گردهمایی عظیم مردمی در پایگاه بزرگ عبادت و حضور

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، یک‌شنبه دوم خرداد ۱۳۹۵ مصادف با ۱۵ شعبان ۱۴۳۷ هجری قمری درحالی که بیش از هزار سال از تاسیس موعود گاه منجی عالم بشریت می‌گذرد هر روز بیش از بیش جمکران محل تجمعات بزرگترین گردهمایی آزادی خواهان دنیا می‌شود این در حالی است که گردهمایی های عظیم مومنان با نیت تمرین بندگی برای احیاء امر الهی به دست انسانهای صالح پایه‌های حکومت های کفر به لرزه افکنده است.

قم زمینی مقدس که از سوی اهل بیت علیهم السلام به شهر اهل بیت شهرت یافته است. شهری که هویت و نام آن از دستور رسول اکرم(ص) به عزازیل که بر آن زمین خیره شده و بر آن فتنه بسته بود و از سوی وصی آن حضرت به عنوان محفل شیعیان حقیقی و محبان آن حضرت انتخاب شد؛ این بود که به دعای رسول خدا(ص) و امر خداوند متعال قم به شهری امن برای اسلام حقیقی که ناجی تمدن اصیل بشریت است تبدیل شده؛ زمینی که در برابر فتنه های آخر الزمان امنیت آن از سوی عزیزترین بندگان خدا تضمین شده است.

«قَیُّوم» بودن در ذات این زمین مقدس سرشته شده است بر این اساس است که علم حقیقی اسلام از این زمین به تمام دنیا منتشر می‌شود و کوچک‌ترین تحرک اجتماعی این شهر برای تمام دنیا زمینه‌ساز تحول عظیم اجتماعی است؛ این کوچک‌ترین واژه‌هایی است که در توصیف این زمین مقدس عاجز مانده است.

شعبان سال ۱۴۳۷ به نیمه رسیده است، شهر اهل بیت(ع) رنگ و بوی خاصی به خود گرفته است کوچه‌ها برای جشنی آراسته شده است؛ این در حالی است که عاشقانی از تمام نقاط دنیا برای رسیدن به هدفی که شاید تا بحال او را ندیده اند دور هم گرد آمده‌اند. از زائری به گوش خود شنیدم که هر روز او را می‌بیند ولی او را نمی‌شناسد و او یقین داشت که زنده بودنش را مدیون او است.

در مرکز قم بامی آراسته به خشت های طلایی نظر ها را به خود جلب کرده مردم به سوی آن می‌روند؛ گردهمایی بزرگی از نژادها و ملیت‌های متعدد در کنار یکدیگر شکل گرفته است. انگار برای موضوعی خاص از کریمه اهل بیت(س) اجازه قیام می‌خواهند خورشید خود را به آن سوی شهر کشیده است و میلیون‌ها تن از آنان که می‌خواهند«قَیُّوم» بودن را در جوار کرمیه اهل بیت(س) بیاموزند پیاده و سواره همگام بایکدیگر این بار رو به مکانی معین حرکت کرده‌اند.

در میان جمعیت کودکانی پیاده در حالی که دست پدر و مادر خود را گرفته همگام با دیگران با انگشتان کوچکشان اشاره به گنبد فیروزه ای می‌کنند و از هویت مکانی که به فرمان امام حاضر و «قَیُّوم» پایه گذاری شده است از والدینشان می‌پرسند. وقتی از جواب آن آگاه می‌شوند انگار درک عظیمی از علوم در قلب خود دارند و قدم‌های کوچشکان را زمینه‌های طلوع صبح حکومت عدل می‌دانند؛ پس این بار مصمم تر و با سرعت بالاتری به سوی جمکران حرکت می‌کنند.

«به مردم بگو به این مکان ـ مسجد مقدَس جمکران ـ رغبت کنند و آنرا عزیز دارند.» این جلمه که خواندنش درون انسان انقلابی به راه می‌اندازد از فرمایشات حضرت مهدی(عج) به حسن بن مثله جمکرانی آن بزرگ مردی که به فرمان امامش لبیک گفت و این مکان عظیم که هزار سال است بزرگترین گردهمایی مومنان را به خود دیده است پایه گذاری کرد تا برای صبح ظهور موعود و منجی که بشریت منتظر اوست مکانی امن باشد.

گردهمایی که هویت متفاوت از تمام تجمعات دینی در عرض زمین و طول تاریخ دارد و توانتسته معادلات حیاتی سیاسی مستکبران را تغییر داده و دشمنان اسلام را در فتنه های مهلک آنان ناکام گذارد.

