آدمهای هوسران هم نمیتوانند از مبارزه با نفس فرار کنند/ باید قواعد بازی دنیا را پذیرفت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجتالاسلام علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در پنجمین جلسه سخنرانی خود با موضوع «راهبرد اصلی در نظام تربیت دینی» در مسجد امام صادق(ع) میدان فلسطین با اشاره به این که مبارزه با هوای نفس مانند نخ تسبیح، تمام معارف دینی و توصیهها را به هم پیوند میدهد، گفت: اساساً در مقابل خداپرستی، یک پرستش کلیدی وجود دارد که هواپرستی است. برای همین مبارزه با هوای نفس، نظام دین است و مانند نخ تسبیح، تمام معارف دینی و توصیهها را به هم پیوند میدهد.
وی افزود: اصلیترین و تنها کاری که ما همیشه در طول زندگی خود داریم، مبارزه با نفس است. ولی ما غالباً به این مسأله توجه نداریم و بسیاری از انرژیهای ما به دلیل پرداختن به موارد غیر اولویتدار، هرز میرود، در حالی که فقط باید یک موضوع را مراقبت کنیم و آن هم مبارزه با نفس است.
حجت الاسلام پناهیان ادامه داد: متاسفانه توجه لازم به مسألۀ جهاد با نفس در بیشتر آدمها نیست و تلقی درستی از این معنا وجود ندارد. در حالی که پیامبر اکرم(ص) اوج اعمال خوب را که جهاد در راه خداست و در آن قله رفیعی به نام شهادت هم وجود دارد را «جهاد اصغر» نامیدند و جنگ کردن با تمایلات درونی را جهاد اکبر نام نهادند. (عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ النَّبِیَّ ص بَعَثَ بِسَرِیَّةٍ فَلَمَّا رَجَعُوا قَالَ: مَرْحَباً بِقَوْمٍ قَضَوُا الْجِهَادَ الْأَصْغَرَ وَ بَقِیَ الْجِهَادُ الْأَکْبَرُ. قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ ص وَ مَا الْجِهَادُ الْأَکْبَرُ؟ قَالَ جِهَادُ النَّفْسِ؛ کافی/5/12)
استاد حوزه علمیه با اشاره به این که انسان در راه مبارزه با دوستداشتنیهای خود تنها نیست، گفت: خداوند، دنیا و نظام هستی هم انسان را در این مبارزه کمک میکنند. اینکه همۀ انسانها اعم از خوب و بد، مؤمن و کافر همه در رنج آفریده شدهاند، کمک میکند که شما رنجها را راحتتر تحمل کنید.
وی بیان داشت: خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ»(سوره بلد/4)؛ یعنی همه انسانها در رنج آفریده شدهاند. اگر کسی بیدینی کند، رنج خودش را کاهش نمیدهد و اگر کسی دینداری کند، رنج او افزایش نمییابد. سختی و رنج در مسیر زندگی انسانها تا لحظۀ مرگ و ملاقات خدا وجود دارد و این در هستی و خلقت انسان تعبیه شده است؛ خداوند متعال میفرماید: «یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ»(سوره انشقاق/6) یعنی ای انسان! تو پیوسته با تلاش و رنج فراوان به سوی پروردگار خود حرکت میکنی و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد.
از مبارزه با نفس نمیتوان فرار کرد
حجت الاسلام پناهیان با اشاره به این که هیچ کس نمیتواند از مبارزه با نفس فرار کند، اظهار داشت: حتی آدمهای هرزه و هوسران هم نمیتوانند از مبارزه با نفس فرار کنند و بالاخره در مواردی ناچار میشوند از برخی از دوستداشتنیهای خود صرفنظر کنند یا با برخی از خواستههای دل خود مبارزه کنند.
وی ادامه داد: اگر شما در جایی که لازم بوده مبارزه با نفس کنید، مبارزه نکردید، قطعاً در جای دیگری مبارزه خواهید کرد. اگر شما در جایی خودتان را کنترل نکردید، قطعاً در جایی دیگری مجبور میشوید خودتان را کنترل کنید با این تفاوت که دیگر اجر و پاداشی نخواهد داشت. برای همین بهتر است که انسان در همان جایی که دستور و تکلیف الهی وجود دارد، مبارزه با نفس کند.
استاد حوزه علمیه با بیان این که یکی از کمکهای خدا به مؤمنان برای مبارزه با نفس، قرار دادن سختی برای همه (مومن و کافر) است، اظهار داشت: تصور کنید اگر رنج و سختی در دنیا، فقط برای مؤمنان بود و کافران زندگی دنیوی راحت و بدون سختی و رنجی داشتند، چند نفر مؤمن باقی میماند. ! امام صادق(ع) میفرماید: اگر خدا سقف خانههای کافران را از نقره قرار میداد، تمام مردم کافر میشدند و در حدیث قدسی میفرماید: «اگر بنده مومن من محزون و دل شکسته نمىشد، دستارى از طلا به سر کافر مىبستم؛ لَوْ لَا أَنْ یَجِدَ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنُ فِی نَفْسِهِ لَعَصَّبْتُ الْکَافِرَ بِعِصَابَةٍ مِنْ ذَهَبٍ.»(علل الشرایع/2/604) پس خدا به ما لطف کرده و رنج را برای همه قرار داده است. اینکه رنج برای همه است، کمکی است که راحتتر رنجهای دنیا را تحمل کنیم.
