تقرب به درگاه احدیت در سایه اطاعت از دستورات الهی
آیت الله محمدحسین فقیه یزدی در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا به شرح و تفسیر دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان پرداخت که در ادامه می آید:
«اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرینَ وَاجْعَلْنى فیهِ مِنْ عِبادِکَ الصّالِحینَ اْلقانِتینَ وَاجْعَلنی فیهِ مِنْ اَوْلِیاَّئِکَ الْمُقَرَّبینَ بِرَاءْفَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ»
«خدایا مرا در این روز از استغفارکنندگان قرار ده و از بندگان صالح مطیع مقرر فرما و هم در این روز از دوستان مقرب درگاه خود قرار داده به حق لطف و رحمتت ای مهربانترین مهربانان»
در دعای روز پنجم بنده مراحل عرفان را طی می‌کند. ابتدا از خداوند می‌خواهد که وی را از استغفارکنندگان قرار دهد تا بخشیده شود.
پس از پنج روز روزه‌داری که زمینه آمرزش فراهم شده است، در این دعا از خداوند متعال آمرزش گناهان را طلب می‌کنیم.
مقام استغفار مقام مهمی است که اگر انسان به این مقام برسد و استغفارش مورد قبول درگاه الهی قرار گیرد، می‌تواند دعای دومی را مطرح کند و آن قرار گرفتن جزو بندگان صالح است.
پس از پاکی ناشی از استغفار بنده می‌خواهد که خود را به وسیله عبادت زیبا کند، عبادتی که همراه با فرمانبری و صالح بودن است؛ در واقع مقام صالح بودن و فرما‌نبر بودن در کنار همدیگر و به عبارت بهتر مکمل هم هستند.
بنده ای در پیشگاه خداوند دارای مقام و منزلت است که واجبات الهی را انجام داده و از محرمات او بپرهیزد، آنگاه می توان گفت آن بنده به عنوان بنده صالح که مطیع پروردگار خویش است قرار خواهد گرفت که در این روز ما نیز از خداوند می‌خواهیم که ما را جزء بندگان صالح که مطیع اوامر او هستند، قرار دهد.
عباد صالح بندگانی هستند که در وجود آنها اخلاص ویژه‌ای است که صلاحیت قرب پروردگار را دارند و در عین حال که بنده صالح هستند، درجه دیگری از سوی خداوند برای آنها مقرر می‌شود که همانا مطیع و فرمانبردار بودن است.
سپس مرحله سوم پس از استغفار و بندگی فرا می‌رسد. یعنی مرحله‌ای که درآن فرد، مقرب درگاه حق تعالی می‌شود.
بندگان مقرب درگاه الهی هیچگاه خداوند را برای پاداش گرفتن و یا امان یافتن از عذاب و عقابش پرستش نمی کنند بلکه خدا را فقط برای عشق سرشارشان به ذات اقدسش عبادت می کنند، که این گونه افراد به جز رضای الهی به چیز دیگری راضی نیستند.
همه فرازهای این دعا یک جنبه خاص الهی دارد، چراکه باید از ناحیه خود خدا انجام گیرد؛ وقتی همه این دعاها به جهتی به یکی از صفات الهی متصل شد، به رحمانیت و رحیمیت خدا تمسک می‌جوییم و او را به لطف و رأفتش قسم می‌دهیم.
در دعای روز پنجم ماه رمضان که از خدا می خواهیم استغفار ما را بپذیرد و ما را جزو عباد صالح و مطیع قرار دهد، درجه دیگری را پس از عباد صالح و قانت از خدا طلب می‌کنیم و می‌خواهیم ما را از دوستان مقرب درگاه خودش قرار دهد و جزو اولیاءالله شویم.
در واقع بنده، پس از پنج روز استغفار و عبادت، حالا گام بسیار بلندی برای نزدیکی به خداوند بر می‌دارد. جالب اینکه خدا را با صفت مهربانیش خطاب قرار می‌دهد و وی را به دلسوزیش قسم می‌دهد. در این مقام الفت فراوانی بین خدا و بنده به وجود می‌آید که فراتر از دوست داشتن معمولی است./872/ت۳۰۲/ی