یک طلبه هنرمند:
حوزه با طلبه شاعرِ آیینی نسبتاً خوب است، اما با شاعرِ طلبه به سختی کنار می‌آید
خبرگزاری رسا ـ یک طلبه هنرمند با انتقاد از برخوردهای سلیقه‌ای با مقوله هنر و هنرمند در حوزه و نبود حمایت جدی از طلاب هنرمند، گفت: بعد از شش سال تحصیل در حوزه، آموختم که میانه حوزه با طلبه شاعرِ آیینی فی‌الجمله خوب است، اما با شاعرِ طلبه به سختی کنار می‌آید.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، شعر و شاعری و به طور کلی ذائقه هنری، چیزی است که شاید به زعم عموم، ربطی به حوزه و فضای خشک دروس تئوری آن نداشته باشد. اما وجود طلبه های هنرمند جوانی چون حجت الاسلام مسعود یوسف پور، طلبه سطح یک مدرسه علمیه امام علی بن ابیطالب(ع) که در همان آغاز راه در قالب چند کتاب، چندین هزار بیت شعر، آن هم به روش هایی نوین و جذاب، سروده است، این شائبه را از ساحت حوزه و حوزویان برطرف و در عین حال، رسالت عظیم این قشر را در پرداخت هنری به مباحث دینی خصوصا در بخش تبلیغ، بیش از پیش گوشزد می کند؛ چرا که این مهم افزون بر ترویج هر چه بهتر و عمیق تر معارف دینی، سبب تبیین دیدگاه های اسلام در زمینه های مختلف هنری و حضور محسوس حوزویان در جمع هنرمندان نیز خواهد شد. آنچه در پی می آید گفت و گوی کوتاهی است با این طلبه هنرمند.
حجت الاسلام یوسف پور که متولد فروردین 1372 است، در مورد نحوه ورودش به عرصه شعر نیز با همان سبک هنری، می گوید: «از دوره نوجوانی با شعر و طنز مأنوس بودم. پنج سال با حضور فعال در انجمن های ادبی و زانو زدن در محضر اساتیدی چون سید حسن خوش زاد، محمد جواد غفورزاده(شفق) و سید حامد حسینی(راوش)، پیکرهی خیال را تراشیده و شعر را به تجسم وا داشتم. در ادامه، کار خود را با شعر آیینی آغاز و دو اثر با مضامین اجتماعی(در ردّ شاهین نجفی و در خصوص نبش قبر حجر ابن عدی) در فضای مجازی منتشر کردم که هم در آن جا و هم خارج آن، بسیار مورد استقبال واقع شد.»
این شاعر جوان که پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و اخذ مدرک دیپلم، به دلیل علاقه زیاد به فضای حوزه و دروس مربوطه، وارد حوزه علمیه مشهد شده و بیش از چهارسال است که شعر آیینی را به صورت تخصصی با بررسی روایات دنبال می کند، در مورد دوستان حوزوی اش در عرصه شعر می گوید: «در این مدت از میان شاعران حوزوی با روح الله مویّد(پسر استاد موید) دمخور هستم که ایشان هم پایه پنجم سطح یک بوده و از شاعران جوان ولایی به شمار می آید».
مطالب درسی را در قالب شعر به خاطر می سپارم
وی در مورد رابطه میان تحصیل و هنرش معتقد است: «شعر روی درس هایم هم اثر مثبت داشته و هم منفی؛ جنبه مثبتش آنجایی بود که بعضی اوقات مطالب را برای خودم شعر میکردم تا بیشتر در حافظه ام بماند! مثلا در کتب نحوی آورده اند که همزه وصل خوانده نمیشود و من چون همیشه بین همزه وصل و فصل اشتباه میکردم، رباعی ها را ردیف کردم... و شروع رباعی های نحوی هم با این ابیات بود:
حیـــرانم و حیــــرانم و حیــرانم من
چون زلف تو چندیســـت پریشانم من
وقتم شـده صرفِ نـحوهی دیدن تو
عمریست که صرف و نحو میخوانم من
و اما از این حیث که گاهی حتی سر کلاس شعر سراغم می آمد، باعث شد عملاً یک سال از درسم عقب بمانم! شعر است دیگر، کاریش نمیشود کرد. اما من بیشتر به جای شعر گفتن، شاعری میکنم و شعر خیلی در زندگی روزمره ام در جریان است.