به راستی آنان که می‌خواهند با شبهات شبه منطقی که آراسته با مغالطه و هویتی شیطانی موجودیت این مسجد را در دژ اعتقادی مومنان منکر شوند آیا قرآن نمی‌خوانند؟ مگر نخوانده‌اند که خداوند متعال در آیه ۱۰۸ سوره توبه فرموده است« لا تَقُمْ فيهِ أَبَداً لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَي التَّقْوي‏ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فيهِ فيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرينَ یعنی هرگز در آن نایست، مسجدی که از روز اول براساس تقوی بنا شده سزاوارتر است که در آن به نماز بایستی، در آنجا مردانی هستند که دوست دارند پاکیزه شوند و خدا پاکیزه سیرتان را دوست دارد» مگر ندیده اند که صاحب قلمان در تفاسیر مختلف بر این حقیقت تکیه ورزیده کهاین آیه به تاسیس و تصدیق مسجد قبا تصریح ورزیده است چراکه در این آیه خداوند متعال ابتدا رسول خود را از نماز خواندن در مسجد ضرار نهی می‌کند و آنگاه به ذکر اوصاف مسجد قبا می پردازد و می فرماید: این مسجد چون از روز نخست بر پایه پرهیزکاری بنا نهاده شده، لذا شایسته تر است که تو در آنجا نماز بخوانی و در آن مسجد مؤمنینی هستند که میل دارند از پلیدی گناهان و آلودگیهای ظاهر و باطن مطهر شوند و خداوند اینچنین افراد پاکیزه ای را دوست می دارد و لذا تو باید در میان چنین افرادی به نماز بایستی نه در میان منافقان .

این آیه در مقابل فتنه هایی بود که در تاسیس مسجد ضراره از سوی منافق ترین موجودات انسان نما پی‌گیری می‌شد نکته مهم و دارای اهمیت این است که اساس تأسیس در نیت خیر ـ مؤمنینی هستند که میل دارند از پلیدی گناهان و آلودگیهای ظاهر و باطن مطهر شوند و خداوند اینچنین افراد پاکیزه ای را دوست می‌دارد ـ بر این اساس تمام نشانه‌های این موعود گاه مؤمنین در آخر الزمان ـ مسجد جمکران ـ تشابه عجیب و غیر قابل انکاری دارد.

هزار سال است در محل این گردهمایی مسجدی به نام جمکران بنا شده است که مومنان در آن صدها بار در محضر خداوند متعال شهادت یاد می‌کنند که او را می‌پرستند و برای قیام و احیاء امر الهی از او یاری می‌خواهند؛ این همان سیره صالحان عالَم است که در سبک عبادت خود صد ها بار « إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ » را در محضر معبود خود شهادت می‌دهند تا تفسیری از «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ یعنی و ما بعد از تورات در زبور ( داود ) نوشتیم که البته بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث و متصرف خواهند شد. » شاید در کارنامه آنان ثبت شود.

خورشید خبر امروز را به آن سوی کره خاکی می برد و ماه درخشان برای شهادت این حادثه بزرگ در آسمان نمایان شده است؛ ماه شب نیمه شعبان دیگر در دایره درخشانش این بار درخشان تر و کامل‌تر از شب‌های دیگر شعبان آن حجابی که از سایه زمین در چهره داشت را از رخ برداشته است. نگاه بر چهره زیبای ماه اینبار قلب‌ها را برای آن موعود منتظَر دلتنگ تر از همیشه می‌کرد بر چهره‌های شاد بغضی غریب نهفته بود این گردهمایی شب عیدی بود که با همه انواع شادی‌های بشری برای بزرگداشت عید میلاد منجی عالم تفاوت زیادی داشت.

زائران این گردهمایی برای ابراز شادی خود سبکی متفاوت را به نمایش گذاشته بودند انگار فرمان نائب عام حضرت ولی عصر(عج) ـ رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران ـ در تصمیم مومنان در چگونگی انتخاب سبک زندگی اسلامی تأثیر جدی گذاشته است چرا که خود شاهد آن بودم که مومنان عاشق موعود در محضر خدا قطراتی اشک بر گونه داشتند که انگار صادق ترین اشکی بود که اعماق قلب پاک و اعتقاد پولاین آن‌ها از صبح امید برخواسته است.

نوجوانانی که سربند های «لبیک یا مهدی(عج)» را بر پیشانی محکم گره زده بودند هچون عارفانی که سالها پیشانی بر خاک گذاشته بر عشق خود حجاب می‌زدند تا بر دشمنان منتظَر غائب اعلام کنند برای قیام در هر لحظه‌ای آماده حضور هستند.

منادی واژه‌هایی را بر زبان آورد و مناره ها این بار همه را متوجه تکلیفی الهی کرد؛ گردهمایی رنگ دیگری به خود گرفته و همه رو به قبلگاه مسلمین دنیا متحد و یک دست آماده ادای واجبی شده‌‌اند؛ این آمادگی را ادبیات دینی از آن تعبیر به نماز می‌کنند؛ تعبیری که این بار در محل مسجد مقدس جمکران مقدمه نمایش عظیم وحدت مومنان در عمل و قیامی منسجم شده است.

جمعیت پر شور آرامش خود را به دست آورد و سکوتی بر آن مکان مقدس حاکم شد؛ میلیون‌ها نفْس پاک در مقابل معبود خود با این تکبیره الحرام تمرین بندگی خود را در مقابل ملائک به نمایش گذاشته‌اند جمعیتی که تا لحظاتی قبل شعور و شعف داشت تسبیح به دست گرفته و پس از ادای واجب رکعتین را به صد بار شهادت عبادت معبود حقیقی و درخواست کمک از او ـ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ـ در احیاء امر الهی مزین می‌کنند.

