روایتی از جهاد خاموش طلاب در روستای انقلاب آق‌قلا + فیلم

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، در روزگاری که واژه «جهاد» برای برخی تنها در کتاب‌ها معنا می‌شود هنوز گروه‌هایی از جوانان مؤمن و انقلابی هستند که بی‌ادعا و بی‌هیاهو معنای حقیقی آن را در عمل ترجمه می‌کنند. طلاب گروه جهادی شهید سید مجتبی علمدار از جمله همین مجاهدان گمنامی‌اند که خاک کف خانه‌ای محقر در روستای انقلاب شهرستان آق‌قلا را به بوسه‌ی خدمت مزین کردند؛ خانه‌ای که کف‌سازی‌اش شاید به چشم کسی نیاید، اما در نگاه آسمان، بنایی از عشق و ایمان است.

سنگری به نام خانه محروم

بخش وشمگیر در شمال گلستان از جمله مناطق کمتر برخوردار کشور است. در همین نقطه طلاب جهادی با ابزار ساده‌ای همچون بیل، ماله و ایمان به یاری خانواده‌ای شتافتند که سال‌ها در فقر و ناتوانی زندگی می‌کرد. خانه‌شان نه کاشی داشت و نه کف مقاوم؛ هر بار که باران می‌بارید گل و آب تا درون اتاق‌ها می‌رفت. اما امروز با همت همین جوانان مخلص لبخند به چهره‌ی خانواده‌ای برگشته است که شاید تا دیروز حتی امیدی به چنین روزی نداشتند.

یکی از طلاب در میان کار می‌گفت: «ما آمده‌ایم تا فقط خانه‌ای را نوسازی نکنیم بلکه دل‌ها را بسازیم. اگر کف خانه‌ای را صاف می‌کنیم می‌خواهیم مسیر زندگی این خانواده هم هموارتر شود.» این جمله خلاصه‌ای از رسالت جهادی طلبگی است؛ ترکیب عبادت و خدمت، تلفیق علم و عمل.

انتخاب نام «شهید سید مجتبی علمدار» برای این گروه جهادی بی‌دلیل نیست. علمدار جوانی بود که در میدان نبرد جسم و جانش را فدای ایمان کرد؛ و امروز شاگردان او همان روحیه را در میدان خدمت تکرار می‌کنند. طلاب گروه علمدار راه او را در جبهه‌ای دیگر ادامه داده‌اند؛ جبهه‌ای که اسلحه‌اش بیل است و سنگرش خانه‌ی محروم.

پیوند علم و عمل

در نگاه اول شاید این پرسش پیش آید که طلاب چه نیازی به کار عمرانی دارند؟ مگر رسالت آنان تنها تبلیغ و تدریس نیست؟ پاسخ در اندیشه امام خمینی(ره) و سیره رهبر معظم انقلاب روشن است. حوزه قرارگاه تربیت انسان‌های جامع است؛ عالمانی که هم با مردم باشند و هم برای مردم. این حضور تنها در منبر خلاصه نمی‌شود بلکه در میدان‌های جهاد اجتماعی معنا می‌یابد.

طلاب گروه علمدار نشان دادند که لباس روحانیت تنها برای وعظ و ارشاد نیست بلکه ردای خدمت است. آنان با دستان گِلی و پیشانی‌های خاکی نشان دادند که علم دین اگر با عرق خدمت همراه شود ایمان جامعه را جان تازه‌ای می‌بخشد.

وقتی اهالی روستا دیدند که چند طلبه با لباس ساده و چهره‌های خسته از راه رسیده‌اند تا خانه‌ی یکی از هم‌ولایتی‌هایشان را بازسازی کنند نگاهشان پر از تعجب و احترام بود. کودکان روستا دورشان جمع شده بودند؛ یکی آب می‌آورد دیگری بیل می‌گرفت. فضای خانه آکنده از شور و صفا شده بود.

یکی از اهالی می‌گفت: این طلبه‌ها فقط کار نکردند امید آوردند. وقتی می‌بینی کسی که می‌توانست در شهر راحت زندگی کند آمده تا گل را با دست خودش هم بزند، شرمنده می‌شوی که ما برای هم‌نوعانمان چه کرده‌ایم. در پایان کار وقتی سیمان تازه کف خانه را پوشاند صدای الحمدلله از لبان همه برخاست. خانه‌ای که روزی مظهر محرومیت بود حالا نماد کرامت و مهربانی شده است.