میانه حوزه با طلبه شاعرِ آیینی فی الجمله خوب است، اما با شاعرِ طلبه به سختی کنار می آید
حجت الاسلام یوسف پور در خصوص نحوه تعامل مدیران و مسؤلان حوزه با طلاب هنرمند، تصریح می کند: «متاسفانه برخورد مدیران حوزه با عموم طلاب، سلیقه ای شده و هر جا یک تز مخصوص به خود را دارد. در مورد هنرمندان که اصلاً حرفش را نزنید. چه استعدادهایی که با ورود به حوزه کور شدند. اما بر خلاف برخی مسؤلان، مدیر مدرسه فعلی ما الحمد لله میانه اش با شعر خوب است. این نکته را بعد از شش سال در حوزه بودن آموختم که میانه حوزه با طلبه شاعرِ آیینی فی الجمله خوب است، اما با شاعرِ طلبه به سختی کنار می آید.
شاعران آیینی بیشتر به احادیث توجه کنند
وی در مورد ضرورت پرداخت هنری به مباحث دینی، می گوید: «شاعران آیینی در زمینه احادیث کم کار کرده اند؛ کم پیدا می شود اشعاری در این زمینه که محتوا داشته باشد. اشعار، بیشتر هیئت پسندانه است و به لطایف و توازن آهنگ بیشتر توجه می شود تا مفهوم و محتوا؛ در حالی که هر چه محتوا بالاتر باشد، مخاطب هم بیشتر جذب خواهد شد. بنابراین معتقدم علاقمندان به شعر و شاعری، پیش از آن که مطالعات ادبی خود را در زمینه شعر آغاز کنند، بهتر است یک سیر مطالعات تاریخ اهل بیت(ع) هم داشته باشند».
حضور کمرنگ روحانیان در محافل ادبی
این طلبه هنرمند ادامه می دهد: «وقتی پیشنهاد برگزاری یک انجمن ادبی ـ انقلابی از طرف فرهنگسرای انقلاب به بنده داده شده، متوجه شدم حضور روحانیان به شدت کم رنگ است؛ اگر نگوییم اصلا حضوری نیست! مدرسه یک نقد کتاب گذاشت که اصلاً در حوزه تاکنون چنین رویکردی در مورد کتاب شعر سابقه نداشت و تنها سالی که به یک کتاب شعر از طرف مرکز مدیریت جایزه اهدا شد، سال گذشته بود که کتاب اولم(سوره بهشت) حایز رتبه اول شد. همین گواه است بر حمایت های معنوی و البته تا حدودی مادی».
حجت الاسلام یوسف پور با اشاره به نیاز جامعه به وجود شعر خوب، خطاب به مسؤلان حوزه ها و مدارس علمیه می گوید: «بگذارید طلاب مستعد در این زمینه ها، استعدادشان را محک بزنند و از آنان با روی باز استقبال کنید؛ تا کی می خواهیم بگوییم ضرب زیدٌ عمرواً؟؟ بابا هم دست زید شکست و عمرو کبود شد».
آثار
وی با بیان این که تاکنون دو کتاب «سوره بهشت» شامل مدح و مرثیه چهارده معصوم(ع) و «سر رسید غم» با موضوع عاشورا و محرم از وی به چاپ رسیده است، از چاپ مجموعه شعر مهدوی اش با عنوان «به همین زودی ها» در آینده نزدیک خبر داده و می گوید: «این کتاب، شامل اشعاری در قالب ترکیب بند، با محوریت ولادت تا ظهور امام زمان(عج) است».
