اخلاص شرط قبولی اعمال است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله میرزا علی عبودیت، استاد اخلاق و عرفان حوزه علمیه اصفهان، شب گذشته در مسجد المهدی اصفهان با اشاره به نعمات و الطاف بی شمار الهی خاطرنشان کرد: خداوند همه جا و در هر حالی در کنار ما و مراقب ماست و همه قدرت و توانایی ما از لطف خدا است.
وی در ادامه تصریح کرد: مهم ترین نعمتی که خداوند به انسان عطا فرموده محبت خداست زیرا خدا نیز انسان را دوست داشته و به سبب همین محبت است که انسان را در زمین خلیفه خود قرار داده است و به انسان ظرفیتی داده شده بسیار بیشتر از ظرفیت ملائکه و به واسطه همین ظرفیت بود که اسمائی به حضرت آدم تعلیم داده شد که ملائکه از آن نا آگاه بودند.
این استاد اخلاق و عرفان تبعیت از ولایت را شرط کمال و سعادت برشمرد و ابراز داشت: شیطان به واسطه تکبر و غرور خود از سجده کردن بر انسان امتناع ورزید و به همین دلیل از بهشت رانده شد و این که ابلیس با تمام عباداتی که انجام می داد به خاطر این نافرمانی اینگونه مطرود شد نشان از جایگاه و اهمیت تبعیت از ولایت دارد.
وی با اشاره به روایتی اظهار داشت: کسی که می خواهد آزادانه معصیت کند باید از ملک خداوند خارج شود و ناممکن بودن این کار نشان از آن دارد که خداوند تنها کسی است که باید از او پیروی کنیم تا به کمال و سعادت ابدی دست پیدا کنیم و در غیر این صورت دچار عذابی سخت و دردناک خواهیم شد.
آیت الله عبودیت اعمال ما در دنیا را به تجارت تشبیه کرد و گفت: در هر تجارتی امکان ضرر و سود هست و اگر می خواهیم اعمال ما که سرمایه این تجارت مهم است مقبول درگاه الهی واقع شود چاره ای نداریم جز این که نیت خود را خالص گردانیم و با اخلاص عبادات و اعمال خود را انجام دهیم و در صورتی که اخلاص نداشته باشیم در این تجارت دچار ضرر و زیان خواهیم شد.
استاد اخلاق و عرفان عجب را باعث هبوط اعمال ذکر کرد و ابراز داشت: برخی به واسطه عجب و غروری که از عبادات خود دچار آن می شوند اعمال خود را بی فایده می کنند و از اجر و پاداش اخروی اعمال خویش محروم می گردند؛ کسی که اهل تجارت است اگر به خاطر بهشت خداوند را عبادت کند و اعمال حسنه انجام دهد با این که کار اشتباهی انجام نداده ولی باز دچار خسران و زیان شده است زیرا اگر انسان عملی را صرفا به خاطر خداوند متعال انجام دهد اجر و پاداش این عمل بسیار بیشتر از عملی است که صرفا برای پاداش انجام شده است.
وی در پایان تصریح کرد: اگر انسانی درک کند که هیچ و ناچیز است و بدون عنایت و لطف خداوند دارای هیچ قدرت و توانایی نمی باشد در این صورت می تواند جایگاه والا و مهمی پیدا کند، توقعات نابجا و غلطی که زندگی انسان را دچار مشکلات می کند ریشه در فراموش کردن همین ناچیز بودن و مملوک بودن دارد زیرا اگر انسان بداند که چقدر ضعیف و ناچیز است دست از توقعات و خواسته های دنیوی برمی دارد./939/پ202/ب