نظریات علمی امام صادق
به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، محمد انصاری مدیر شبکه وهابی وصال حق با پخش کلیپ هایی در برنامه «آن روی سکه» وجود نظریات علمی از امام صادق (ع) را منکر شد.
این در حالی است که در روایات بسیاری، وجود نازنین امام صادق(ع) درباره مسایل علمی مختلف، اظهار نظر نموده اند و اینک علم پس از هزار و اندی سال به حقانیت فرمایشات حضرت پی برده است.
آنچه در ذیل آمده، تنها اشاره ای کوتاه به نظرات علمی حضرت؛ آن هم تنها در چند مورد بصورت کوتاه است .
دربارۀ گردش زمین به دور خود
با توجه به این که گالیله به خوبی می‌دانست زمین مانند سیَّارات دیگر منظومۀ شمسی، اطراف خورشید می‌گردد، باید حدس زده باشد که زمین هم مانند آن سیّارات، اطراف خود می‌گردد. اما اثری از این حدس را در آثارش نمی‌بینیم.
گالیله؛ نه فقط در زمان حیا‌تش صحبتی از گردش زمین در اطراف خود نکرد، بلکه بعد از مرگ هم در نوشته‌هایش چیزی دیده نشد که نشان بدهد وی به گردش زمین به دور خود پی برده بود.
تیخوبراهه که در سال 1601 میلادی زندگی را بدرود گفت، مردی بود که مطالعات نجومی او خیلی به کِپْلِر منجّم و ریاضیدان مشهور آلمانی کمک کرد، و بدون تیخوبراهه، کپلر آلمانی نمی‌توانست سه قانون مشهور نجومی خود مربوط به حرکت سیّارات را کشف کند.
معهذا تیخو براهه نیز نتوانست به گردش زمین دور خود پی ببرد چرا که اگر پی می‌برد یقینا اعلام می کرد. همان طور که حرکت زمین به دور خورشید را به طور علنی تأیید کرد.
کپلر آلمانی که در سال 1630 زندگی را بدرود گفت، با سه قانونی که راجع به حرکت سیارات کشف کرد، نه فقط در آن روز دنیای علم را وادار به تحسین نمود، بلکه امروز هم هر کس قوانین سه‌گانۀ او را می‌خواند، زبان به تحسین می‌گشاید.آن دانشمند بزرگ که با کشف سه قانون نجومی نبوغ خود را به ثبوت رسانیدنیز نتوانست به حرکت زمین پی ببرد.
ولی امام جعفر صادق (ع) در دوازده قرن قبل از این، می دانستند که زمین به دور خود می‌گردد و آنچه سبب توالی روز و شب می‌شود گردش خورشید به دور زمین نیست بلکه گردش زمین به دور خود سبب می‌گردد که روز و شب به وجود بیایند، و دائما نیمی از زمین تاریک و شب باشد و نیمی دیگر روشن و روز.
قدماء که عقیده به کروی بودن زمین داشتند، می‌دانستند که پیوسته نیمی از زمین شب است و نیمی دیگر روز، ولی آنها روز و شب را ناشی از حرکت خورشید در اطراف کرۀ زمین می‌دانستند.
اما چه شد که امام جعفر صادق (ع) در دوازده قرن قبل توانست پی ببرد که زمین اطراف خود می‌گردد، و در نتیجه روز و شب به وجود می‌آید؟
دانشمندان قرون پانزدهم و هفدهم میلادی که نام چند نفر از آنها برده شد، با اینکه یک قسمت از قوانین مکانیک نجومی را کشف کرده بودند نتوانستند پی ببرند که زمین به دور خود می‌گردد و چگونه امام جعفر صادق (ع) در نقطه‌ای دور افتاده چون مدینه که از مراکز علمی آن روز دور بود، توانست دریابد که زمین اطراف خود می‌گردد؟
پیدایش دنیا و نظریۀ اتم
امام جعفر صادق (ع) راجع به پیدایش دنیا چنین گفته است:
«جهان از یک جرثومه به وجود آمد و آن جرثومه دارای دو قطب متضادّ شد و دو قطب متضاد، سبب پیدایش ذرّه گردید، و آنگاه مادّه به وجود آمد، و مادّه تنوّع پیدا کرد، و تنوّع مادّه ناشی از کمی یا زیادی ذرّات آنها می‌باشد».
