بررسی فتوژورنالیسم در گذر تاریخ
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، دکتر محمد فرنود عکاس موسسه عکس سیپا در حاشیه بیستمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها در نشستی، به موضوعی جایگاه فتوژورنالیسم ایران طی سی سال گذشته پرداخت و گفت: تکامل اندیشه و وسعت بخشیدن به زندگی انسان بدون دسترسی به تاریخ و اطلاعات ممکن نیست؛ تنها با استناد و مراجعه به تاریخ به نقطه‌های تحول بشریت است که انسان می تواند خود را بسازد و خود را رو به جلو حرکت بدهد.
وی افزود: مهم این است که انسان در طول تاریخ همیشه تلاش در ثبت و حفظ لحظاتی از تاریخ را داشته است؛ زمانی ابزار نویسنده صخره و قلمی تیز از آهن بود، زمانی دیگر ابزار تصویرگر دوده ای بود از آتش که بر دیوار قاب ها صحنه های زندگی را نقش می بست از تولد می گفت و مرگ را مجسم می کرد و از آن چه میان این دو جریان دارد.
این عکاس ژورنالیست ادامه داد: آن جا که هدف تثبیت آن چه که در فکر بود می گذشت تخیلات برای انسان بار ساخت و از دنیای دیگر قدرت دیگر را صورت بخشید و جسمیت داد تکامل ابزار ثبت تاریخ همپای تکامل دیگر ابزار مخابره و شنود های بهتر و کامل تر زیستن تا حدی رسید که به جادو نزدیک شد.
فرنود اضافه کرد: انسان توانست با مهار کردن نیرو ها در سیر زمان تداخل کرده و برشی از یک مقطع زمان را متوقف و تثبیت کند؛ انسان توانست با به کار گرفتن خواص مشخصات نور آب آهن شیشه تصویری از زمان را متوقف کند، دست بردن در جریان زمان چه می تواند باشد جز جادو برای جاودانه ساختن زندگی این گونه بود و این وسیله ای بود برای انتقال تجربه و شاید سنگ محک از گذشته برای نسل آینده.
وی خاطرنشان کرد: در طول تاریخ بشر امروز وسایل کامل برای ثبت و جاودانه ساختن زمان را نداشته است؛ دستاورد های نوین علمی و فن آوری و احتیاج منطقی جوامع برای ثبت تاریخ باعث به وجود آمدن ابزاری شد که به کمک آن انسان می تواند این مسؤولیت سنگین خود را انجام دهد؛ در این میان ابزار و فنون عکاسی در ثبت تاریخ از مقام ویژه ای برخوردار است، این مقام ویژه فقط از قدرت انتقال و سندیت عکس سرچشمه می گیرد.
عکاس موسسه سیپا فرانسه گفت: عکاسی کشف و اختراع می شود؛ انسان از واقعیت نسخه برداری می کند آن را تکثیر می کند و به دیگران نشان می دهد ارتباط و اطلاع به وجود می آورد و موجب وسعت و پر بار تر شدن حافظه بصری انسان ها می شود و سبب شناخته شدن مکان های دوردست ، افراد ناشناخته ، زندگی های دیده نشده و دنیایی بسیار وسیع تر از آن که انسان می تواند با چشمانش ببیند به انسان نشان می دهد.
وی در پایان تصریح کرد: عکاسی بینش و اندیشه می آفریند و فرهنگ را غنی تر می سازد و از آن جا که انعکاسی از واقعیت است هر انسانی آن را قبول می کند؛ پس عکس سندی می شود بر واقعیت جریان زمان و تاریخ چرا که به اعتقاد بنده کمتر وسیله ای می تواند در انتقال برشی از زمان با عکس برابری کند؛ عکاسی تجلی تلاش انسان برای حفظ اتصال زمان است که لحظات زمان را در خود جای می دهد./810/پ200/ف