زنگنه در ۲ راهی ماندن یا رفتن

به گزارش خبرگزاری رسا، اظهارات چندی پیش اکبر ترکان درباره کنارگذاشتن برخی اعضای دولت، نکات مهمی را در دل خود جای داده بود. خواسته وی ماه‌هاست که از سوی برخی چهره‌های نزدیک به دولت هم شنیده شده است، اما این بار ترکان به‌صورت صریح‌تر و شفاف‌تر صنعت نفت را نشانه گرفت و اعلام کرد، وزارت نفت با همه ادعایی که داشت حتی نتوانست عملکردی شبیه دولت گذشته در جذب سرمایه‌گذاری داشته باشد. گرچه وی طی دو سال گذشته به طور زیرپوستی از وزارت نفت بابت ناکارآمدی‌اش انتقاد کرده بود، ولی در اظهارات اخیر خود این ناکارآمدی را در کنار بحث استعفا قرار داده است تا نظرات وی کمی متفاوت‌تر از گذشته باشد.

وزیر نفت اصلی‌ترین گزینه تغییر و استعفاست، زنگنه باید قبول کند، بماند یا برود. ماندن او تبعات خاص خود را دارد؛ ویژگی‌های مدیریتی و اخلاقی وزیر نفت شرایط را برای او سخت کرده است؛ مدیران کارکشته و کسانی که می‌توانند به وی کمک کنند، دچار غضب و دافعه وزیر شده‌اند و در گوشه‌ای به کار مشغول هستند. برخی از آن‌ها نیز بازنشسته شده و در نفت جایی ندارند. آن‌هایی هم که مانده‌اند، عمدتاً «بله‌قربان‌گو»‌هایی هستند که بررسی عملکرد آن‌ها طی پنج سال اخیر به‌خوبی نشان می‌دهد «نبودنشان» بسیار پرسودتر از «بودنشان» است.

در شرایط سخت کشور و تحریم‌های نفتی، وزیر نفت خود را یگانه فردی می‌بیند که نظراتش بر همه مباحث کارشناسی ارجحیت دارد و، چون چنین ذهنیتی در نفت غالب است، بیشتر تصمیمات غیرکارشناسی است که مصادیق زیادی برای آن وجود دارد. وقتی کسی برای «کار و کمک» نباشد، پیش‌بینی اوضاع آینده چندان سخت نیست و این همان بزنگاهی است که اکبر ترکان به آن اشاره می‌کند. 

اما رفتن زنگنه می‌تواند مخابره‌کننده این پیام باشد که با این تغییر، دولت قصد دارد با اراده بیشتری به جنگ اقتصادی با تحریم‌ها برود. هر چند زنگنه می‌گوید، این وزارتخانه موقعیت جنگی به خود گرفته است، ولی محتوای جلسات خصوصی نشان می‌دهد خبری از اراده جدی برای دور زدن تحریم‌ها نیست. زنگنه در شرایط خاصی قرار گرفته و خود او به‌خوبی می‌داند، مرد این شرایط نیست. او این وضعیت را حتی به پاستور منتقل کرده، ولی تصمیم نهایی برای ردکردن یا نگه‌داشتن وزیر نفت هنوز اخذ نشده آن هم در روز‌هایی که زمزمه استیضاح وزیر نفت جدی‌تر شده است.

زنگنه برای شرایط «عادی و سفید» شاید گزینه مناسبی برای راهبری صنعت نفت باشد، ولی در روز‌های سخت عملاً هیچ کارآیی ندارد؛ وزارت نفت از دو ماه پیش به‌طور کامل خود را «باخته» است و این روحیه، سمی مهلک برای نظام است. روایت‌های دقیقی از جلسات وزیر نفت با برخی چهره‌ها و رئیس‌جمهور شنیده شده است، او قصد ماندن ندارد، ولی روحانی از او خواسته است تا کمی صبر کند. 

زنگنه روز‌های سختی را می‌گذراند. بین ماندن و رفتن، رفتن را انتخاب کرده، با علم بر اینکه رفتن وی از نفت ممکن است برای اعتباری که برای خود قائل است خطرآفرین باشد. البته «ژنرال» به‌خوبی می‌داند رفتنش بیشتر به سود کشور است تا ماندنش، اما نتیجه باید بین او و روحانی روشن شود. وزیر نفت نباید از خود ناراحت باشد؛ او مرد روز‌های سخت نیست و در زمانی که همه چیز سفید است می‌تواند کار کند؛ ویژگی‌های اخلاقی وی هم به توان دو رسیده و تحمل چنین وضعیتی نه برای خود او ساده است و نه برای مدیرانش. رفتنش برای خودش نیز قابل تأمل است، چراکه کارنامه نفتی‌اش را می‌تواند در شهریور ۹۷ ببندد و یکی دو موردی را برای بیان عملکردش داشته باشد./۹۶۹//۱۰۲/خ

منبع: روزنامه جوان