تست گرم

به گزارش خبرگزاری رسا، ایران سال‌هاست که خود را برای مواجهات نامتقارن نظامی آماده کرده؛ این تجربه، ماحصل آن چیزی است که در جنگ به‌دست آمده. تحریم‌های وسیع، خیانت همسایگان و فقدان تجهیزات پیشرفته، همه‌و‌همه دست‌به‌دست هم داد تا سیاست نظامی کشور را دگرگون کند.

نیروی موشکی و نیروی دریایی سبک، دو نمونه از این ابتکار عمل‌های اختصاصی است که شاید در هیچ ارتش دیگری به این نحو و میزان، قابل رویت نباشد. سیاست دوم، پاسخ دادن به حملات در حوزه فرامرزی است؛ محکم کردن تور امنیتی کشور و در صورت خلل، پاسخ دادن به منابع اصلی.

اقدامات تروریستی داعش، جیش الظلم و... یا حملات هوایی رژیم اسرائیل به منافع بیرونی ایران،  با وجود آن که نتایج خونباری به‌دنبال داشته، اما این تهدید با هوشمندی به فرصتی راهبردی برای نمایش قدرت منطقه‌ای ایران مبدل شده است.

فرصتی که در آن، ابزار و ادوات نظامی بومی، تست‌های گرم خود را با منکوب کردن دشمن واقعی، به منصه ظهور گذاشته و پیام‌ها و پیامدهای متعددی برای دولت‌های متخاصم صادر کرده است. این توانمندی جدای از دست‌های مرئی و نامرئی است که از کرانه‌های مدیترانه تا دریای سرخ، زیرساخت امنیت ملی را توسعه داده است.

معمولاً بعد از این توصیف‌ها، این سؤال مطرح می‌شود که ‌در حوزه داخلی با تمرکز بر اقتصاد، چرا این قدرت‌نمایی صورت نمی‌گیرد؟ پاسخ را باید از دولتمردانی گرفت که در ‌‌دو دهه اخیر، بدون ارزیابی مناسب از توان ملی، برای حل مشکل، چشم به خارج داشته‌اند./۹۶۹//۱۰۲/خ

منبع: صبح‌نو