عمده ترین قصور خانواده ها در تربیت فرزندان «غفلت از رعایت آداب اسلامی» است

به گزارش خبرنگار گروه جمعیت و خانواده خبرگزاری رسا، خانم مریم معین الاسلام کارشناس حوزه زن و خانواده در نشست علمی پژوهشی «بررسی کارکردهای خانواده در تأثیرگذاری دینداری در عصر حاضر» که با همت معاونت پژوهش جامعه الزهرا(س) و با همکاری کارگروه پژوهشی کمیته امور بانوان کنگره ملی شهدای استان قم برگزار شد، با اشاره به موضوع مطرح شده با عنوان «بررسی کارکردهای خانواده در تاثیرگذاری دینداری در عصر حاضر» اظهار داشت: منظور ما از دینداری، پارسایی و خداترسی است که طبیعتاً باید نتیجه این معنا به پایبندی دستورات الهی باشد که لازمه آن نیز معرفت و شناخت کافی فرزندان ما از اصول و آموزه‌های دینی است منجر شود.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: اسلام قائل به این است که خانواده، هم در موضوع تربیتی - که در کانون خانواده صورت می گیرد- موثر است و هم مسئله وراثت نقش جدی در تربیت فرزندان دارد و در اسلام بر نقش ژن تاکید بسیاری شده است و نباید از این مسئله غفلت شود.

کارشناس حوزه زن و خانواده با اشاره به فرایند شکل گیری ازدواج و تشکیل خانواده در جوامع اسلامی ابراز کرد: برای فرایند تربیت در خانواده دو مرحله می توانیم قائل شویم که اولین مرحله آن که با ضمیر ناخودآگاه کودکان ارتباط غیر مستقیم دارد، مرحله انتخاب همسر است و مرحله دوم آن مرحله تثبیت و نهادینه‌سازی تربیت است که این مرحله کاملاً به شکل مستقیم و آموزشی است.

وی در ادامه افزود: در روایات ما بسیاری از ائمه معصومان(ع) به اهمیت انتخاب همسر و مرحله گزینش آن توصیه های ویژه ای شده است و این نشانگر این است که همسر در شکل دهی باورهای دینی در خانواده و بین افراد جامعه بسیار موثر است.

معین الاسلام یکی دیگر از مسائلی که بر شکل‌دهی باورهای دینی فرزندان در خانواده موثر است را حالات روحی و معنوی موجود در مادر دانست و ابراز کرد: از مبانی دینی اسلامی این مسئله مورد استخراج و بسیار قابل توجه است؛ چرا که حتی تخیلات فکری مادران نیز بر روی جنین و خلقیات فرزندان تاثیر ویژه ای می گذارد.

کارشناس حوزه زن و خانواده در پایان خاطرنشان کرد: متأسفانه عمده ترین قصور خانواده ها در تربیت فرزندان، غفلت از رعایت آداب اسلامی در گزینش همسر، آداب بارداری و دیگر آداب توصیه شده در اسلام است؛ چراکه رعایت آداب اسلامی، هنوز در متن زندگی ما ورود پیدا نکرده است؛ درحالی که همه انتظار داریم تا محصول تربیتی ما فرزندان دینداری باشد.