نگران فرزندان كنسرت هستیم
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه جوان، در چند روز گذشته بحث برگزاري كنسرت نقل محافل و مجالس شده است. عده‌اي كمبود نشاط در جامعه و عده‌اي ديگر نيز تضعيف فرهنگ را بهانه خود قرار مي‌دهند و با اين دستاويزها به شخصيت‌هاي محترم جامعه اهانت مي‌كنند. به عنوان كسي كه 30 سال در آسيب‌شناسي اجتماعي و رفتارشناسي مطالعه، پژوهش و فعاليت ميداني داشته‌ام، عرض مي‌كنم درد بسياري از اين افراد نه هواداري از هنر بود و نه دلسوزي براي جوانان است، بلكه در راستاي رسانه‌هاي معاند از آن سوي آب‌ها فرصتي براي هجوم به كليت نظام پيدا كرده بودند. هيچ‌يك از اظهارنظرها كارشناسانه نبود، فقط جوسازي بود و هياهو. سؤال من به عنوان يك معلم از اين گروه اين است كه آيا در شرايطي كه سن اعتياد به 14 سال و خودفروشي و فرار از خانه به مرز هشدار رسيده است، در زماني كه يك ميليون و 200 هزار دانش آموز معدل كمتر از 12 گرفته‌اند، بيكاري مخصوصاً در بين تحصيلكرده‌ها دردآور شده است، فروش كليه و كبد زشتي خود را از دست داده، درد جامعه ما كنسرت است؟
اگر كنسرت برگزار شود، اين دردها درمان خواهند شد؟ كنسرت يك يا دو ساعت برگزار مي‌شود و حداكثر آثار تخليه انرژي در آن 48 ساعت در ذهن مخاطبان باقي مي‌ماند، اما آيا مي‌تواند دردهاي ياد شده و دهها آسيب نگفته را نيز درمان كند؟ چرا هيچ‌كس نمي‌گويد در تابستاني كه اين روزها به پايان آن نزديك مي‌شويم نوجوانان و جوانان كشورمان چگونه اوقات فراغتشان را پر كرده‌اند؟ وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولي اصلي در زمينه پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي با سياستگذاري و اجراي برنامه‌هاي كوتاه‌مدت و ميان‌مدت براي تابستان فرزندان ما چه كرده است؟ وزارت آموزش و پرورش براي سال تحصيلي آينده در جهت پيشگيري از آسيب‌ها و ناهنجاري‌هاي نوپديد مثل بازي‌هاي رايانه‌اي و شبكه‌هاي مجازي تاكنون چه سياستگذاري‌هايي داشته است؟
در حال حاضر استفاده از موبايل به سنين مدرسه رسيده است و همه اين ابزارها نيز مجهز به برنامه‌هاي دسترسي به اينترنت و گروه‌هاي اجتماعي هستند. چرا هيچ يك از اين دلسوزان حرفي در مورد گروه‌هاي آموزش سكس مجازي، ساخت مواد مخدر و دوستي‌هاي انحرافي نمي‌زند و در اين شرايط وقتي يك دلسوز حرفي از سر درد مي‌زند، بعضي‌ها آگاهانه و برخي ديگر نيز به خاطر عقب نماندن از قافله روشنفكرنماها يقه پاره مي‌كنند كه فرهنگ و هنر به خطر افتاده است.
بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران فرمودند: ما با سينما مخالف نيستيم، با فحشا مختلف هستيم. رهبر معظم انقلاب اسلامي نيز از سال 1368 تا امروز بارها و بارها خطر جنگ نرم، تهديد فرهنگي، ناتوي فرهنگي، شبيخون فرهنگي، رخنه فرهنگي و تهاجم فرهنگي را مورد اشاره قرار داده‌اند. كدام يك از اين مدافعان فرهنگ و هنر نگراني و دغدغه در مورد شگردهاي تهاجم فرهنگي دارند يا آنها را تبيين كرده‌اند؟
آيا كساني كه از كنسرت دفاع مي‌كنند، هيچ وقت در يك كنسرت حضور داشته‌اند تا نظاره‌گر رفتارهايي باشند كه از فرزندان يك جامعه مسلمان سر مي‌زند؟ اين رفتارها مي‌تواند مقدمه انحرافات جنسي شود كه شواهد بسياري بر اين ادعا وجود دارند. يك روحاني و فقيه از حريم امامت دفاع مي‌كند. عجبا كه هيچ كس به حساسيت شرايط فرهنگي موجود توجه نمي‌كند و موضوع را مورد تحليل قرار نمي‌دهد؟ جاي بسي تعجب است كه هنوز فرزندان انقلاب زنده‌اند و در حضور آنها چنين رفتارهايي اتفاق مي‌افتد.
آيا درد ما فقط كنسرت است؟ من و امثالهم نگران نسل‌هايي هستيم كه فرزندان كنسرت باشند نه يادگاران سرود و حماسه. بهتر است اين مدافعان دروغين فرهنگ و هنر كمي به عاقبت رفتارهاي خود فكر كنند و به جاي غوغاسالاري، راهكار ارائه دهند و به فكر نسل‌هاي آينده باشند./836/د102/ل