دین‌داری آرامش روانی انسان را فراهم می‌کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت‌الاسلام محمد شفیعی، کارشناس و پژوهشگر حوزوی در سخنرانی خود به مناسبت ماه مبارک رمضان پس از نماز ظهر و عصر در مسجد صدیقة‌الحسین(ع) با اشاره به جایگاه و اهمیت دین‌داری گفت: دین به زندگی انسان محتوا می‌دهد و زندگی انسان را از پوچ شدن و بی‌هدف شدن نجات می‌دهد.
وی افزود: دین در زندگی از انسان رفع تحیر می‌کند و انسان را از سردرگمی‌ها نجات می‌بخشد، دین برنامه کاملی برای انسان و برای زندگی است، هنگامی که دستگاه و وسیله‌ای خانگی می‌خریم در کنار آن دفترچه راهنمایی به انسان داده می‌شود و راهنمای انسان نیز دین است.
کارشناس و پژوهشگر حوزوی با اشاره به این که خداوند انسان را بدون برنامه رها نکرده است، اظهار کرد: انسان باید با این برنامه راه و جایگاه خود را بیابد، امام علی(ع) می‌فرماید «رحم الله امراء علم من أین و فی أین و إلی أین»، یعنی خداوند رحمت کند بنده‌ای را که بداند از کجا آمده و در کجاست و به کجا خواهد رفت.
وی گفت: انسان همواره در حال حرکت به کمال و تشنه کمال است، انسان ذاتا به کمال رسیدن را دوست دارد، اما باید دانست و توجه کرد که به کمال رسیدن انسان جز در سایه دین و پایبند بودن به برنامه دین اسلام ممکن نیست.
حجت‌الاسلام شفیعی با اشاره به این که دین سبب آرامش روانی انسان می‌شود، خاطرنشان کرد: آمارها نشان می‌دهد که بیشترین خودکشی‌ها و بیشترین پوچ‌گرایی‌ها در جوامعی رخ می‌دهد که دین‌دار نیستند، کسانی که دین‌دار نیستند، هیچ هدف و محتوایی برای زندگی خود ندارند.
وی بیان کرد: برخی دنیا را تنها برای لذتش می‌خواهند، یکی از دانشمندان غربی اظهار کرده است که من تمام لذت‌های دنیا را چشیده‌ام و اکنون هیچ لذت دیگری باقی نمانده است که آن را درک کنم، این فکر است که انسان را به خودکشی می‌کشاند، در حالی که فرد دین‌دار اهداف دیگری هم در دنیا دارد.
حجت‌الاسلام شفیعی با اشاره به حدیثی درباره دین‌داری و مراحل دین‌داری گفت: در حدیث است که ایمان را به سه بخش اقرار به زبان، صبر در سختی‌ها و تقدیر معیشت تقسیم کردند، این نشان‌دهنده آن است که تنها ادعای دین‌داری کافی نیست، بلکه باید به دستورات دین نیز عمل کرد.
وی با طرح این پرسش که چرا مسلمانان با وجود این که بهترین و کامل‌ترین برنامه را دارند، وضعیت‌شان این گونه است؟ ابراز داشت: مهم‌ترین مسأله این است که مسلمانان به برنامه‌ای که دارند عمل نمی‌کنند و همین سبب شده به آن چه که باید، نرسند./914/پ202/ب4