مهجوریت قرآن در عرصه فقه بررسی شود

جعفر نکونام، عضو هیئت علمی دانشگاه قم و مدیر مسؤول پژوهشنامه قرآن و حدیث در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا بیان داشت: مهجوریت قرآن در دانش فقه از این جهت است که قرآن محکوم روایات واقع می شود.

وی بیان داشت: به لحاظ عقلی و هم به لحاظ نقلی قرآن باید معیار و اساس باشد اما روایات اساس و معیار واقع می‌شود.

وی اظهار داشت: یکی از ابعاد مهجوریت قرآن این است که سیاق آیات در پاره ای موارد نادیده گرفته می‌شود.

محقق حوزه علمیه قم بیان داشت: قرآنی که تواتر لفظی دارد و عین وحی است، محکوم روایات آحادی قرار می‌گیرد که نوعاً نقل شفاهی شده است.

این استاد دانشگاه بیان داشت: گاهی هم با تکیه بر روایات مفاهیمی به قرآن نسبت داده می شود که نه مطابق مدلول لفظی آیات است و نه مطابق معنای التزامی.

این محقق علوم قرآنی بیان داشت: به لحاظ نقلی روایات عرضه را داریم که ائمه (ع) فرموده‌اند روایات ما را بر قرآن عرضه کنید، اگر موافق بود، بگیرید و اگر مخالف بود، به دور افکنید.

وی اظهار داشت: باید دانست که در قرآن همه آموزه های دینی نیامده است از این رو ما ناگزیر هستیم برای تکمیل آموزه‌های دینی به روایات مراجعه کنیم منتها در حوزه ای که قرآن سخنی ندارد.

این استاد دانشگاه گفت: به حکم حدیث ثقلین باید علاوه بر قرآن به سنت که از طریق عترت رسیده نیز مراجعه کرد.

وی اظهار داشت: این روایات است که از قرآن کسب اعتبار می‌کنند؛ نه این که قرآن از روایات کسب اعتبار کند و مرادات آیات قرآن منوط به موافقت با روایات معتبر تلقی شود. /909/ت302/ع