این تئوری با تئوری اتمی امروزی راجع به وجود آمدن جهان هیچ تفاوت ندارد. و دو قطب متضادّ ،دو شارژ مثبت و منفی درون اتُم است و آن دو شارژ، سبب تکوین اتم گردیده، و اتم هم مادّه را به وجود آورده و تفاوتی که بین موادّ (یعنی عناصر) دیده می‌شود؛ ناشی از کمی یا زیادی چیزهائی است که درون اتم عناصر موجود می‌باشد.
بیان امام (ع) دربارۀ ترکیبات بدن آدمی
اجزاء بدن انسان
امام جعفر صادق (ع) مثل سایر مسلمین می‌گفتند که انسان از خاک آفریده شده است، فرق ایشان با مسلمین دیگر این بود که راجع به آفرینش انسان از خاک، چیزهائی می‌گفتند که به عقل هیچ یک از مسلمین در آن عصر نمی‌رسید.
در اعصار بعد هم هیچ مسلمانی نتوانست راجع به ساختمان بدن انسان، استنباطی چون امام جعفر صادق (ع) داشته باشد، و اگر کسی چیزی می‌گفت مستقیم یا غیرمستقیم از شاگردان امام شنیده بود.
حضرت می‌گفتند: تمام چیزهائی که در خاک هست در بدن آدمی وجود دارد امّا به یک اندازه نیست و بعضی از آنها در بدن انسان خیلی زیاد است و بعضی خیلی کم. در بین چیزهائی هم که در بدن انسان زیاد است، مساوات وجود ندارد و بعضی از آنها از بعضی دیگر کمتر می‌باشد.
امام می فرمودند: چهار چیز است که در بدن انسان زیاد می‌باشد، و هشت چیز است که در بدن انسان کم می‌باشد و هشت چیز دیگر در بدن انسان خیلی کم است. این نظریّه که راجع به ساختمان بدن آدمی از طرف ایشان ابراز گردیده، آنقدر غرابت دارد که گاهی انسان فکر می‌کند: آیا همان طور که شیعیان عقیده دارند: امام جعفر صادق (ع) دارای علم امامت بوده و این نظریّه را از علم امامت استنباط کرده نه از علوم بشری؟ زیرا ادراک ما نمی‌پذیرد که یک عالم عادی که از معلومات بشری برخوردار می‌باشد در دوازده قرن و نیم قبل، بتواند به یک چنین واقعیّت پی ببرد.
امام جعفر صادق (ع) اعمّ از این که به عقیدۀ شیعیان، علم امامت داشته یا بنابر نظریّۀ قائلین به شعور باطنی، با شعور باطنی خود مربوط بوده، یا بنابر نظریّۀ بِرْگْسُون فیلسوف معروف فرانسوی از جهش حیاتی قویّ خود استفاده می‌نموده، در مورد تشکیلات بدن انسان چیزی گفته اند که ثابت می‌کند در بین مردم زمان خود و مردم اعصار بعد، درعلم بدن شناسی منحصر به فرد به شمار می‌آمده اسند.
زیرا بعد از دوازده قرن و نیم، امروز نظریّۀ امام جعفر صادق (ع) از لحاظ علمی به ثبوت رسیده، و در صحَّت آن تردید وجود ندارد.
ناگفته نماند همان طور که امام جعفر صادق (ع) گفته اند: «هر چه در زمین هست در بدن انسان نیز وجود دارد.»
آنچه در کرۀ زمین هست از یکصد و دو عنصر به وجود آمده، و این یکصد و دو عنصر در بدن انسان وجود دارد. امّا میزان بعضی از این عناصر در بدن انسان آنقدر کم است که تا امروز نتوانسته‌اند میزان آن را به طور دقیق تعیین نمایند. به طوری که گفتیم: امروز این نظریّه به ثبوت رسیده است.
اما آن هشت چیز که بنابر گفته امام جعفر صادق (ع) در بدن انسان خیلی کم است این عناصرمی‌باشد: مُولیبدن - سیلیوم - فلوئور- کوبالت- منگنز- یود- مس- روی. آن هشت عنصر که در بدن انسان نسبت به هشت عنصر فوق، بالنِّسبه زیادتر می‌باشد عبارت است از: منیزیم - سدیم - پتاسیم- کَلسیم- فسفر- کلور - گوگرد- آهن.
