۰۴ تير ۱۳۹۱ - ۱۷:۲۷
کد خبر: ۱۳۱۵۰۲
حجت الاسلام رفیعی:

فهم قرآن افزون بر طهارت ظاهری نیازمند صفای باطن است

خبرگزاری رسا ـ استاد حوزه علمیه گفت: خداوند در قرآن می فرماید کتاب خدا را جز پاکیزگان لمس نمی‌کنند که منظور هم پاکیزگی ظاهری و هم باطنی است. باطن را از حسد و کینه و صفات رذیله پاک کنید تا ظرف قرآن قرار بگیرد
حجت الاسلام ناصر رفيعي


به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام ناصر رفیعی محمدی، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه سمنان در برنامه سمت خدا که از شبکه سوم سیما پخش می‌شود به برخی از ویژگی های امام حسین (ع) پرداخت و افزود: حضرت سیدالشهدا(ع) بیشتر در حادثه کربلا شناخته شد و کمتر در مورد ویژگی های امام حسین در خارج از این حادثه گفتگو شده است. یکی از ویژگی های بارز امام حسین مردم داری و سخاوت ایشان است. پیامبر اکرم(ص) در رابطه با ایشان می فرماید حسین دو چیز از من به ارث برده است، سخاوت و شجاعت.

وی بیان داشت: اگر قرار بود سخاوت تندیش شود ، امام حسین(ع) تندیس سخاوت می‌شد. بهترین سخاوت ایشان در زیارت اربعین آمده است «جانش را داد تا مردم راحت عبادت کنند».

حجت الاسلام رفیعی در ادامه با بیان یک روایت به تبیین ویژگی سخاوت پرداخت و گفت: روزی فردی نزد رسول خدا آمد و 500 دیندار طلب کردتا بدهی‌اش را ادا کند، حضرت برای او 1000 دینار آورد. آن مرد گفت: یا رسول الله 500 دینار برای من کافی بود. رسول خدا فرمودند: این مقدار ، مقدار بدهی توست باقی آن را برای زندگی و کسب و کارت خرج کن. سپس افزودند: یک نصیحت به تو می‌کنم اینکه سفره دلت را پیش هر کسی باز نکن و اگر گرفتار شدی سراغ یکی از این سه گروه برو؛ متدین، جوانمرد یا کسی که حسب ونصب است یعنی اصل وریشه دارد.

وی ادامه داد: روی شمشیر امام حسین(ع) نوشته شده بود : البخیل مذموم، والحریص محروم و الحسود مغموم، یعنی فرد بخیل، ناپسند شمرده می شود، زیرا خدا و بنده خدا از بخل بیزار هستند، حریص، محروم است چون به آنچه دارد قانع نیست و دائم احساس کمبود می کند و فرد حسود هم دائم در حال غم خوردن است.
مدیر گروه شیعه شناسی جامعه المصطفی العالمیه در ادامه گفت: ویژگی دیگر امام حسین(ع) تقدیر از مردم است. خداوند در قرآن می فرماید شکر من و شکر والدین را به جا آورید یعنی از واسطه نعمت هم باید تشکر شود.

حجت الاسلام رفیعی یکی دیگر از ویژگی های امام حسین(ع) را قدرشناسی دانست و گفت: مسلم وقتی در کوفه شهید شد و خبر آن به امام حسین(ع) رسید، فرمود: زندگی بعد از مسلم به درد نمی‌خورد، سپس دختر مسلم را طلبید و مورد نوازش قرار داد، وقتی ایشان در گودی قتلگاه افتاد و یارانش همه شهید شده بودند، یکی یکی یاران را صدا کرد، ابتدا مسلم را به یاری طلبید، شب عاشورا برادران و فامیل مسلم را خواست و بیعت را از آنها برداشت و گفت شما می‌توانید بروید، چون از شما مسلم شهید شده است. اینها نمونه هایی از قدرشناسی امام حسین(ع) از دیگران است.

وی در ادامه به ویژگی تواضع در امام حسین(ع) پرداخت و گفت: هر کس تواضع کند خدا او را بلندمرتبه می‌کند و هر کس تکبر کند خداوند او را زمین خواهد زد، برخی برای مراسم‌هایشان افراد فقیر فامیل را دعوت نمی‌کنند و گاهی این معاشرت را کسر شأن می دانند در حالی که این عمل بسیار ناپسند است.

این استاد حوزه علمیه عفو و گذشت را یکی از ویژگی های امام حسین(ع) دانست و ادامه داد: نمونه بارز عفو امام حسین ، حر است، که وقتی پشیمان نزد حضرت آمد، او را به سبب بستن راه و ترساندن کودکانش طرد نکرد بلکه اور ا بخشید و با روی باز او را پذیرفت.

وی افزود: ویژگی پنجم امام حسین(ع) عبادت ایشان است. ایشان «قواماً بالیل و صواماً بالنهار» است یعنی بسیار فراوان در شبها به نماز می ایستاد و روزها بسیار روزه می‌گرفت. در شب عاشورا امام حسین برای 4 چیز از دشمن امان گرفت: بخاطر نماز، استغفار ، دعا و قرائت قرآن.

استاد حوزه علمیه یکی دیگر از ویژگی های امام حسین(ع) را شاد کردن دل مومن عنوان کرد و ادامه داد: ادخال سرور در قلب مومن با لودگی و تمسخر فرق دارد. دست انداختن دیگران برای خنده، ادخال سرور نیست ، ادخال سرور برداشتن غم وباری از دل مومن است.

وی با اشاره به این که در دوره جدید به باید‌ها و نبایدهای قرآنی در قرآن می پردازیم اظهار داشت: کلمه تدبر چهار بار در قرآن آمده است. فرق تدبر با تفسیر هم این است که تدبر کار دل است، ولی تفسیر کار فکراست، تدبر را همه می‌توانند انجام دهند در حالی که تفسیر یک کار تخصصی است. ، تفسیر برای همه انجام می‌شود در حالی که در تدبر فقط من درگیرهستم. تدبر یعنی فهمیدن قرآن و به اندازه وسع در زندگی پیاده کردن و تفسیر هم از مقدمات تدبر محسوب می شود.

حجت الاسلام رفیعی افزود: قرآن کلام خداست و خداوند آن را آسان کرده تا قابل فهم باشد. مقدمات فهم قرآن این است که اول قرآن را بشناسیم و بدانیم کلام کیست و چقدر زحمت و خون پای آن رفته است. دوم اینکه قرآن را تکریم کنیم و آن را معظم بدانیم. سپس قرآن را با تأنی و تأمل بخوانیم چراکه تدبر، جز با تأنی و تأمل حاصل نمی‌شود. چهارم اینکه خداوند در قرآن می فرماید کتاب خدا را جز پاکیزگان لمس نمی‌کنند که منظور هم پاکیزگی ظاهری و هم باطنی است. باطن را از حسد و کینه و صفات رذیله پاک کنید تا ظرف قرآن قرار بگیرد./916/پ202/ع

ارسال نظرات