غفلت از آخرت انسان را به بی‌تقوایی می‌کشاند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت‌الاسلام محسن مظاهری، کارشناس و مبلغ حوزوی، شنبه شب در مراسم عزاداری امام حسین(ع) که در مسجد شهدا برگزار می‌شود، با اشاره به بخش‌هایی از سوره مبارکه لقمان گفت: لقمان حکیم پیامبر نیست، ولی یک سوره به نام او نازل شده است، پیامبری به وی عرضه شد ولی او با اختیار پذیرفت که بدون مسؤولیت پیامبری موعظه کند.
وی افزود: خداوند نیز حکمت را به لقمان عطا کرد و به این مطلب در قرآن تأکید شده است، نخستین اثر استقرار حکمت در وجود لقمان این است که شکرگزار خداوند شد، شکر خداوند وظیفه ما است و باید توجه کرد که در شکر نعمت افزایش نعمت وجود دارد.
کارشناس و مبلغ حوزوی با اشاره به آیه «وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ» اظهار کرد: در این آیه چند بار به اثر شکرگزاری نعمت‌های الهی تأکید شده است و همچنین تأکید شده است که در کفران نعمت الهی عذاب بسیار شدیدی وجود دارد.
وی خاطرنشان کرد: برخی از انسان‌ها به گونه‌ای هستند که تنها به نداشته‌هایشان فکر می‌کنند و همواره از نداشته‌هایشان ناراحت و افسرده هستند در حالی که انسان باید به داشته‌های خود بیندیشد و برای دنیا ناراحت نشود.
حجت‌الاسلام مظاهری با اشاره به وصیت امام علی(ع) به امام حسن و امام حسین(ع) ابراز کرد: امام علی(ع) به فرزندان خود گفت به دنبال دنیا نروید، زیرا اگر به دنیا رو کنید از شما دور می‌شود و هر چه از آن دوری کنید به سمت شما می‌آید.
وی ادامه داد: از دیگر وصیت‌های امام علی(ع) به فرزندش و به هر کسی که کلام ایشان به وی می‌رسد داشتن تقوا است، تقوا یک نوع خودکنترلی و تسلط بر نفس امّاره معنا می‌دهد، نفس انسان را بسیار به بدی امر می‌کند اما انسان باید در برابر آن ایستادگی و پایداری داشته باشد.
کارشناس و مبلغ حوزوی بیان کرد: متأسفانه ما در خواب غفلت هستیم، انسان‌ها راهی طولانی در پیش دارند اما از آن غفلت ورزیده‌اند، این راهی است که امیرمؤمنان(ع) درباره آن می‌فرماید آه از کمی توشه و راهی است که امام حسین(ع) برای آن گریه کرده است.
وی با اشاره به سخنانی از لقمان حکیم ادامه داد: لقمان در بیانی به فرزند خود در مذمت دنیا می‌فرماید دنیا را به منزله پلی بر روی نهر آبی درنظر بگیر که باید از آن عبور کنی و آن را در پشت سر خود رها کنی و هیچ گاه بر روی آن پل باز نمی‌گردی، پس وقتت را صرف آبادانی این پل نکن./914/پ202/ب4