حادثه خبر می‌کند!

به گزارش خبرگزاری رسا، چه بسیار حادثه‌هایی که خاطره شدند ولی برخی مسئولان، هنوز هم به گمان اینکه حادثه خبر نمی‌کند، کاری به عوامل حادثه ساز ندارند. برای همه مسئولان کشور شایسته و بایسته است که اگر خودشان نمی‌دانند حادثه خبر می‌کند، بروند و از پدر و مادر دخترانی که در مدرسه سیستان سوختند بپرسند که آیا حادثه خبر می‌کند یا نه؛ یا مثلا بروند از پدر و مادر دانشجویان درگذشته در حادثه دانشگاه علوم و تحقیقات سؤال کنند که آیا بچه‌ها از حادثه، خبر داده بودند یا نه.

 

زلزله هم جدیدا خبر می‌کند چه رسد به مدرسه‌ای با بخاری غیر استاندارد و دانشگاهی در شیب زیاد و اتوبوسی فرسوده!

 

هزینه‌های بیداری و خبر دار شدن از حادثه نباید به قیمت جان عزیزان مان تمام شود. اگر آن مدیر و رئیس یک‌بار بدون راننده می‌آمدند یا یک‌بار لطف کرده و کنار دانشجو‌ها سوار همین اتوبوس‌ها می‌شدند و موقع سرپایینی رفتن اتوبوس، اضطراب را در چهره سرنشینان می‌دیدند دستور به اقدامات مقتضی می‌دادند یا اگر مسئولی فرزندش در مدرسه‌ای با آن بخاری‌های کذایی می‌رفت، اوضاع اینچنین نمی‌ماند.

 

در یک برنامه رادیویی، کارشناس برنامه از نماینده مجلس که مسئولیتی در کمیسیون اقتصادی دارد، می‌پرسد قیمت فلان کالای اساسی و مصرفی روزمره چند است و با عددی پرت رو به رو می‌شود؛ کالای دوم همینطور و کالا‌های بعدی را جواب نمی‌دهد. وقتی می‌گوید چرا نمی‌دانید، نماینده مجلس می‌گوید نباید هم بدانم و دلیلی ندارد که بدانم. این بدان معنی است که مشکل اساسی این نیست که قیمت را نمی‌داند؛ مشکل این است که فکر می‌کند نباید هم بداند.

 

مسئولی که همیشه با راننده رفت و آمد می‌کند، فهمی از مشکل پارکینگ ندارد و حتی معضل ترافیک را هم آنچنان که باید و شاید متوجه نمی‌شود، فلذا نمی‌تواند تصمیم درستی اتخاذ کند.

 

مدیر ستادی با مدیر میدانی، مدیر نشسته با مدیر جهادی فرق دارد. باید حرف مردم را شنید؛ گاهی باید درد دل همراه با بغض و حتی غضب آن‌ها را با جان و دل پذیرفت تا بتوان درست حرکت کرد، اگر نه، از مشاوران بادمجان دور قاب چین برخی مسئولان، آبی برای مردم گرم نمی‌شود. /۱۰۱/۹۶۹/م