل کـه از بـرتـریـن و بـرجـسته‌ترین صفات است، وفـادارى اسـت، حـضرت در این صفت، گوى سبقت از همگان ربود و رکوردى جاودانى برجاى گذاشت و به بالاترین حد آن رسید، نمونه‌هاى وفادارى حضرت را در اینجا مى‌آوریم.
وفادارى به دین
ابوالفضل العباس علیه‌السلام از وفادارترین کسان به دین خود بود و به شدت از آن دفـاع کـرد، هـنـگـامـى کـه اسـلام در خـطـر نابودى قرار گرفت و دشمنان کمر بسته آن، «امـویـان» بـا تـمـام وجـود بـه انکار آن برخاستند و شبانه روز محو آن را وجهه نظر خود قرار دادند و با آن جنگیدند، ابوالفضل به رزمگاه پاگذاشت و در راه دین خود، مخلصانه جهاد کرد تا آنکه کلمه توحید در زمین برقرار باشد و در آرمان‌هاى اعتقادیش دستانش قطع گشت و به خون خود درغلتید.
وفادارى به امت
سـرور مـا حـضـرت عـبـاس عـلیـه‌السـلام مى‌دید که امت اسلامى در زیر کابوس تیره امـویـان دسـت و پـا مـى‌زنـد و زنـدگـى مرگبار سراسر ذلت و خوارى را سپرى مى‌کند، گروهى از مجرمان اموى سرنوشت آنان را در دست گرفته، ثروت‌هاى آنان را به باد مى‌دهـنـد، بـا مـقدرات آنان بازى مى‌کنند و حتى یکى از سپاسگزاران اموى با وقاحت و بدون شرم و حیا اعلام مى‌کند که «منطقه»، سواد باغستان قریش است و چه اهانتى به امت بیش از این.
در برابر وضعیت طاقت فرسا، ابوالفضل وفادارى به امت را در قیام دید، پس همراه با برادرش و گروهى از رادمردان اهل‌بیت(ع) و آزادگان دلباخته آنان بپا خاست و شعار آزادى از یـوغ بـنـدگـى امـویان را سر داد و رهایى امت اسلامى از بردگى آنان را هدف خود کرد و جـهـادى مـقـدس بـراى بازگرداندن زندگى کریمانه براى آنان را آغاز کرد و در راه این هـدف والا، خـود و تـمـامـى بـپـاخـاسـتـگـان بـه شهادت رسیدند، پس کدام وفادارى به امت مثل این وفادارى است.
وفادارى به وطن
سـرزمـیـن اسـلامـى در گـرداب مـحنت و رنج‌هاى توان‌فرسا در ایام حکومت امویان، غوطه ور بـود، اسـتـقـلال و کـرامـت خود را از دست داده بود و به باغستانى براى امویان، سرمایه داران قریش و دیگر مزدوران بدل گشته بود.
تـهـیـدستى و فقر، همه‌گیر و مصلحان و آزادگان خوار شده بودند و مجالى براى آزادى فـکـر و نـظـر نـمـانـده بود، حضرت عباس تحت رهبرى برادرش سیدالشهداء براى درهم شکستن این حکومت سیاه و فروپاشى پایه‌هاى آن، قیام کرد و بر اثر فداکاری‌هاى آنان بود که طومار حکومت اموى پس از چندى درهم پیچیده شد، در حقیقت بزرگ‌ترین وفادارى به وطن اسلامى همین است.
وفادارى به برادر
ابـوالفـضـل پـیـمـانـى را کـه بـا خـداونـد بـراى حـفـظ بـیـعـت خود با برادرش ریحانه رسـول خـدا صـلّى اللّه علیه و آله و اولین مدافع حقوق مظلومان و محرومان بسته بود بـدان وفـادار مـانـد، مردمان در طول تاریخ مانند این وفادارى در حق برادر را ندیده‌اند و قطعا زیباتر از این وفادارى در کارنامه وفاى انسانى به ثبت نرسیده است، وفاداریى که هر آزاده شریفى را به خود جذب مى‌کند.
قوت اراده
اسـتـوارى و قدرت اراده، از مهم‌ترین و بارزترین صفات بزرگان جاوید تاریخ است کـه در کـار خـود موفق بوده‌اند، زیرا محال است افراد سست‌عنصر و ضعیف‌الاراده بتوانند کمترین هدف اجتماعى را محقق کنند یا کارى سیاسى را به پایان برند.
ابوالفضل علیه‌السلام در اراده نیرومند و عزم و جزم، در بالاترین سطح قرار داشت، بـه اردوگـاه حق پیوست و بدون تزلزل یا تردید، پیش رفت و در عرصه تاریخ به عـنـوان بـزرگـترین فرمانده بى‌مانند شناخته شد و اگر این صفت در او نبود، افتخار و جاودانگى در طول تاریخ برایش ثبت نمى‌شد.
مهربانى
مـحـبـت و مـهـربـانـى بـه مـحـرومـان و سـتـمـدیـدگـان بـر وجـود ابـوالفـضـل مـسـتـولى بـود و ایـن پـدیـده بـه زیـبـاتـریـن شـکـل خـود در کـربـلا آشـکـار شـد و جـلوه کـرد، سـپـاه امـویـان آبـشـخـور فـرات را بـر اهـل‌بـیـت بـسـتـنـد تـا آنـان بـر اثـر تـشـنـگـى بـمـیـرنـد یـا تـسـلیـم گـردنـد، ابوالفضل که لب‌هاى خشکیده و چهره‌هاى رنگ پریده فرزندان برادرش و دیگر کودکان را از شـدت تـشنگى دید، قلبش فشرده گشت و از عطوفت و مهربانى دلش آتش گرفت، سـپـس بـه مـهـاجـمـان حـمله کرد، راهى براى خود گشود و براى کودکان آب آورد و آنان را سـیـراب کـرد، در روز دهـم محرم نیز بانگ «العطش» کودکان را شنید، دلش به درد آمد و مـهـر به آنان، او را از جا کند، مشکى برداشت و در میان صفوف به هم فشرده دشمنان خدا رفـت، بـا آنـان درآویخت و از فرات دورشان ساخت، مشتى آب برداشت تا تشنگى خود را بـرطرف کند، لیکن مهربانى او اجازه نداد قبل از برادر و کودکانش سیراب شود، پس آب را فرو ریخت، حال در تاریخ امت‌ها و ملت‌ها بگردید آیا چنین محبت و رحمتى را جز در قمر بنى هاشم و افتخار عدنان خواهید یافت.
ایـنـهـا پـاره اى از صفات و فضایل ابوالفضل است که با داشتن آنها «چون پدرش» به بالاترین قله مجد و کرامت دست یافت.
ویژه نامه اینترنتی «ماه حرم» به مناسبت سالروز ولادت حضرت عباس(ع) در پایگاه اطلاع‌رسانی راسخون منتشر شده است و علاقه‌مندان به مشاهده و استفاده از این ویژه‌نامه می‌توانند به نشانی اینترنتی www.rasekhoon.net مراجعه کنند./907/ت302/ی
ارسال نظرات