همایش یک روزه سهراب سپهری در حوزه هنری برگزار می‌شود
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، علیرضا فینی، مدیر موسسه حفظ آثار و نشرافکار سهراب سپهری در خصوص برگزاری این همایش گفت: این موسسه در نظر دارد که برای هشتاد و پنجمین سالروز تولد سهراب سپهری شاعر معاصر ایران همایش یک روزه‌ای را در حوزه هنری برگزار کند که برنامه‌های مختلفی در این روز به اجرا گذاشته خواهد شد.
نمایش نقاشی های سپهری در حوزه هنری
وی برنامه‌های این همایش یک روزه را سخنرانی، نمایش آثار نقاشی سهراب که مربوط به سالهای 39 و 40 است که با هماهنگی موزه هنرهای معاصر ایران درحوزه هنری به نمایش گذاشته خواهد شد و همچنین به نمایش گذاشتن ماشین شخصی این هنرمند از دیگر برنامه‌های این همایش یک روزه خواهد بود.
همایش یک روزه سهراب سپهری شاعر معاصر ایران، روز دوشنبه 15 مهرماه در سالن سوره حوزه هنری ازساعت 15 تا 18 برگزار خواهد شد.
سهراب سپهری در 15 مهر ماه 1307 در شهر کاشان به دنیا آمد و پدرش اسدالله سپهری کارمند اداره پست و تلگراف بود و هنگامی که سهراب نوجوان بود پدرش از دو پا فلج شد و با این حال به هنر و ادب علاقه‌ای وافر داشت و نقاشی می‌کرد، تار می‌ساخت و خط خوبی هم داشت.
سپهری در سالهای نوجوانی پدرش را از دست داد و در یکی از شعرهای دوره جوانی از پدرش یاد کرده است.
دوره کودکی سپهری در کاشان گذشت، سپهری در سالهای کودکی شعر هم می‌گفت، یک روز که به علت بیماری در خانه مانده و به مدرسه نرفته بود با ذهن کودکانه‌اش نوشت:
از جمعه تا سه شنبه خفته نالان
نکردم هیچ یادی از دبستان
از درد دل شب و روزم گرفتار
ندارم من دمی از درد آرام
سهراب از سال چهارم دبیرستان به دانش سرا رفت و در آذر ماه 1325 یعنی اندکی بیش از یک سال بعد از به پایان رساندن دوره دو ساله دانش سرای مقدماتی به استخدام اداره فرهنگ کاشان (اداره آموزش و پرورش) در آمد و تا شهریور 1327 در این اداره ماند، در این هنگام در امتحانات ادبیات شرکت کرد و دیپلم کامل دوره دبیرستان را نیز گرفت.
سال بعد او به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت و وقتی که در این دانشکده بود نخستین دفتر شعرهایش را چاپ کرد و مشفق کاشانی با دیدن شعرهای سپهری پیش بینی کرد که او در آینده آثار ارزشمندی به ادبیات ایران هدیه خواهد داد.
اولین کتاب سپهری با نام «مرگ رنگ» در تهران منتشر شد که به سبک نیمایی بود.
سپهری دومین مجموعه شعر خود را با نام «زندگی خواب‌ها» در سال 1332 سرود و در همین سال بود که دوره لیسانس نقاشی را در دانشکده هنرهای زیبا با رتبه اول و دریافت نشان اول علمی به پایان رساند.
از سال 1332 به بعد، زندگی سپهری در گشت و گذار و مطالعه نقاشی و حکاکی در پاریس، رم و هند و شرکت در نمایشگاه‌ها و آموختن و تدریس نقاشی گذشت، تا جایی که بعضی او را «شاعری نقاش» خوانده اند و بعضی دیگر «نقاشی شاعر».
سهراب در سال 1337 دو کتاب «آوار آفتاب» و «شرق انده» را آماده چاپ کرد ولی موفق به چاپ آنها نشد و سرانجام در سال 1340 این دو کتاب به انضمام «زندگی خواب‌ها» زیر عنوان «آوار کتاب» منتشر شد.
در این کتاب می‌توان به جلوه‌های زبان خاص سپهری برخورد کرد و همچنین شور و شوق آمیختگی با طبیعت را که در شعرهای بعدی کاملاً واضح می‌شود بیشتر دید.
در «شرق اندوه» سپهری از هر نظر تحت تاثیر غزلیات مولوی است و شعرهای این مجموعه همه شادمانه و شورانگیزند.
دو شعر بلند «صدای پای آب» و «مسافر» پنجمین و ششمین کتاب‌های او هستند.
شهرت سپهری از سال 1344 و با انتشار شعر بلند «صدای پای آب» آغاز شد، در «صدای پای آب» است که محتوای ویژه شعر سپهری فرمش را می‌یابد، فرم و محتوای شعر سپهری، از «صدای پای آب» به بعد به هماهنگی می‌رسند.
«صدای پای آب» کنایه از صدای پای مسافری در سفر زندگی است.
این شعر که روز به روز بر شهرت و محبوبیت او افزود، اولین بار در فصلنامه آرش در آبان همان سال منتشر شد.
سپهری که تمام عمرش را به دور از جنجال روزنامه‌ها و مجلات و فقط با دوستان اندک و تنهایی خود می‌زیست و بدین سبب از طرف نشریات جدی گرفته نشده بود، در سال 1345 با انتشار شعر بلند «مسافر» که یکی از درخشان‌ترین شعرهای فارسی است، بزرگی و شاعری‌اش را بر نشریات تحمیل کرد./966/د102/ی