وی ادامه داد: یکی از سختیهای اهل جهنم این است که میبینند هم در این دنیا سختی کشیدهاند و هم در آن دنیا در رنج و عذاب هستند و تحمل این واقعیت برایشان خیلی سخت است.
توجه به سختیهای زندگی دنیا، کمکی برای پذیرش رنجها
حجت الاسلام پناهیان همراهی نظام هستی را کمک دیگری دانست که برای پذیرش رنجهای دنیا به مؤمن میرسد و افزود: نظام خلقت و طبیعت به گونهای است که پذیرش رنج و تحمل آن را ساده میکند. حضرت علی(ع) در نامه 31 نهجالبلاغه خطاب به فرزندشان امام حسن مجتبی(ع) به حقایقی از دنیا اشاره میکنند که فهم دقیق و درست آنها، کمک بسیار عالی و خوبی برای پذیرش رنجهای دنیا است. این نامه سندی بالادستی محسوب میشود که یک دوره معارف دین است.
وی گفت: حضرت در این نامه میفرماید: «مِنَ الْوَالِدِ الْفَانِ الْمُقِرِّ لِلزَّمَانِ الْمُدْبِرِ الْعُمُرِ الْمُسْتَسْلِمِ [لِلدَّهْرِ الذَّامِ] لِلدُّنْیَا السَّاکِنِ مَسَاکِنَ الْمَوْتَى وَ الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً إِلَى الْمَوْلُودِ الْمُؤَمِّلِ مَا لَا یُدْرِکُ السَّالِکِ سَبِیلَ مَنْ قَدْ هَلَکَ غَرَضِ الْأَسْقَامِ وَ رَهِینَةِ الْأَیَّامِ ...»(نهج البلاغه/نامه31) یعنی از پدرى فانى و اعترافکننده به گذشت زمان، کسی که زندگى را پشت سر گذاشته و در سپرى شدن دنیا چارهاى نداشته و از پدری که فردا کوچ خواهد کرد به فرزندى که آرزومند چیزى است که به دست نمىآید، در دنیا هدف بیمارىها قرار دارد و در تیررس مصائب و گرفتاریهای دنیاست. کسی که این ویژگیها و صفات را در انسان و دنیا میبیند و به این سختیهای زندگی دنیا توجه میکند خود به خود کمکی از بیرون برای پذیرش رنجها دریافت کرده است.
پذیرش رنجهای دنیا به معنای عدم برنامهریزی نیست
حجت الاسلام پناهیان خاطرنشان کرد: پذیرش رنجها به معنای عدم تلاش و عدم برنامهریزی برای حل مشکلات و برطرف کردن رنجها نیست. برای برطرف کردن رنج، باید تلاش و برنامهریزی کرد ولی اگر این برنامهریزی را خدا به هم ریخت و به نتیجه نرسیدی، باز هم باید لبخند بزنی و راضی باشی.
وی افزود: حتی برای رسیدن به علاقهها هم باید برنامهریزی کرد؛ خداوند میفرماید: «بهرۀ خودت از دنیا را فرامش نکن؛ وَلَا تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا»(سوره قصص/77) ولی اگر خدا حالت را گرفت و برنامههایت را به هم زد، باز هم باید خوشحال و راضی باشی. از برخی رنجها باید فرار کرد و بعضی از رنجها را باید انتخاب کرد ولی در این میان اگر خدا برنامهات را به هم زد، باز هم لبخند بزن. برنامهریزی و تصمیمگیری لازم است ولی اگر خدا آنها را به هم زد، باید رضایت داشت. حضرت علی(ع) میفرماید «من خدا را آنجایی شناختم که تصمیمهایم را خراب میکرد؛عَرَفْتُ اللهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ؛ نهج البلاغه/حکمت247)
از علائم هواپرستی این است که اگر زندگی سخت شد از روی لج بازی آن را سختتر کنی
وی با اشاره به این که یکی از علائم خودخواهی و هواپرستی این است که اگر زندگی سخت شد، از روی لجبازی، زندگی را سختتر کنی گفت: مثلاً کسی که خودکشی میکند، رنج و ناراحتی را نپذیرفته است. چون زندگیاش سخت شده، از روی لجبازی آن را به شدت بر خودش سختتر میکند.
وی افزود: اگر یک بخشی از تابلویی که کشیدهاید، خراب شود نباید کل آن را بشکنید و خراب کنید؛ چون فقط یک قسمت آن خراب شده، نه همۀ آن، ولی شما با این کار تمام آن را نابود کردهاید. این کار، یکی از علائم خودپرستی و هواپرستی و لجبازی با خدا است که انسان کل زندگی را خراب کند. باید قواعد بازی دنیا را پذیرفت.
حجت الاسلام پناهیان در پایان با بیان این که در راه خدا باید رنجها را پذیرفت و از دوستداشتنیها چشمپوشی کرد، بیان داشت: اگر انسان از دوست داشتنیهایش به خاطر خدا بگذرد، کمکم نوبت خودش میرسد و باید از خودش هم بگذرد. و در زمان قربانی کردن«خود» بود که حوادث عاشورا رقم خورد./916/پ201/ع