صلح امام حسن منشأ از بین رفتن حیثیت معاویه شد

حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمود مجد، متولی مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) تهران در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، به تحلیل و بررسی گوشه‌هایی از حیات نورانی امام حسن مجتبی(ع)، دومین امام شیعیان پرداخت.

وی با اشاره به این‌که در صورتی می‌توانیم کردار و رفتار امام حسن مجتبی(ع) را در آن برهه از زمان تصور کنیم که شرایط زمان به امامت رسیدن ایشان را بدانیم، افزود: ایشان پس از شهادت امیر مؤمنان(ع) و وقوع سه جنگ مهیب جمل، صفین و نهروان که در داخل جهان اسلام رخ داد به امامت رسیدند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مجد ابراز داشت: پس از این سه جنگ عده‌ای کشته شدند، خانواده‌های بی‌سرپرستی به جای ماندند و عده‌ای از مردم مأیوس و عده‌ای به مال، جاه و مقام گرایش پیدا کردند و به سراغ معاویه رفتند، امام حسن مجتبی(ع) در این موقعیت مسؤولیت امامت را بر عهده گرفتند که لازم بود با کمال درایت خاصی این موضوع را رهبری کنند.

متولی مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) تهران در ادامه تبیین شرایط دوران به امامت رسیدن امام حسن مجتبی، ابراز داشت: از یک سو طرف مقابل فرد مکاری همچون معاویه و عمر و عاص و از سوی دیگر ملتی جنگ زده و تحقیر شده وجود داشت و برخی به سراغ هدایای معاویه رفته بودند.

وی با اشاره به این‌که برخی از اطرافیان امام حسن مجتبی(ع) به حضرت اهانت می‌کردند و ایشان را «یا مذل المؤمنین، ای ذلیل کننده مؤمنان» می‌خواندند و می‌گفتند چرا علیه معاویه قیام نمی‌کنی؟ افزود: امام حسن(ع) در محلی با آن‌ها قرار می‌گذاشتند اما وقتی به آنجا می‌رفتند، خبری از آن‌ها نبود و فرماندهانی که معین می‌کردند، همه متصل به معاویه می‌شدند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مجد با بیان این‌که امام حسن مجتبی(ع) در این موقعیت با همان صبر و شکیبایی که یکی از امتیازات خاص حضرتشان بود، رفتار کردند، ادامه داد: اگر در برابر آن مسائل تند می‌آمدند، آن مقدار شیعیان هم از بین می‌رفتند و اگر کنار می‌کشیدند، شیعیان ایشان از نظر اعتقادی تضعیف و بی رهبر می‌شدند، لذا روش مسالمت آمیز را اتخاذ کردند که با همین روش توانستند حیثیت و آبروی معاویه و خاندان او را از بین ببرند.

صلح امام حسن منشأ از بین رفتن حیثیت معاویه شد

متولی مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) تهران با اشاره این‌که قرارداد صلح امام حسن(ع) یک نوع جنگ علیه معاویه و منشأ آبرو ریزی او شد، گفت: معاویه به برادرش نامه می‌نویسد و در آن می‌گوید حسن مجتبی(ع) مرا به امضای قراردادی وادار کرد که اگر با صد هزار شمشیر به دست مبارز با من می‌جنگید، این قدر ضرر نداشت که من امضا کردم.

وی با اشاره به مفاد قرارداد صلح امام حسن مجتبی(ع)، تخلف از آن را موجب از بین رفتن آبرو و حیثیت معاویه در بین مردم دانست و ابراز داشت: شاید اثر این قرارداد کمتر از مبارزه امام حسین(ع) در کربلا نبود.

سیاست امام حسن جهان تشیع را از خطر حفظ کرد

حجت‌الاسلام والمسلمین مجد تأکید کرد: در آن برهه از زمان، تنها سیاست امام حسن(ع) بود که توانست جهان اسلام به ویژه تشیع را از خطر حفظ کند.

درس‌هایی از حیات نورانی امام حسن مجتبی

متولی مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) تهران ابراز داشت: یکی از درس‌هایی که از زندگی امام حسن(ع) می‌توان گرفت، این است که انسان طبق هر زمان باید رسالت خود را انجام دهد و به بهانه این‌که این زمان چنین و چنان است و مردم دارای این جور مسائل شدند و یا این‌که دیگر حالش را ندارم، تحت این عناوین یا بهانه‌‌های دیگر رسالتش را فراموش نکند، امام حسن(ع) با همه این مشکلات اقدام کردند و توانستند کار خودشان را انجام دهند.

وی صبر و مأیوس نشدن در برابر پیش آمدهای ناگوار را درسی دیگر از زندگی امام حسن مجتبی(ع) دانست و گفت: برخی می‌گویند دیگر ما را تحریم کردند، آمریکا چنین و چنان است و سرود یأس در گوش مردم می‌خوانند، درحالی‌که امام حسن مجتبی(ع) می‌فرمودند این چنین نباشید، هر حادثه‌ای اتفاق افتاد صبر کنید و پس از این مصیبت‌ها فرج و نجات است.

حجت‌الاسلام والمسلمین مجد ابراز داشت: اخلاق ائمه طاهرین(ع) به ویژه امام حسن مجتبی(ع) طوری بود که حتی دشمنان هم شیفته اخلاق ایشان می‌شدند./956/ت301/ن