تفاوت آرزوی مذموم در اسلام و آرزو در لیله الرغائب

حجت الاسلام محمد علی‌بخشی، استاد حوزه و دانشگاه در گفت و گو با خبرگزاری رسا در اصفهان، درباره ماهیت اصلی لیله الرغائب، گفت: لیله الرغائب یعنی شبی که انسان ها آرزوی مطلوب واقعی یعنی آن چه تنها بین خدا و انسان است را از خدای خود درخواست می کنند و به دلیل قابلیت پذیرش بالای این درخواست در ماه رجب و اولین شب جمعه آن، این شب را شب آرزوها نامیده‌اند.

وی ادامه داد: در روایت داریم که احیا و وجود آرزو برابر با کشتن عقل است و هر مقدار آرزو در انسان زنده می شود به همان اندازه عقل در وجود انسان می میرد، اما چه می شود که احیا گرفتن در لیله الرغائب از سوی ائمه معصومین(ع) سفارش می شود، آیا این دو با یکدیگر تناقض دارند، خیر این چنین نیست.

استاد دانشگاه افزود: آرزوهایی که در ذهن عوام مردم وجود دارد و با شنیدن نام آرزو یاد آن می افتند، آرزوهایی است که متعلق و وابسته به این دنیاست، آزروهایی که باید در لیله الرغائب مطرح شود و برای انسان فضیلت به حساب می آید، هدف و غایت نهایی آن‌ها خداوند متعال است.

حجت الاسلام علی‌بخشی بیان داشت: آرزوها در شب آرزوها باید تنها از خداوند قادر متعال سؤال شود و تنها باید در جهت رسیدن و نزدیکی به خداوند باشد، جهت آرزوها و آمال در لیله الرغائب تنها پروردگار عالم است، این آرزو هم مانند خواست های دنیوی در انسان ایجاد انگیزه می کند، اما جهت آن متفاوت است.

وی اظهار داشت: آن آرزوهایی که در روایت به عنوان کشنده عقل مطرح می شوند، آرزوهایی هستند که جهت آن ها دنیاست و از دنیا انسان نتیجه می شود و باعث ایجاد حرکت هایی در انسان برای دستیابی به آن ها می شود، اما چون جهت آن ها الهی نیست، باعث زوال عقل می شود و انسان را از رب خود دور می کند.

استاد حوزه و دانشگاه ابراز داشت: بالاترین بهره این دنیا مال و ثروت آن است، امام صادق(ع) به یکی از یاران خود فرمودند «مال دنیا برای مؤمن مانند حمله دو گرگ به یک گله بی چوپان است که یکی از پیش رو و دیگری از پشت سر حمله می‌کنند و تمام گله را از بین می‌برند و کسی که اموال را جمع می کند آن اموال مانند گرگ درنده او را از پای در می‌آورد»، پس انسان در شب آرزوها با مطرح کردن آرزوهایی با جهت خدایی، خود را احیا می کند، در حالی که آرزوهای دنیوی کشنده روح انسان است./869/302/ب2