وهابیت، شبیه‌ترین گروه به خوارج در تاریخ اسلام
به گزارش خبرگزاری رسا، محمد بن عبد الوهاب حدود دو قرن پیش فرقه وهابیت را در سرزمین نجد عربستان بنا نهاد و با کمک های سیاسی ـ نظامی محمد بن سعود، امیر منطقه درعیه و وزارت مستعمرات بریتانیا، توانست آیین باطل خویش را در تمام مناطق عربستان گسترش دهد.
این فرقه بر اساس اندیشه، اعتقاد و فتاوای مخصوص به خود، از دیگر فرقه ها متمایز شده است و پیروان آن دارای افکار و اعتقادات خاصی هستند که بسیاری از آنها مخالف آموزه های قرآنی و تعالیم رسول اکرم(ص) بوده و هرگونه استدلال عقلی، منطقی، فلسفی و عرفانی را حرام می دانند و تنها به ظاهر آیات قرآن و اخبار عمل می کنند.
برای رسیدن به هدف خود که همان سقوط و ایجاد نا امنی در حکومت های غیر وهابی است، هر نوع کشتار و نا امنی را مباح می دانند؛ اگر چه به شکل بستن کمربند انفجاری توسط افراد عقب مانده ذهنی و اعزام آنها به میان مردم مسلمان باشد.
برخی از اعتقادات وهابیت عبارت است از:
کاستن از مقامات انبیا و اولیای الهی
پیامبران و اولیای الهی، گرامی‌ترین و عزیز‌ترین مخلوق روی زمین هستند. قرآن و روایات بر مقامات معنوی آنان گواهی می‌دهد و این که مرده و زندۀ آنان یکسان بوده و همچنین ارتباط آنان، هم‌چنان با امت اسلامی خود برقرار است.
در مکتب ابن تیمیه، پیامبر و اولیای پاک الهی، به صورت یک انسان عادی در‌می‌آید که پس از مرگ رابطۀ آنان با امت خود گسسته شده و کمترین سودی به حال امت ندارند.
مسافرت به قصد زیارت پیامبر اکرم(ص) و سایر انبیاء و اولیاء را حرام می دانند، هرگونه تبرک به آثار انبیاء، اولیاء و حتی بوسیدن و دست گذاشتن روی در و دیوار مقبره رسول خدا(ص) را حرام می دانند.
خواندن دعا و نماز کنار قبر آن حضرت را شرک می شمارند، سخن گفتن با ارواح انبیاء و ائمه(ع) و حاجت خواستن از آنان و یا شفیع قرار دادن آنان را شرک دانسته و ساختن مسجد، گنبد و یا هر گونه نشانه روی قبر، حتی قبر پیامبر(ص) را حرام می دانند.
تکفیر مسلمین
پیامبر گرامی(ص) با تلاش‌‌های بی‌وقفه خود، پیوند اخوت در میان منادیان توحید پدید آورد و همگان را در مقابل کفر جهانی بسیج کرد. مسلمانان در پرتو کلمه توحید و توحید کلمه، توانستند در برابر ضربات سهمگین صلیبیان و قساوت‌های مغول ثابت و استوار بمانند. تا آنجا که دشمن را به کیش خود وارد سازند و از دشمن خونخوار، مروّجی برای آیین خود تربیت کنند.
ولی متأسفانه این وحدت کلمه به وسیلۀ پایه‌گذار مکتب وهابیت درهم شکست و در زیر آسمان، افتخار مدال اسلام تنها نصیب گروهی می‌شود که مکتب وهابیت را دربست بپذیرند و در غیر این صورت از حظیره اسلام بیرون می‌روند.(آیت الله جعفر سبحانی)
تنها خود را مسلمان واقعی می دانند و پیروان سایر فرق و ادیان را منحرف و یا کافر و مشرک می دانند و به اتهام شرک آنها را می‌کشند. شیعیان را کافر و هرگونه اتحاد میان شیعه و سنی را جایز نمی دانند. کشتن و قتل عام شیعیان را مباح می دانند و معتقدند هر کس چند شیعه را بکشد به بهشت می رود.
