۲۳ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۰
کد خبر: ۲۶۶۹۲۴
مفسر و مترجم قرآن کریم:

اظهارنظر بدون علم درباره افراد منشأ فتنه و نابسامانی است

خبرگزاری رسا ـ مفسر و مترجم قرآن کریم گمانه‌زنی و اظهارنظر بدون اتکاء به علم و برهان را عامل ایجاد فتنه و گناه بیان کرد و گفت: بیان بیش ‌از اندازه زشتی‌ ها و اعمال ناپسند، عفت عمومی را خدشه‌دار می‌کند.
بهرام پور مفسر قرآن کريم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در شهرکرد، ابوالفضل بهرام پور، مفسر و مترجم قرآن کریم، ظهر امروز در نشست تخصصی تفسیر قرآن با عنوان «قرآن از ما چه می‌خواهد؟» که با حضور قاریان و حافظان قرآن این استان برگزار شد، با اشاره به‌ حکم خداوند درباره درستی گفتار و چگونگی اظهارنظر، گفت: قرآن کریم از مؤمنان می‌خواهد که هرگز بر اساس ظن و حدس به کاری اقدام نکرده و درباره آنچه می‌بینند و می‌شنوند به تحقیق بپردازند.

 

وی به آیه 36 سوره مبارکه اسراء اشاره کرد و افزود: خداوند برای بیان و ابراز نظر درباره موضوعات مختلف بر داشتن علم به آن سفارش کرده است، چرا که هر آن قدر معرفت انسان بالاتر رود ارزش عقاید و اعمال او هم افزایش پیدا می‌کند.

 

بهرام پور در ادامه به تفسیر برخی از آیات سوره حجرات پرداخت و تصریح کرد: برخی اظهارنظرها به تعیین شخصیت و کوچک شمردن دیگران منتهی می‌شود که اگر این گفتار درست و صحیح باشد نوعی غیبت است و اگر پایه و اساس آن غلط باشد، گناه تهمت را هم برای گوینده بر جای می‌گذارد.

 

نویسنده کتاب «نسیم حیات»، کسب اطلاعات درست و تحقیق درباره صحت و حقیقت هر موضوعی را شرط قرآن برای اظهارنظر دانست و افزود: خداوند در آیات 17 و 18 سوره مبارکه زمر بر انتخاب و پیروی از بهترین و برترین سخنان تأکید کرده است.

 

بهرام پور با بیان این که قرآن کریم در همه امور بر پرهیز از افراط‌ و تفریط اشاره دارد، یادآور شد: بیان بیش ‌از اندازه زشتی‌ ها و اعمال ناپسند، عفت عمومی را خدشه‌دار می‌کند.

 

وی حقیقت‌یابی و معرفت افزایی را موجب از بین بردن سوءظن‌‌ها و ایجاد اعتماد عمومی بیان و تصریح کرد: غیبت کردن در اصل یک حرکت علمی است چرا که گوینده بر پایه اطلاعات به‌ دست‌آمده به اظهارنظر می ‌پردازد اما بیان و افشای این اطلاعات به دلیل آنکه بی‌ اعتمادی و فتنه را به همراه دارد، جایز نیست.

 

این مفسر و مترجم قرآن در پاسخ به سؤالی درباره چگونگی ترک غیبت افزود: در بیشتر موارد غیبت‌کننده به دلیل احساس حسادت به اظهارنظر درباره دیگری می‌ پردازد و اگر به گفتن حسنات و فضایل دیگران روی آورد این عادت ناپسند از وی دور می‌شود./9457/پ202/ح

ارسال نظرات