كارنامه نظام اسلامی در تحقق عدالت
به گزارش خبرگزاری رسا، رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت امام خامنه‌ای در بیانات خود در ابتدای سال 1397 فرمودند: «چند هفته قبل گفتم در بحث عدالت عقبیم؛ عقیده من همین است، منتها دیگران -بدخواهان- جور دیگری استفاده كردند؛ معنای این حرف را این قرار دادند كه كشور در باب عدالت، هیچ حركتی انجام نداده است؛ این خلاف واقع است. در باب عدالت كارهای بسیار زیادی انجام گرفته، كارهای بسیار خوبی انجام گرفته است، منتها این، آن عدالتی كه ما دنبالش هستیم و آرزوی ملّت مسلمان است نیست، با آن فاصله دارد؛ وَالّا اگر شما مقایسه كنید كشور ما را با دوران قبل از انقلاب... جمهوری اسلامی با وجود همه فشارهایی كه داشته است، در تأمین عدالت كارهای بزرگی انجام داده است و پیشرفت‌های خوبی كرده است. »
اكنون چهار دهه از عمر انقلاب اسلامی می‌گذرد و می‌توان گفت بیشتر جمعیت كنونی كشور متولدان پس از انقلاب هستند و خاطره عینی چندانی از دوره انقلاب ندارند. از سویی ضعف‌های نظام آموزشی و كاستی‌های تولید رسانه‌ای موجب كم اطلاعی بسیاری از جوانان كشور از تاریخ این مرزوبوم شده است. در چنین شرایطی تولید انبوهی از شبهات از سوی رسانه‌های ضدانقلاب و برخی پادوهای داخلی آنها موجب تشكیك در نسل سوم و چهارم نسبت به برخی مسائل تاریخی شده و حتی گاه منجر به قلب حقایق می‌شود. از جمله محورهایی كه گاه به محور شبهه افكنی رسانه‌های ضدانقلاب تبدیل می‌شود، موضوع عدالت و مقایسه آن در دوره قبل و پس از انقلاب است. درحالی كه فساد و بی عدالتی نظام ستمشاهی حتی مورد اذعان خود كارگزاران آن رژیم بوده، برخی به دنبال القای مطالب خلاف واقع و به اشتباه انداختن جوانان دراین موضوع هستند. در ادامه به چند نكته مهم در خصوص مقایسه وضعیت پیش و پس از انقلاب اسلامی در سرفصل عدالت اشاره خواهیم نمود:
الف- از جمله بارزترین جلوه‌های ضد عدالت در كارنامه رژیم پهلوی، فقدان توسعه متوازن دركشور بود. حتی اگر ادعاهای برخی بزك كنندگان چهره پهلوی را در خصوص توسعه دوره پهلوی و برخی دستاوردهای آن بپذیریم، یك نكته را آنها هم نمی‌توانند انكار كنند كه این توسعه تنها در برخی نقاط كشور از جمله چندشهر و به خصوص تهران رخ داده است. نمادهایی همچون فلان ورزشگاه یا فلان برج و یا هتل تنها در دسترس بخش محدودی از مردم كشور (آن هم از طبقات خاص) بود، بنابراین افتخار به چنین ساخت و سازهایی در حالی كه بیشتر جمعیت كشور در فقدان امكانات اولیه همچون آب و برق به سر می‌بردند، چندان عاقلانه نیست.
ب- از شاخص‌هایی كه در مقایسه این دو دوره لازم به بررسی است، فاصله طبقاتی چه در حوزه ثروت و چه در حوزه دسترسی به امكانات است. در موضوع نابرابری درآمدی، شاخص «ضریب جینی» برای ارزیابی علمی محسوب می‌شود. در حالی كه در سال‌های قبل از انقلاب اسلامی شاخص ضریب جینی به عدد 53/0 هم می‌رسد كه نشان از اوج گیری فاصله میان طبقه غنی و فقیر است در سال‌های پس از انقلاب این عدد كاهش قابل ملاحظه‌ای یافته، به گونه‌ای كه حتی در دوره‌هایی كه تكنوكرات‌ها از آرمان‌های انقلاب فاصله گرفتند نیز عدد ضریب جینی به مراتب كمتر است.