بدعت ها و عقاید انحرافی
وهابیت از همان آغاز، کار خود را با خشونت شروع کرد و از کشتار، تخریب و تکفیر هیچ ابایی نداشت. آن ها این رفتار خود را بر پایه هایی باطل بنا کردند و بدعت ها را هر چه بیشتر گسترش دادند. محمدبن عبدالوهاب با تمسک به ظواهر آیاتی از قرآن، خدا را جسم می دانست که با چشم دیده می شود و برای خدا عرشی تصور میکرد که در آن جا استقرار یافته است و فرمان می راند.
این فرقه به بهانه واهی شرک زدایی از دامن اسلام، توسل جستن به پیامبر اکرم(ص) و شفیع قرار دادن آن حضرت، مخاطب قرار دادن ایشان به «یارسول الله(ص)»، تبرک جستن به مرقد منورآن حضرت، دعا کردن در کنار مرقد مطهر نبوی و نیز تعظیم و احترام گذاردن به پیامبر اکرم(ص) را شرک و کفر و بت پرستی دانست و اعتقاد به جایز بودن این امور را موجب حلال شدن مال و خون مسلمانان شمرد.
آنان توحید را که مظهر تکریم و تسلیم انسان ها و ریسمان وحدت و اتحاد مسلمانان است، وسیله تکفیر و تخریب و قتل و نا امنی قرار دادند و به بهانه دعوت به توحید به جنگ اهل توحید رفتند و با حربه مبارزه با شرک دامنه شرک را در مهد اسلام گسترش دادند و گویی مصداق حدیث نبوی شدند که بخاری در صحیح خود آن را نقل کرده است.
هر گونه عکس برداری و فیلم برداری را حرام می دانستند، برگزاری مراسم سوگواری برای میت را حرام می دانند، هر گونه اشکال، انتقاد و عیب گری از صحابه را موجب شرک و کفر می دانند و معتقدند همه صحابه بدون نقص و عیب می باشند و همه آنان را تا سر حد عصمت قبول دارند.(عبدالله علی بخشی؛ کتاب وهابیت در نگاهی دیگر)
کشتار و تخریب
وهابیت که با همراهی محمد بن سعود اقدامات خشونت بار خود را آغازکرده بود، در همان نخستین گام ها پس از گسترش حملات خود به خارج از حجاز، عتبات عالیات را مورد هجوم قرار داد و در سال 1216 ه.ق کربلا را غارت و تخریب و بیش از سه هزار و به روایتی 20 هزار نفر را شهید کرد. وهابیان به نجف اشرف نیز حمله کردند، اما به دلیل آمادگی مدافعان نجف، کاری از پیش نبردند.
با این حال هجوم های ددمنشانه آنها بارها ادامه یافت. اینان بیش از هر جایی اماکن مقدس حجاز را تخریب کردند و تمام آثار فرهنگی تمدنی این منطقه را که در جای جای آن می شد عطر وجود مقدس پیامبر اکرم(ص) را استشمام کرد، به بهانه مبارزه با شرک از بین بردند. آن ها نه تنها قبور مطهر، بلکه کتابخانه بزرگ مکه را که در آن 60 هزار عنوان کتاب نفیس و 40 هزار عنوان کتاب خطی بی‌نظیر هم‌چون آثار خطی حضرت امام علی(ع) و دیگر اصحاب و جود داشت، نابود کردند.
در این میان مهم ترین جنایت آنان، تخریب مرقدهای مطهر ائمه بقیع(ع) بود که در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری اتفاق افتاد. وهابیت در حالی توسل و زیارت بزرگان دین را شرک تلقی می کرد که تجلیل از انبیا، اولیا و ادای احترام به آنان، سنت و شیوه مسلمانان از صدر اسلام تا به امروز بوده و حتی از پیامبر اکرم(ص) روایت شده که گاه در روز و گاه در شب در بقیع حضور می یافتند و برای اهل قبور طلب مغفرت می کردند.
