نگرانی آمریکایی‌ها از چیست
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، کشاکش جمهوریخواهان و دموکرات‌ها در سنا و مجلس نمایندگان امریکا با کاخ سفید بر سر متن پیشنهادی توافق هسته‌ای «برجام» روند مذاکرات نشست‌های تخصصی را به جایی رسانده که پیش‌بینی دوقطبی سنتی دموکرات - جمهوریخواه در امریکا در حال تبدیل شدن به صف‌بندی کنگره و کاخ سفید است که بخشی از دموکرات‌ها در این مواجهه جانب جمهوریخواهان را گرفته‌اند. اگرچه بسیاری از فعالان سیاسی این صف‌بندی و مواضع مطرح شده را نوعی دعوای زرگری برای گرفتن امتیازات بیشتر از ایران می‌دانند اما پاره‌ای از اوقات مذاکرات به عامل رودررویی نزدیک حامیان و مخالفان توافقنامه انجامیده است. مدافعان توافقنامه که عمدتاً دولتی‌ها هستند، توافقنامه را عاملی برای جلوگیری از تولید بمب هسته‌ای ایران، رفع تهدید نظامی ایران علیه رژیم صهیونیستی، نظارت مستمر و مادام‌العمر بر روند فعالیت‌های هسته‌ای ایران، مهار قدرت دفاعی ایران، امکان بازگشت تحریم‌ها، عقب راندن تلاش‌های منطقه‌ای ایران، فرصتی برای ایجاد تغییر در درون ایران و به قدرت رسانیدن جریان طرفدار غرب و... می‌دانند و بر این تأکید می‌کنند که ادامه وضعیت تحریم‌ها مانند گذشته امکانپذیر نبود و روندی که ایران در غنی‌سازی و پیشرفت‌های هسته‌ای در پیش گرفته بود، این کشور را به سطح غیرقابل کنترلی می‌رساند و امریکا در صورت عدم توافق در جهان تنها می‌ماند. مخالفان توافق اما بر این نکته تأکید دارند که ایران هرچه خواسته در این توافقنامه به آن رسیده و ساز و کار بازرسی‌ها برای کنترل ایران کارآمد نیست و این توافقنامه نمی‌تواند ایران را از رسیدن به بمب اتمی باز دارد.
اما آنچه فراتر از این مجادلات و اهداف پیدا و پنهان آن و فارغ از پیامدهای منفی «برجام» و قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران که این روزها بسیار به آن پرداخته شده است، نباید از نظر دور داشت، دستاوردها و پیامدهای مثبت تحولات اخیر بر افزایش حیطه نفوذ و اقتدار منطقه‌ای و بین‌المللی ایران است.
فرید زکریا، روزنامه‌نگار معروف امریکایی در مطلبی با اشاره به ادعای افراطیون امریکایی برای تشدید فشار‌ها بر ایران برای فروپاشی نظام، آن را سناریویی خیالی و فانتزی دانسته و می‌نویسد: هرکس که با ایرانی‌ها تعامل داشته، می‌داند که آنها مردمی ملی‌گرا و مغرور هستند، جمهوری اسلامی سه دهه تحریم‌های امریکا، هشت سال جنگ با عراق و دیگر فشار‌های بین‌المللی را تحمل کرده و تاب آورده است. وقتی کوبای کوچک و کره شمالی پس از دهه‌ها فرو نریختند و متلاشی نشدند، سخت است که تصور کرد ایران چنین شود، اگر مخالفان مذاکرات فکر می‌کنند با فشار بیشتر ناشی از تحریم‌ها، تهران با دادن امتیاز بیشتر به میز مذاکرات بازگشته یا جمهوری اسلامی فرومی‌پاشد، سناریویی فانتزی و خیالی است».
مقام معظم رهبری در آستانه بررسی برجام در ایران و امریکا در جریان خطبه‌های عید سعید فطر به چند نکته کلیدی تأکید می‌نمایند که در اصل آن را باید بر هم‌زننده سامانه فکری کسانی دانست که مبتنی بر توافق هسته‌ای برای مدیریت آینده تحولات معطوف به ایران و منطقه برنامه‌ریزی کرده بودند.
1- اجازه خدشه در اصول اساسی نظام اسلامی به کسی داده نخواهد شد.
2- قابلیت‌های دفاعی و حریم امنیت کشور به فضل الهی حفظ خواهد شد.
3- جمهوری اسلامی در زمینه حفظ قابلیت‌های دفاعی و امنیتی خود آن هم در این فضای تهدیدی که دشمنان برایش به وجود می‌آورند هرگز تسلیم زیاده‌خواهی‌های دشمن نخواهد شد.
4- چه متن تصویب شود و چه نشود از حمایت دوستانمان در منطقه دست نخواهیم کشید.
5- با این مذاکرات و با متنی که تهیه شده است در هر صورت سیاست ما در مقابل دولت مستکبر امریکا هیچ تغییر نخواهد کرد.
6- سیاست‌های امریکا در منطقه با سیاست‌های جمهوری اسلامی 180 درجه اختلاف دارد با یک چنین سیاستی چگونه می‌شود ( در مورد مسائل منطقه) مذاکره کرد.
7- امریکایی‌ها می‌گویند در مسائل هسته‌ای ایران را تسلیم کردیم، تسلیم ایران را مگر در خواب ببینید.
8- شش قدرت با پذیرش حق غنی‌سازی ایران ناچار شدند به اقتدار ملت ایران اذعان کنند.
9- ما به هیچ جنگی مبادرت نمی‌کنیم و پیشدستی نمی‌کنیم، اما اگر جنگی اتفاق بیفتد آن کسی که سرشکسته از جنگ خارج خواهد شد امریکای متجاوز و جنایتکار است.
اکنون با مروری بر این مواضع که در واقع نقشه راه آینده ایران در بعد از توافقنامه هسته‌ای است می‌توان به دلایل این کشاکش و صف‌بندی‌های واقعی یا ظاهری امریکایی‌ها و در اصل به نگرانی‌های واقعی آنها پی برد. روند مذاکرات به رغم آسیب‌ها و ضعف‌های آن می‌تواند نقطه عزیمتی برای نظام اسلامی در روند تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی باشد، مشروط بر آنکه وحدت و انسجام ملی در داخل حفظ شود و دستاوردهای این روند خرج مطالبات جناحی و سیاسی نشود. بی‌دلیل نیست که در حالی که هنوز برجام به فرجام نرسیده است، توجه امریکایی‌ها بر بهره‌گیری از ابعاد آن برای دامن زدن به رقابت‌های سیاسی تمرکز یافته است و متأسفانه با پالس‌هایی از داخل توسط مدعیان اصلاح‌طلبی و حامیان دولت همراه شده است.
و در حالی که هنوز سال به نیمه نرسیده است می‌توان به چرایی انتخاب شعار سال پی برد، «دولت، ملت، همدلی و همزبانی» می‌تواند بهترین بستر برای تجمیع ظرفیت‌های درونی برای پیشبرد اهداف نظام در این شرایط حساس باشد./1323/د101/س
منبع : روزنامه جوان