به همت پژوهشگاه بین المللی المصطفی برگزار شد؛
نشست «آشنایی با سناریونویسی در آینده پژوهی»
خبرگزاری رسا - نشست علمی «آشنایی با تکنیک سناریونویسی در آینده پژوهی» به همت پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی در سالن اجتماعات این پژوهشگاه برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از مرکز خبر و اطلاع‌رسانی جامعةالمصطفی، نشست علمی «آشنایی با تکنیک سناریونویسی در آینده پژوهی» به همت پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی در سالن اجتماعات این پژوهشگاه برگزار شد.
جعفر رحمانی در این نشست با اشاره به تاریخچه عملی و علمی سناریونگاری در جهان تصریح کرد: تاریخچه علمی سناریونگاری بعد از جنگ جهانی دوم و در دوران جنگ سرد شروع شد.
وی در ادامه با تأکید بر این که در جهان گروه‌های مختلفی در راستای سناریونویسی، شکل گرفته است، اظهار داشت: به طور مثال در روسیه افرادی به نام تماشاگر تربیت می‌شدند، کار آنان رصد و تصویرسازی آینده بود، وظیفه این افراد، ایجاد ارتباط با سیستم عصبی قاتلین و پیش‌بینی حرکت‌های آینده آنان بود.
رحمانی با اشاره به تقسیم روش‌های سناریونگاری به روش اکتشافی و هنجاری و روش کمی و کیفی خاطرنشان کرد: در روش اکتشافی سناریونگار تحقیقات خود را از گذشته شروع کرده، حال را بررسی کرده و آینده را پیش‌بینی می‌کند، یعنی پیش‌بینی او بر فرضیات شکل می‌گیرد.
وی افزود: روش هنجاری، روشی رو به درون است، سناریونگار در این روش در صدد آینده‌نگری برای اتفاقاتی است که قابلیت رخ دادن دارند، این روش روشی چشم‌اندازگونه یا اصطلاحا برگشت است.
سخنران این نشست ادامه داد: در روش کمی، سناریونگار بر این باور است که برای پیش‌بینی آینده، باید آمار‌ها، داده‌ها و بسیاری موارد را جمع‌آوری کند، در این روش‌ها باید از ابزار و داده‌های آماری استفاده کرد.
وی در ادامه روش کیفی را مبتنی بر روش خبرگان دانست و اظهار داشت: این روش فاقد پشتیبانی و روش شناختی بوده و مبتنی بر خلاقیت و تجربه است.
رحمانی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به مراحل نگاشت سناریو یادآور شد: تعریف موضوع، تعیین سطح تدوین سناریو، تعیین افق زمانی سناریو، شناسایی و تعیین پیشران‌ها، تدوین سناریو و بسط و غنی سازی سناریو از مهم‌ترین مراحل سناریونگاری به شمار می‌روند.
وی در ادامه با اشاره به روش شناسایی هر یک از مراحل سناریونگاری خاطرنشان کرد: روش‌شناسی پیشران کلیدی‌ترین مرحله سناریو است که سبب انحراف و تحقیق می‌شود، پیشران یعنی موتور حرکت و عامل کلیدی، یعنی متغیر اصلی که همه تغییرات را ایجاد می‌کند.
رحمانی افزود: برای تعیین پیشران باید یکی از روش‌های پویش محیطی، پایش محیطی، تحلیل s.w.o.t و یا مصاحبه با متخصصان را در پیش بگیریم.
وی در پایان پویش را شناسایی عامل دانست و اظهار داشت: پویش، همان کار پزشک در روند بیماری است، پایش رصد پیشران در گذشته، حال و آینده است، در رصد پیشران باید سرعت، رشد، گستردگی، قلمرو تحت پوشش پیشران و عمق آن مد نظر قرار گیرد./907/د102/ن
ارسال نظرات