جنایت در سوریه
تصاویری که گروه دیده بان حقوق بشر در روستای علوی نشین «بَرودَه» در شمال سوریه ضبط کرده است، نشان دهنده جنایات شورشیان وهابی است که خود را مسلمان می نامند؛ ولی برای هیچ انسانی غیر از هم فکران خود حرمت قائل نیستند.
گروه دیده بان حقوق بشر پس از آن‌که حدود دو ماه پیش این روستای علوی نشین از کنترل دو هفته ای وهابیون خارج شد، با جنایات وحشتناکی روبه رو شدند. جنایاتی که علیه غیر نظامیان خصوصا زنان و کودکان رخ داده است.
اعدام های دسته جمعی، سر بریدن، خوردن جگر فرد ذبح شده و به رگبار بستن شیعیان از دیگر جنایانتی است که با شروع شورش ها در سوریه روزانه از رسانه های مختلف شنیده شده و بر قصاوت قلب این جنایتکاران افزوده می شود.
آزار و اذیت و تجاوز به زنان
آخرین عرصه گاه قربانی شدن زنان در جنگ، نا آرامی های سوریه است که از سال 2011 آغاز شده و تاکنون باعث کشته شدن صدها هزار نفر از مردم سوریه و آواره شدن میلیون ها نفر دیگر گردیده است.
یکی از گزارش هایی که در خصوص قربانی شدن زنان در جنگ سوریه منتشر شده است، گزارش شبکه حقوق بشر "یورو مدیترینین" بوده است. این شبکه که از نهادهای فعال در عرصه حقوق بشر و وابسته به اتحادیه اروپا هست در نوامبر 2013 اعلام کرد: از آغاز جنگ سوریه تاکنون شش هزار زن سوری هدف تجاوز جنسی و گروهی قرارگرفته اند. در این گزارش همچنین آماری از موارد تجاوز جنسی، قتل و اقدامات خشونت‌آمیز علیه زنان سوری از آغاز درگیری ها در این کشور ارائه شده است.
پیش از این گزارش نیز کمیته بین المللی نجات در گزارشی با عنوان "سوریه، بحران منطقه‌ای"، از تجاوز گسترده به زنان سوری در جنگ داخلی این کشور خبر داد. بر اساس این گزارش افراد مسلح در ایست بازرسی ها و با شبیخون به پناهجویان در طول مسیر فرار این افراد از سوریه، زنان و دختران را ربوده و آنها را مورد اذیت، آزار و شکنجه قرار می دهند. کمیته نجات بین‌المللی اعلام کرده است که به نظر می‌رسد تجاوز به زنان در سوریه تبدیل به یک راهبُرد جنگی شده است.
در همین راستا کمیسیون تحقیق وابسته به شورای حقوق بشر سازمان ملل، بر ارتکاب جنایت جنگی از جمله قتل، شکنجه، تجاوز و آدم ربایی در سوریه تأکید کرده است. ناظران سازمان ملل گفته اند در جنگ داخلی سوریه، جنایتکاران جنگی وجود دارند که ظاهرا نگران مجازات خود نیستند.
همان‌گونه که مشاهده می شود، وهابیت نه تنها بویی از اسلام و مسلمانی نبرده، بلکه کمر به نابودی اسلام بسته؛ تا آن جایی که مسلمانان را می کشند و آبروی اسلام را در دنیا با اعمال غیر انسانی خود خدشه دار می کنند.
در بخش دوم این نوشتار با مقایسه ویژگی های خوارج در زمان امام علی(ع)، به نکاتی قابل توجه درباره شباهت عجیب میان آنها با وهابیت خواهیم پرداخت.
/9462/703/ر
حسین اسکندری