جمهوری دل؛ نخستین مجموعه شعر در مورد رهبر معظّم انقلاب
این شاعر جوان ادامه می دهد: «کتاب «فردا، نهِ صبح» شامل وقایع ورود امام خمینی(ره) به ایران تا رحلت و جانشینی ایشان و ابعاد شخصیتی امام خامنه ای و مضامین سخنرانی های ایشان، در قالب رباعی و 90 صفحه توسط انتشارات فرهنگسرای انقلاب در 22 بهمن سال جاری به چاپ می رسد. همچنین کتاب «جمهوری دل» به عنوان نخستین مجموعه شعر در مورد رهبر معظّم انقلاب که نگرشی کلی به وقایع دولت دهم، سفر رهبر معظم انقلاب به خراسان شمالی، رهنمودهای ایشان در خصوص سبک زندگی و بیداری اسلامی دارد و در آن جنبه های حماسی مورد تأکید قرار گرفته است، به زودی منتشر خواهد شد».
حجت الاسلام یوسف پور با بیان این که جلد دوم جمهوری دل، تحت عنوان «هنوز محرمانه» با موضوع جمهوری اسلامی و با تأکید بر جوانب تاریخی وقایع در قالب غزل و ترکیب بند در دست تدوین است، نبود ناشر مناسب را دلیل تأخیر چاپ کتاب هایش می داند و می گوید: «اگر ناشر خوب سراغ داشتم خیلی زودتر از این ها کتاب ها را با ضمانت مخاطب بالا راهی بازار می کردم».
گفتنی است وبلاگ شخصی این طلبه هنرمند به نشانی www.m-yousofpoor72.blogfa.com در دسترس علاقمندان قرار دارد. هم چنین سروده وی در مورد نبش قبر حجر بن عدی به شرح زیر است:
این نبش قبر عقده دیرینه شماست این ها گواه جنگ علیه خود خداست
وهاّبیان پست، چرا بس نمی‌کنید؟ اندازه خصومت یک قوم تا کجاست؟
گیرم که نبش قبر کنیدش چه فایده اینک مزار ابن عدی در قلوب ماست
«یک عده آمدند پی نبش قبر» ، آه اینحرف‌ها چقدر برای من آشناست
تاریخ چند صفحه ورق خورد تا رسید آنجا که دور قبر غریبی سر و صدا ست
ا نبش قبر فاطمه راهی نداشتند دیدند ذوالفقار به دستان مرتضی است
ذهنم دوباره رفت به جایی شبیه این حرف مدینه نیست دگر، حرف کربلاست
ده نیزه دار دور و بـــر قبـــر کوچکی ه زدند... لشگر دشمن چه بی حیاست
حالا رباب مانده و یک شیرخواره که مثل سرِ حسین،سرش روی نیزه هاست
وهاّبیان پست، چرا بس نمی‌کنید؟ اندازه خصومت یک قوم تا کجاست؟
گیرم که نبش قبر کنیدش چه فایده اینک مزار ابن عدی در قلوب ماست
«یک عده آمدند پی نبش قبر» ، آه اینحرف‌ها چقدر برای من آشناست
تاریخ چند صفحه ورق خورد تا رسید آنجا که دور قبر غریبی سر و صدا ست
ا نبش قبر فاطمه راهی نداشتند دیدند ذوالفقار به دستان مرتضی است
ذهنم دوباره رفت به جایی شبیه این حرف مدینه نیست دگر، حرف کربلاست
ده نیزه دار دور و بـــر قبـــر کوچکی ه زدند... لشگر دشمن چه بی حیاست
حالا رباب مانده و یک شیرخواره که مثل سرِ حسین،سرش روی نیزه هاست
930/501/ر
ارسال نظرات