آیت‌الله خوشوقت از یک طلبه متوسط متواضع‌تر بود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد، رییس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی عصر امروز شنبه نوزدهم اسفندماه در همایش «در مکنون» که با موضوع نکوداشت علمی آیت‌الله خوشوقت و به‌همت گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در تالار علامه جعفری این پژوهشگاه برگزار شد با اشاره به این‌که گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تحت اشراف آیت‌الله خوشوقت فعالیت می‌کرد گفت: خیلی نادر رخ داد که آیت‌الله خوشوقت در جلسات گروه عرفان غائب شود درحالی‌که خیلی‌ها وقتی در موقعیت‌های علمی قرار می‌گیرند، حاضر نیستند در جلسات شرکت کنند.
وی با بیان این‌که هیچ‌گاه احساس ذره‌ای انانیت در آیت‌الله خوشوقت نکردم گفت: او برای خودش شأن و حریم قائل نبود و از یک طلبه متوسط متواضع‌تر بود و هیچ ادعایی نداشت.
حجت‌الاسلام والمسلمین رشاد عنوان داشت: من به‌وسیله یکی از دوستانم با آیت‌الله خوشوقت آشنا شدم و وقتی با او مواجه شدم، احساس کردم که وی، کسی که دوستم تعریف می‌کرد نیست زیرا ساده، بی‌پیرایه و بی‌ادعا رفتار می‌کرد.
رییس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ادامه داد: اگر کسی آیت‌الله خوشوقت را می‌دید، حس می‌کرد که او مرد بزرگی است اما از رفتار، صحبت‌ها و طرز برخوردش هیچ چیز احساس نمی‌کرد.
وی با بیان این‌که وقتی از آیت‌الله خوشوقت درباره عرفان و دادن دستور آن پرسیده شد پاسخ داد عرفان این است که به واجبات ملتزم باشیم و محرمات را ترک کنیم، ابراز داشت: من اوایل فکر می‌کردم این پاسخ دقیقی نیست و طفره رفتن از پاسخ اصلی است اما رفته رفته بر این مطلب فکر کردم و متوجه شدم این حرف خیلی حرف بزرگی است.
حجت‌الاسلام رشاد با اشاره به انحرافات در مسائل عرفانی، حقیقت را در مکتب اهل‌بیت(ع) دانست و گفت: آیا واقعا در اسلام چیزی کم داریم؟ آیا خداوند و پیامبر اکرم(ص) کم گذاشته‌اند و ما باید به در خانه دیگران برویم؟ آیا به چیزی فراتر از اسلام محتاج هستیم؟
رییس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در ادامه این مطلب اظهار داشت: آیا از امیرمؤمنان(ع) عارف‌تر سراغ داریم که جایی نشنیدیم که ایشان یک بار از این نوع ریاضت‌‌های مصطلح را کشیده باشد، آیا نهج البلاغه چیزی کم دارد که بخواهیم از دیگران بیاموزیم؟
وی با اشاره به این‌که این تصور که عرفان فراتر از قرآن و سنت است و باید از دیگران آن را آموخت، فهم ناصواب و غیر قابل دفاعی است اظهار داشت: ثمره این تصور غریبی قرآن و مغفول ماندن از صحیفه سجادیه است درحالی‌که عمق عرفان در نهج البلاغه و صحیفه سجادیه است./956/پ202/ص