شهید مدرس بر سر منافع ملی با کسی تعارف نداشت
حجت الاسلام عباس عباس‌زاده، عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در تبریز، که در سالروز شهادت آیت الله مدرس ترتیب یافت، اظهار داشت: 78 سال قبل در چنین روزی غروب آفتاب همراه با غروب سرخ زندگانی مجتهدی بود که شمع وجودش را در راه مبارزه با استبداد و تلاش برای بسط دموکراسی اسلامی بر افروخت. بزرگ‌مردی که بیرق مبارزه را به تنهایی در تنگناهای تاریخ معاصر به دوش کشید.
وی با بیان این‌که آیت الله سیدحسن مدرس ساده زیست، فروتن و در عین حال شجاع و جسور بود، خاطرنشان کرد: زبان سرخ شهید مدرس بود که سبب شد به هنگام کهن سالی عمامه را گردن آویز سرش کردند، خود مدرس در این باره می‌گوید؛ خداوند دو چیز را به من نداد؛ یکی ترس و دیگری طمـع. هر کس که با مصالح ملی و امـور مذهبی همراه باشد، من هم با او همراهم.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان این‌که مدرس همان گونه بود که می‌نمود و همان گونه که می‌نمود، بود، گفت: در جوانی، آخـوند خراسانی و شیخ عبدالله مازندرانی حضور جدی و رسمی او را با معرفی‌اش به دومین دوره مجلس شورای ملی، رقم زدند و سید حسن یکی از پنج مجتهد ناظر بر مجلس دوم مشروطه شد.
وی افزود: مجلس دوم شورای ملی در دو قطبی ایدئولوژیک «محافظه کاران» و «دموکرات‌ها» دست و پا می‌زد. در این میان ورود قوای انگلستان از جنوب و تصرف شمال ایران به دست روس‌ها مزید بر علت گشته، مجلس را به سراشیبی انحلال کشاند. اما این مدرس بود که پس از انحلال مجلس دوم توانست با کمک جمعی دیگر از نمایندگان قانون تشکیلات عدلیه را تدوین و تصویب کند.
مسؤول نهاد رهبری در دانشگاه هنر اسلامی تبریز گفت: سومین دوره مجلس شورای ملی امکان بروز و ظهور آیت الله مدرس را بیش از پیش فراهم کرد، وی در این دوره شخصاً وارد انتخابات شد و شخصیت خود را به ترازوی دموکراسی کشاند. مدرس در این دوره از طرف مردم تهـران به نمایندگی انتخاب شد و توانست فراکسیون هیأت علمیه را تشکیل و رهبری آن را بر عهده گیرد تا از تنش آفرینی افراطیون دو جناح محافظه کار و دموکرات مجلس بکاهد؛ هر چند که این مجلس نیـز دوام چندانی نیافت.
حجت الاسلام عباس‌زاده ادامه داد: حضور در دو مجلس دوم و سوم، و رفتار مدبرانه آیت الله از وی چهره‌ای کاریزماتیک در میان مردم ساخت. آیت الله مدرس با استفاده از اهرم آرای عمومی در سال 1298 هـ.ش با قرارداد ننگین وثوق الدوله و دولت انگلستان که منجر به تفویض اختیارات مالی و نظامی دولت ایران به مستشاران انگلیسی بود، مخالفت کرده و مانع تصویب این قرارداد شد. این مخالفت نهایتاً اسباب برکناری وثوق الدوله را نیز فراهم کرد تا به همگان ثابت کند که مدرس با احدی بر سر منافع ملی و مصالح عمومی تعارف ندارد.
وی عدم دلبستگی به امور مادی را علت اصلی رفتار صریح شهید مدرس با سیاستمداران، رجال کشوری و لشکری دانست و تصریح کرد: مدرس پس از کودتای اسفند 1299 رضاخان، به همراه بسیاری از آزادی‌خواهان دستگیر و سه ماه تاریک را در زندان سپری کرد.
حجت الاسلام عباس زاده با اشاره به فعالیت‌های شهید مدرس پس از آزادی و راهیابی دوباره وی به مجلس گفت: مدرس در 7 مرداد 1304 به همراه تنی دیگر از نمایندگان مخالف رییس الوزرایی رضاخان، طرح استیضاح وی را به دلیل سوء سیاست داخلی و خارجی، قیام و اقدام علیه قانون اساسی و حکومت مشروطه مطرح و امضا کرد. امضایی که گران هم تمام شد. بعدها رضاخان به سبب مخالفت‌های علنی مدرس، در انتخابات مجلس هفتم مداخله آشکار و شرم آوری کرد و با حذف آراء سید حسن مدرس، مانع ورود وی به مجلس شد./935/302/ب1