نظری به برنامه طنز «قند پهلو»؛
چند حبه قند در قندان خالی رسانه ملی!
خبرگزاری رسا ـ در برنامه طنز «قندپهلو» نه از لودگی خبری هست و نه از ابتذال؛ نه از سخره پیشگی نشانهای هست و نه از فرومایگی و حتی میان مایگی و هر چه هست، اصالت، ادب، احترام، حکمت و اندرز است.

درآمد
این برنامه نشانه و امید خوبی است بر این نکته خطیر و مهم که طنز و شادمانی هیچ منافاتی با ادب و حرمت نهادن بر همگان ندارد و طی آن، هم میتوان شادی کرد و خندید و هم ادب آموخت و حکمت فرا گرفت.
یکی از برنامههای ارزشمند رسانه ملی که طی سال اخیر توانسته جایگاه قابل توجهی هم در میان مخاطبان خود پیدا کند، برنامه طنز «قندپهلو» است. برنامهای که در آن مخاطبان با گنجینهای ارزرشمند از ادب و رنی و طنزآوری بزرگان ادب پارسی آشنا میشوند و از این رهگذر به حکمت و پند و اندرز نایل میآیند.
در این برنامه که با شکل اجرای یک مسابقه میان چهرههای برجسته طنز معاصر کشور همراه است و در خلال آن از منابع و متون طنازانه فارسی هم از گذشتههای دور تا امروز، بهرهگیری میشود، مخاطبان در فضای شاد و پرنشاط به مرور تاریخ طنز شفاهی و مکتوب هم میهمان میشوند و مجموعهای ارزنده از امثال و حکم و ضرب المثلها و اصطلاحات عامیانه را نیز فرا میگیرند.
در برنامه طنز «قندپهلو» نه از لودگی خبری هست و نه از ابتذال؛ نه از سخره پیشگی نشانهای هست و نه از فرومایگی و حتی میان مایگی و هر چه هست اصالت است و ادب و احترام و حکمت و اندرز و خاصه آنکه این همه با فرح، بشاشیت، شادی و ادخال السرور فی قلوب المؤمنین همراه است.
این برنامه نشانه و موید خوبی است بر این نکته خطیر و مهم که طنز و شادمانی هیچ منافاتی با ادب و حرمت نهادن بر همگان ندارد و طی آن، هم میتوان شادی کرد و خندید و هم ادب آموخت و حکمت فرا گرفت.
ای کاش برنامه موفق و پرمخاطب طنز «قندپهلو» الگویی میشد برای سایر برنامههای رسانه ملی و به خصوص سریالها و برنامههای ترکیبی و گفتگو محور دیگر، که بیاموزند میتوان با بار علمی زیاد و مطالعه و پژوهش خوب و دقت و فراست در گنجینههای مکتوب و میراث ارزشمند ادب اسلامی و ایرانی، محتوایی غنی و سرشار از آموزش و پرورش و تربیت برای بینندگان تدارک دید و آنها به بهترین طعامهای سمعی و بصری میهمان کرد. نکتهای که گاه در برنامههای رسانه ملی ما چه در رادیو و چه در تلویزیون ندیده گرفته میشود و از آن غفلت میورزند.
این برنامه با گروهی از نویسندگان پژوهشگر که در مجموعهای غنی از ادبیات گذشته و معاصر، گلگفتههایی ناب و موثر و حکیمانه را انتخاب و در بخشهای مختلف برنامه میگنجانند، به کلاس درسی بانشاط و معطر و مفرح مبدل میگردد که هم مخاطب را به فراگیری و آموختن نکتههای ناب اخلاقی و رفتاری میهمان میکند و هم لحظات شاد و زیبا و خاطره انگیزی برای او فراهم میآورد.
امید آنکه رسانه ملی و برنامه سازانش با دقت و تعمق و تأمل بیشتر در گنجینههای ادب و هنر بومی و دینی ما، بتوانند محصولاتی تولید کننده که مایه آبرو برای رسانه و استفاده بهینه برای مخاطبانش باشند.
/979/ر
ارسال نظرات