آن چهار عنصر که دربدن انسان خیلی زیاد می‌باشد عبارت است از: اکسیژن - کربن- هیدروژن- ازت.
اکسیژن و هیدروژن در آب
نظر امام جعفر صادق (ع) در سوزانندگی اکسیژن
اعجاز امام جعفر صادق (ع) این نبود که کوه را به حرکت درآورد، بلکه اعجاز ایشان این است که در دوازده و نیم قرن قبل از این، به وجود اکسیژن در هوا پی بردند، و نیز در همان موقع پی‌بردند که در آب چیزی هست که می‌سوزد و به همین جهت فرمودند که آب مبدَّل به آتش می‌شود.
آنهائی که می‌گویند: برجسته‌ترین اعجاز یک پیغمبر کلام اوست، انگارکه حرف بی‌اساسی نمی‌زنند، چون ما که امروز می‌شنویم امام جعفر صادق (ع) در نیمۀ اوَّل قرن دوم هجری از وجود اکسیژن و هم وجود هیدروژن (در آب) خبر داده بود، در قلب خود تصدیق می‌نمائیم که این اعجاز است.
انسان مبهوت می‌شود که چگونه امام جعفر صادق (ع) یا پدرشان امام محمد باقر (ع) از وجود گاز هیدروژن که خالص آن در طبیعت نیست، و رنگ و بو و طعم ندارد پخبر داده بودند؟!
امام جعفر صادق (ع) یا پدر بزرگوارشان نمی‌توانسته‌اند جز در آب، به وجود ئیدروژن پی‌ببرند و بدون تجزیه کردن آب، نمی‌توانسته‌اند آن را بشناسند. تجزیه کردن آب هم مستلزم استفاده از جریان برق است، زیرا به طور دیگر نمی‌توان آب را تجزیه نمود. و آیا یکی از آن دو امام توانسته بودند از جریان برق برای تجزیۀ آب استفاده کند؟ که‌البته این نیز صحیح به نظر نمی رسد.
در اعصار جدید اولین کسی که موفّق به جدا کردن هیدروژن از آب گردید «هانری کاواندیش« انگلیسی است که در سال 1810 میلادی در سنّ هشتاد و یک سالگی زندگی را بدرود گفت. او سالها برای تجزیۀ آب کوشش کرد، و بعد از آنکه هیدروژن را به دست آورد، اسمش را «هوای قابل اشتعال« گذاشت و اوّلین مرتبه که هیدروژن را مشتعل کرد نزدیک بود که خود و خانه‌اش بسوزد.
گاز هیدروژن زمانی کشف شد که استفاده از نیروی برق، آنقدر پیشرفته بود که می‌توانستند از آن برای تجزیۀ آب استفاده کنند. اما در زمان امام جعفر صادق (ع) استفاده از نیروی برق، در حدود همان استفاده از کاه و کهربا بود که جنبۀ سرگرمی و بازی داشت، و قطعه‌ای از کهربا را به یک پارچۀ پشمی می‌مالیدند و به کاه نزدیک می‌کردند و کهربا پرهای کاه را جذب می‌نمود.
آیا امام جعفر صادق (ع) یا پدرشان محمّد باقر (ع) برای جدا کردن هیدروژن از آب به وسیله‌ای پی‌برده بودند که هنوز دانشمندان از آن بی‌اطّلاع هستند؟ و آنها توانسته بودند با وسیله‌ای غیر از جریان برق هیدروژن را از آب جدا کنند؟
این بود نمونه‌ای از نظرات هیئت محقّقان استراسبورگ دربارۀ چند قسمت از آثار علمی امام جعفر صادق (ع) که در اینجا نقل کردیم، ولی محقّقان مزبور تنها به بررسی زندگانی پیشوای ششم ما پرداخته‌اند، و این‌چنین حیرت زده شده‌اند در صورتی که اگر به آثار سایر أئمّه و پیشوایان اسلام نظر افکنند همه را مانند امام جعفر صادق (ع) مخزن علوم الهی می‌یابند.
/1406/1409/ح