عدم مسؤولیت پذیری از مهمترین مشکلات اخلاقی و رفتاری

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین سید حسین حسینی قمی استاد حوزه علمیه قم در سلسله جلسات معرفتی ماه رمضان که ظهر امروز در مسجد اعظم قم برگزار شد، با اشاره به عدم مسؤولیت پذیری انسان اظهار داشت: عدم مسؤولیت پذیری از مهمترین مشکلات اخلاقی و رفتاری است، کسانی که نمی‌خواهند مسؤولیت کار اشتباه خود را بپذیرند، آن‌را به گردن دیگر امور و انسان‌ها می‌اندازند.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: بخشی از علت واگذار کردن امور به عوامل طبیعی مانند نحوست زمان، ناشی از همین مسؤولیت ناپذیری است.

وی با بیان این‌که برخی سعی دارند با انجام استخاره، بدون مشورت، بررسی، تحقیق و انجام مقدمات لازم، عملی را انجام دهند، گفت: انجام استخاره بعد از مشورت و تحقیق درباره عمل است، نباید بدون انجام مقدمات لازم، به صرف استخاره اکتفا کرد.

حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی اضافه کرد: زندگی برخی افراد جامعه را استخاره، تعبیر خواب و برخی مسائل غیر مهم پر کرده است، آیا مهمترین مسائل دین اسلام این مباحث است.

وی در ادامه انتخاب دوست مناسب را امری تعیین کننده در آینده انسان توصیف و تأکید کرد: انسان نوعا تلقین پذیر است، شنیدن مکرر یک سخن هرچند حق نباشد، در زندگی و انتخاب مسیر آینده او اثر‌گذار است.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به داستان انحراف نجاشی بیان کرد: گاهی یک تلقین مسیر زندگی انسان را عوض کرده و از راه حق به گناه و گمراهی می‌کشاند، نجاشی شاعر امیرالمؤمنین(ع) بود، اما بعد از اجابت توصیه رفیق خود و نوشیدن شراب، آنهم در ماه رمضان، از حضرت علی(ع) روی برگرداند.

وی ادامه داد: در مقابل، ارزش دوست خوب را باید دانست، باید با کسی رفت ‌و آمد کرد که نگاه به او انسان را یاد خدا بیندازد، نه این‌که تمام سخن او امور مادی و دنیوی باشد و هیچ اثری از خدا و امور معنوی در او دیده نشود.

حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی افزود: برخی انتقاد می‌کنند که چرا در تریبون‌های عمومی و منبرها، مردم را از عذاب آخرت می‌ترسانید، باید توجه داشت که قرآن هم بشارت دارد و هم نذیر است، حضرت علی(ع) می‌فرماید؛ انسان دین فهم کسی است که مردم را نسبت به آخرت ناامید نکرده و درمقابل به مردم امید واهی ندهد.

وی با بیان این‌که برخی آیات باید اشک خوف و برخی دیگر، اشک شوق انسان را جاری کند، گفت: نباید مردم را تشویق به گناه کرد، برخی در گذشته و حال اشعاری می‌خواندند که انسان را به گناه تشویق می‌کند که باید این افراد را نسبت به این‌ سخنان نهی کرد./۸۷۶/پ202/ب1