چگونگی عذرخواهی از خدا
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت‌الاسلام امیر غنوی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در جلسه شرح دعای ابوحمزه ثمالی که به همت مؤسسه فرهنگی کتاب‌پردازان مشهد برگزار می‌شود، به یادآوری مباحث جلسه‌های گذشته پرداخت و گفت: دعای ابوحمزه ثمالی در نگاه اول و با مطالعه اجمالی متن و ترجمه‌ها به نظر نمی‌رسید ساختار و نظم دقیقی داشته باشد اما هنگامی که به متن توجه بیشتری کردیم و تلاش کردیم مطالب را از یکدیگر جدا کنیم متوجه شدیم نظم و ترتیب خیلی دقیقی در دعا وجود دارد.
وی در ادامه افزود: قسمت‌های مختلف دعا را در جلسات گذشته بررسی کردیم. از آنجایی شروع کردیم که ابتدا باید وضعیت خود را درک کنیم. بعد از آن احساس تنهایی و تحیر و بیچارگی پیش آمد. در ادامه و بعد از به وجود آمدن این موارد متوجه شدیم که تمام این احساسات و تنهایی‌ها متعلق به خداست، در نتیجه آرام شدیم.
حجت الاسلام غنوی به قسمت دیگری از این دعا اشاره کرد و ابراز داشت: بعد از اقرار، تصمیم، قصد و پذیرش وضعیت خود، مرحله عذر آوردن است، عذر در مباحث عمومی یعنی دلیل منطقی برای رفتار اشتباهی که انجام داده‌ایم.
وی تصریح کرد: در برابر خدا عذر تقصیر می‌آوریم. برای درک این معنا می‌توانیم اینچنین مثال بزنیم که گاهی سراغ دوستی می‌رویم که نسبت به او کار اشتباهی انجام داده‌ایم. تنها با عذرخواهی از او دلمان آرام نمی‌شود باید حرف‌هایی بزنیم تا وجدان خودمان نیز آرام گیرد، مثلا می‌گوییم چون شما قبلا هم به من محبت کردید این اشتباه را انجام دادم.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان این‌که انسان هرچقدر گناهش بزرگ تر باشد می‌خواهد بیشتر عذر بیاورد تا بخشیده شود، اظهار داشت: در دعای ابوحمزه ثمالی عذرآوردن از جنس عذرهای یک عاشق برای معشوق است. گاهی انسان به شخصی حرف بدی می‌زند اما گاهی انسان در قتلی شریک می‌شود که این گناه بسیار بزرگتر از گناه قبلی است. عذرآوردن برای این دوگناه تفاوت دارد.
حجت الاسلام غنوی با بیان این‌که زخم‌زبان گاهی دردش از زخم شمشیر بدتر است، افزود: حرف زدن بعضی افراد گاهی می‌تواند تأثیر و نابودگری‌اش بسیار بیشتر از اعمالی باشد که قاتل‌ها انجام می‌دهند. اگر فردی چشم باطنی داشته باشد می‌بیند چه بسیار عفونت و کثیفی از زبان انسان‌ها بیرون می‌آید، حتی گاهی ظاهر کلمات زیبا هستند اما طرف مقابل را آتش می‌زنند./202/862/ب1