امام حسین علیه‌السلام سرآمد اولیای الهی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، برنامه حقیقت بندگی هر شب در ماه مبارک رمضان از رادیو معارف با موضوع توصیه های عرفانی از آیت الله آقا مجتبی تهرانی(ره) درباره دعا و نیایش و آثار معنوی آن پخش می شود که گزیده مباحث آن برای علاقه مندان منتشر می شود.
در روایتی از امام علی(ع) بیان شده که ایشان در حضور پیامبر اکرم(ص) فرمودند که خدایا مرا محتاج نکن به احدی از بندگانت؛ بلافاصله رسول اکرم(ص) به ایشان فرمودند که هیچکس نیست جز این که به مردم نیازمند است و این دعا را نکن؛ به جای آن بگو که خداوندا مرا نیازمند به بدان از خلقت نکن؛ این روایات جنبه آموزشی برای ما دارد.
امیرمؤمنان(ع) از پیامبر اکرم(ص) پرسیدند که بَدان خلق چه کسانی هستند؛ رسول خدا پاسخ دادند که آن ها کسانی هستند که اگر حاجت تو را برطرف کنند بر سر تو منت می گذراند و اگر هم حاجتت را برآورده نکنند، تو را نکوهش می کنند.
انسان ها به هم محتاج هستند و این یک قانون الهی است؛ کسی که نمی تواند قانون الهی را بشکند و مخالف نظام آفرینش حق تعالی عمل کند؛ خداوند متعال روزی هر کس را بخواهد به دست هر کس می دهد و به او می رساند و این قانون رزاقیت خداوند متعال در روایتی با همین مضمون از امام صادق(ع) آمده است.
رابطه با بندگان باید باشد اما باید با بندگان خوب خدا باشد و احتیاج به فرومایگان پیدا نشود؛ این ها دستورالعمل هایی است که در ادعیه و روایات بیان شده است؛ ائمه معصوم(ع) به ما یاد می دهند که با دعاهایمان نباید نظام آفرینش را بر هم بزنیم.
گاهی دعاهای ما از نظر جنبه های کلامی با هم جور در نمی آید و در خواست های نامعقولی از خداوند متعال می کنیم؛ در روایتی آمده که امام علی(ع) مشاهده کرد که فردی دارد برای فرد دیگری دعا می کند؛ آن فرد دعا می کرد که دوستش غم و ناراحتی نبیند؛ حضرت خطاب به وی فرمودند که تو مرگ را برای دوست خود می خواهی؛ چرا که هر کس در این دنیا زندگی می کند باید حتما ناراحتی و غم را تجربه کند.
مکروه به معنای آن چیزی است که فردی دوست ندارد برایش باشد؛ مطلوب محدود هیچ گاه بنده را سیر نمی کند، پس اگر تمام دنیا را به بنده بدهند، بنده سیر نمی شود و همیشه ناراحت است؛ از همین جهت است که امیرمؤمنان(ع) به آن فرد اینگونه گفتند؛ امام علی(ع) در نهج البلاغه می فرمایند که تلخی ها و شیرینی ها در این دنیا به هم پیچیده شده اند.
خداوند متعال بسته به درجات ایمانی هر کس او را امتحان می کند؛ هر چه درجه ایمان قوی تر باشد، امتحان سخت تر است تا فرد آبدیده تر شود؛ بلا برای هر قشر انسانی متفاوت است؛ بلا برای کفار، سزای عمل، برای مؤمنان امتحان و برای انبیاء، درجه است و برای اولیای خاص خداوند، کرامت و حب به خداوند متعال است؛ لذا این که کسی دعا کند که بلا نبینی، غلط است، چرا که همه مخلوقات بلا را تجربه می کنند.
سرآمد اولیای الهی امام حسین(ع) بودند که آن بلای بزرگ را تجربه کردند و فنای فی الله شدند؛ تا کسی نزد خداوند متعال عزیز نباشد، بلای به این بزرگی برش نازل نمی شود؛ این بلا یا امتحانی که بر امام حسین(ع) نازل شد، کرامت خداوند متعال بود./840/پ202/ی