حوزه انقلابی، خادم جامعه

حرکت گروه‌های جهادی روحانی مصداق روشن حوزه‌ی انقلابی است. حوزه‌ای که از منبر تا میدان را یکی می‌داند و در پی تحقق «دین در عمل» است. طلاب گروه شهید علمدار با حضور در مناطق محروم نشان دادند که روحانیت نه تنها تماشاگر رنج مردم نیست بلکه در خط مقدم خدمت حاضر است. این حضور امتداد همان سیره‌ی علمای بزرگ است.

در واقع این نوع جهاد اجتماعی چهره‌ای تازه از «تبلیغ عملی» است. دیگر نیازی به سخنرانی طولانی نیست؛ وقتی مردم می‌بینند روحانی با بیل در کنارشان ایستاده خودبه‌خود ایمانشان به دین و روحانیت دوچندان می‌شود. چنین حضوری سنگ‌بنای اعتماد و محبت در دل جامعه است.

رهبر معظم انقلاب با صراحت فرمودند که نسل جوان باید پرچمدار پیشرفت، عدالت و خدمت باشد. طلاب جوان جهادی دقیقاً در امتداد همین مسیر حرکت می‌کنند. آنان با نگاه به آینده‌ای روشن تلاش می‌کنند که شکاف‌های طبقاتی و اجتماعی را نه با شعار بلکه با عمل پر کنند.

جهاد در اینجا تنها ساختن یک خانه نیست بلکه ساختن روحیه‌ای جمعی است. روحیه‌ای که جامعه را از رخوت و تماشاگری نجات می‌دهد و به عمل و مسئولیت سوق می‌دهد. هر متر خاکی که در آن خانه هموار شد در حقیقت نمادی از ساختن آینده‌ای بر پایه ایمان و عدالت بود.

ثمره‌ای فراتر از عمران

اگرچه خروجی ظاهری این حرکت کف‌سازی یک خانه است اما اثر واقعی آن در دل‌هاست. طلبه‌ای که در میدان کار بدنی عرق می‌ریزد درس ایثار می‌آموزد؛ خانواده‌ای که یاری می‌گیرد ایمانش به نظام اسلامی و روحانیت بیشتر می‌شود و روستایی که شاهد این خدمت است پیوندی عاطفی با حوزه پیدا می‌کند.

به تعبیر یکی از اساتید حوزه، طلاب جهادی با بیل خود خطبه‌ای بی‌کلام می‌خوانند؛ خطبه‌ای که از عدالت، نوع‌دوستی و ایمان سخن می‌گوید.

شاید هیچ‌کدام از طلاب گروه علمدار در رسانه‌ها شناخته نشوند؛ نامشان در تیتراژها و گزارش‌های رسمی نمی‌آید. اما در دل مردم و در دفتر اعمال الهی، بزرگ و شناخته‌شده‌اند. آنان ادامه‌دهندگان راه بسیجیانی‌اند که در جبهه‌های دفاع مقدس برای حفظ مردم از جان گذشتند. امروز همان فرهنگ ایثار در قالبی تازه ادامه دارد؛ از سنگر خندق تا سنگر خدمت.

سخن آخر

طلاب جهادی شهید سید مجتبی علمدار با کف‌سازی خانه‌ای در روستای انقلاب آق‌قلا تنها خاکی را هموار نکردند بلکه مرز میان تبلیغ و عمل را برداشتند. آنان یادآور شدند که «روحانیت انقلابی» یعنی حضور در میدان‌های واقعی زندگی مردم؛ یعنی بوی خاک و عطر ایمان در کنار هم.

این حرکت، پیامی روشن دارد: تا وقتی در حوزه طلبه‌هایی هستند که با دستان پینه‌بسته در خدمت خلق‌اند این انقلاب زنده و پویاست و شاید این جمله بهترین پایان برای یادداشت باشد: جهاد، هنوز زنده است؛ در دل طلبه‌هایی که علم را با عمل و ایمان را با عرق خدمت معنا می‌کنند.