ج- بررسی جامعه شناختی دوره پهلوی نشان می‌دهد، جامعه ایرانی در آن دوره شدیداً از شكاف فقر و غنا رنج می‌برده، به گونه‌ای كه به جز اندكی از جمعیت كشور كه از طبقه مرفه نزدیك به دربار و یا سرمایه سالاران دهه 40 و 50 به شمار می‌آمدند و قشر محدودی از طبقه متوسط جدید ساكن در كلانشهرها، بیشتر جمعیت كشور را روستانشینان، حاشیه نشینان و اقشار مستضعف و محروم تشكیل می‌دادند. این در حالی است كه بنابر آمارهای مستقل جمعیت طبقه متوسط در دوره پس از انقلاب اسلامی رشد چشمگیری داشته و از سویی محرومیت زدایی و فقرزدایی گسترده‌ای كه در طی چهار دهه گذشته انجام پذیرفته، در كاهش حجم طبقه محروم و مستضعف موثر بوده است. بر اساس آمار بانك جهانی كه رهبر معظم انقلاب اسلامی هم در بیانات خود بدان اشاره كردند «قشر فقیر مطلق، پیش از انقلاب ۴۶ درصدِ ملّت ایران بودند، یعنی تقریباً نصف ملّت ایران قبل از انقلاب جزو قشرهای فقیر مطلق بودند؛ امروز این عددِ ۴۶ درصد، رسیده است به 5/9 درصد» این بدان معنا نیست كه اكنون فقر و محرومیت به طور كلی از جامعه رخت بربسته، بلكه روند كاهشی قابل توجهی داشته است.
د- برخی این شبهه را مطرح می‌كنند كه دستاوردهای انقلاب اسلامی از جمله پیشرفت مبتنی بر عدالت، نه دستاورد نظام سیاسی، بلكه دستاورد زمان است؛ به این معنا كه اینها نتیجه طبیعی گذشت 40 سال است و اگر رژیم پهلوی بر سر كار می‌ماند همین روند را طی می‌كرد. در حالی كه چنین نیست و اتفاقاً رژیم پهلوی تا آخرین روزی كه بر سر كار بود روندی مغایر این مسیر را طی كرد. شاه تنها در مقطعی به سفارش امریكایی‌ها اقدامات اصلاحی، آن هم تنها در برخی از مناطق كشور در دستور كار قرار داد و در مقابل، حجم عظیم درآمدهای سرشار نفتی را به مصارف دربار و ریخت و پاش‌های رژیم مصروف ساخت. اصولاً در قاموس توسعه پهلوی، مستضعفین جایگاهی نداشتند كه قرار باشد روزی به آنها رسیدگی شود.
هـ - شبهه دیگری كه در حوزه عدالت مطرح است، مسئله فساد اداری و اقتصادی در دوره قبل و پس از انقلاب اسلامی است. عددهای نجومی كه در این چند سال در رسانه‌ها از فسادهای مالی چندهزار میلیاردی گفته می‌شود، در كنار تبلیغات اغواكننده رسانه‌های ضدانقلاب و تطهیرگر پهلوی گاه چنین القا می‌كند كه پیش از انقلاب حاكمیت كاملاً پاكدستی بر سر كار بوده و اكنون شاهد فساد هستیم. اگر جوانان ما می‌دانستند كه رضاخان (كه قبل از رسیدن به حكومت در حد نگهبان سفارتخانه غربی‌های در تهران بود) هنگامی كه سلطنت را واگذار كرد 10درصد كل اراضی (كه از مرغوب ترین اراضی كشور بود) و حدود 7 هزار روستا را تمام به تصرف خود درآورده و به نام خود ثبت كرده بود. چنین فساد گسترده‌ای تنها بخش كوچكی از پرونده قطور فساد مالی و اقتصادی خاندان پهلوی و وابستگان رژیم شاه است كه متأسفانه در رسانه‌ها كمتر بازگو شده است.
البته وجود فسادهای نجومی در دوره كنونی زیبنده نظام اسلامی نیست و كسی مدافع وجود فساد نیست، اما فراموش نكنیم كه چنین فسادهایی در همین زمان و توسط نهادهای نظارتی نظام كشف و اطلاع رسانی می‌شود. درحالی كه رژیم شاه هیچ‌گاه از فساد خود نگفت و تنها زمانی كه دیگر انقلاب رژیم را در معرض فروپاشی كشانده بود چند نفر از كارگزاران بخت برگشته را به زندان افكندند تا ژست مبارزه با فساد بگیرند. برای نظام اسلامی این افتخار است كه افرادی در سطح معاون اول و معاون اجرایی رئیس جمهور محاكمه و مجازات شده‌اند و اگر امروز همه از وجود تعدادی پرونده فساد با ارقام بالا مطلع هستند، از طریق سازوكارهای داخل نظام و مراجع قانونی مطلع شده اند، حال آنكه رژیم پهلوی اصولا مبتلا‌به فساد سیستماتیكی بود كه همه اركان رژیم را گرفتار كرده بود. اكنون اگر كاستی‌هایی هم وجود داشته باشد، افتخار انقلاب و نظام آن است كه در رأس آن رهبری است كه پاكدستی، ساده زیستی و دوری از اشرافیت، مردمی بودن و شجاعت انقلابی وی زبانزد همه و مورد اعتراف حتی دشمنان است. این فرصت و ظرفیت عظیم چیزی نیست كه بتوان آن را نادیده گرفت و تحت تأثیرتبلیغات سوء قرار گرفت./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: روزنامه جوان