حقیقتاً این چگونه فرهنگ و اعتقادی است که توانسته تمام این رنگ‌ها و نژادها را دور هم جمع کند تا با عشق به موعودی بر یکدیگر عشق بورزند و تمرین وحدت کنند؛ در این جمعیت که قلب آنان ساعاتی است با رنگ خدا و مهدی(عج) یک رنگ و یک دست شده دیگر نفاق جای ندارد و این حقیر برای اولین بار در زندگی کوتاه و بلندم تفسیر آیه ۱۰۸ سوره توبه ـ شأن نزول آن اتخصاص به مسجد قبا دارد ـ را در مسجد مقدس جمکران با چشمان خود احساس کردم چشمانی که عاجز از درک این حقیقت بود؛ چشمانی که قلب حاکم را فرمان می‌داد به سجده عملی در مقابل فرهنگی که هزار سال است با این گردهمایی خواب را بر سلطه وران حرام کرده و آرامش به یغما برده شده از سوی آنان را پس می گیرد.

مومنان یمن، سوریه، عراق، لبنان، بحرین، افغانستان و عربستان این بار دیگر نگران از غارت ظالمان عالَم نیستند؛ لبیک یا مهدی این گردهمایی انگار به بلاد آنان نیز رسیده است. لبیکی که اینبار با استناد به اخبار اخیر منطقه نشان از درک عمومی این فرهنگ ناجی است؛ به راستی می‌توان این فرهنگ جهان شمول را فرهنگ قَیُّوم نام نهاد.

تصمیم بر آن داشتم که گردهمایی را ترک کنم تا در باب آنچه که مشاهده کرده بودم تاملی در خلوت داشته باشم در همین حال سجده جوانی که ذکر آن صدای ظریفی داشت نظرم را به خود جلب کرد، جلو تر رفتم در حالی که همراهانم مانع از دخالت در حریم او شدند کنارش زانو زدم تا بدانم با خدای خود چه می‌گوید ناگاه کلمه ای آشنا به گوشم آمد «لبیک یا مهدی… آمده‌ام بیعت کنم من را دریاب».به درستی می‌شد سن این جوان را از ظاهرش حدس زد برای آنکه اطمینان کنم با او وارد صحبت شدم متولد آخرین روزهای جبهه حق علیه باطل بود که از سوی حاکمان کفر بر انقلابی با هویت اصیل اسلامی تحمیل شده بود.

ساعاتی با او به گپ و گفت پرداختم او جوانی طلبه بود که پس از درک فضای آموزشی دانشگاهی و احساس مسئولیت عقدیتی خود برای تعقیب اهداف ایدئولوژی زندگی عجین با زیست اسلامی از تمام جذابیت های دنیوی دل کنده بود و بر کسب علم در ساحت طلبگی زانوی ادب بر محضر صاحب دانشگاه علم دین زده بود.

از او حلالیت طلبیدم و از راز ذکری که به گوشم خورده بود پرسیدم؛ با پاسخی عجیب و باور‌ نکردنی مواجه شدم. چراکه او در تفسیر ذکرش از بیعت با امامش سخن گفت؛ از بیعتی سخن گفت که تمام مفاد قبل و بعد از آن را با یقین بیان می‌کرد.

از او پرسیدم این یقین که به این سبک از قیام در ساحت اسلام است را از کجا پیدا کرده است. جواب او تمام معادلات مجهول اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ذهن من را حل کرد. مکتب انقلابی امام خامنه‌ای جوابی بود که آن جوان را در مسیرش محکم و استوار تربیت کرده بود.

انگار فضای مهدویت در جوامع اسلامی دیگر رنگ و بوی جدی به خود گرفته از اخبار مرتبط با جاسوسی های موساد برای پیدا کردن مهدی(عج) در جمکران که خود جاسوسان آن را فاش گفته تا اعتراف سرگرد آمریکایی در جنگ عراق مبنی بر جست‌و جوی امام حاضر شیعیان در کتابش می‌توان بهتر درک کرد که چرا جوانان بصیر دیگر برای بیعت عملی در فضای اجتماعی حاکم اینگونه غریبانه با امام خود به گفت و گو می‌پرداند.

او را ترک کرده و از او خواستم با آن قلب پاکش برای آزادی مومنان یمنی و آوارگان مظلوم سوری که در غرب وحشی آوره شده‌اند دعا کند. گردهمایی وارد شور دیگر شده بود مومنان بر خاک جمکران زانو زده و با معبود خود به راز و نیاز پرداخته بودند این در حالی بود که نیت احیای شعبانیه را در سر داشتند؛ شرمنده از ناچیزی خود در جریان عظیم مهدویت نیت کردم بنویسم حقیقتی را که درک کرده بودم تا آنان که در بلاد دیگر اسلام جشن میلاد امام خود را احیاء گرفته بودند گردهمایی بزرگ مهدوی جمکران را با کلماتی ناتوان از وصف شکوه درک کنند./۸۳۷/ز502/س

محمد جعفری