جای خالی حماسه ۹ دی این بار در سوریه

به گزارش خبرگزاری رسا، شاید کمتر کسی گمان می‌کرد اعتراض ضدحکومتی چند دانش‌آموز شهر درعا در جنوب غربی سوریه، به یک جنگ تمام‌عیار داخلی (بخوانید بین‌المللی) تبدیل شود، اما تبدیل شد!

 

روز ۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ برابر با ششم بهمن‌ماه سال ۱۳۸۹ حتی معترضان (همان دانش‌آموزان) و البته اولیای آن‌ها باورشان نبود چه سرنوشتی را برای کشورشان رقم زده‌اند! و این شد بهانه‌ای برای تأمین خوراک رسانه‌ای غرب و آغاز فتنه‌ای جدید در منطقه.

 

اگرچه مسائل و مشکلات داخلی یک کشور می‌تواند یک موضوع عادی به حساب آید، اما حضور عوامل خارجی از کشور‌هایی همچون لیبی، تونس و حتی برخی کشور‌های اروپایی در سوریه و تبدیل یک اعتراض داخلی به یک جنگ بین‌المللی ۸ ساله آن هم با ۵۲۲ هزار کشته (تخمین دیده‌بان حقوق بشر سوریه، سپتامبر ۲۰۱۸)، بیش از ۷ میلیون و ۶۰۰ هزار مهاجرت اجباری و ۵ میلیون و ۱۱۶ هزار پناهنده (تخمین کمیساریای عالی سازمان ملل متحد، جولای ۲۰۱۷)، همه و همه نشان از یک برنامه‌ریزی مشکوک و از پیش تدارک‌شده دارد که خیلی بزرگ‌تر از اعتراض چند دانش‌آموز سوری است به سیستم حکومتی کشورشان.

 

در دسامبر ۲۰۱۰ و در بحبوحه انقلاب‌های مردمی جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا که منجر به سقوط دیکتاتور‌های کشور‌های عربی همچون تونس، مصر، لیبی و یمن شده بود و با گسترش اعتراضات و تظاهرات، سخن از بیداری اسلامی در منطقه به گوش می‌رسید، فتنه آمریکایی-سعودی با هدف انحراف افکار عمومی از این خیزش انقلابی و با عنوان راهبرد فرار رو به جلو طرح‌ریزی می‌شود که در پی دریافت پالس‌های فتنه‌آمیز از داخل سوریه، منطقه عملیاتی این فتنه در داخل خاک سوریه تعریف می‌شود.

 

آن زمان با گذشت چندماه از آغاز بیداری اسلامی در منطقه، ارتش آزاد سوریه توسط نظامیان جدا شده از ارتش با دیدگاه‌های ملی‌گرایانه و دموکراتیک تشکیل می‌شود؛ اپوزیسیون داخلی سوریه هم با ائتلاف چند گروه سلفی ایجاد می‌شود؛ از طرف دیگر جبهه النصره (شاخه جداشده از القاعده) و الاحرار شام که هر ۲ جزو جیش‌الفتح محسوب می‌شدند با همکاری ترکیه شکل می‌گیرند و در ادامه با اتحاد تمام گروه‌های مخالف بشار اسد و البته با پشتیبانی مالی حامیان فتنه، دولت اسلامی عراق و شام با عنوان داعش ظهور می‌کند، طوری که در ادامه، جنگ گسترده‌ای منطقه را فرا می‌گیرد و در آخر، همین جنگ حتی گریبانگیر کشور‌های حامی فتنه نیز می‌شود.

 

اگرچه در ابتدای سال ۲۰۱۱ اعتراض‌های داخلی سوریه با هدف کناره‌گیری بشار اسد از قدرت شکل می‌گیرد، اما با گسترش اعتراضات و ایجاد جنگ داخلی از یک طرف و ناکامی ارتش آزاد و عدم حمایت سابق کشور‌های غربی- عربی از آن و نیز عدم توفیق اپوزیسیون سیاسی در جایگزینی اسد از طرف دیگر، موجبات پیدایش تکفیری‌ها را فراهم می‌کند که در ادامه ۳ گروه جبهه النصره، الأحرار شام و جیش الاسلام با مشارکت هم در پی احیای خلافت اموی و ریشه‌کن کردن علویان سوریه برآمده و جنگ ۸ ساله را باعث می‌شوند. (الکوثر ۳۰/۵/۹۶)

 

در این بین، هرچند فتنه آمریکایی-سعودی در سوریه قابل مقایسه با فتنه آمریکایی-انگلیسی- اسرائیلی سال ۸۸ ایران نیست، اما عواملی، چون تحریک ابتدایی فتنه به بهانه واهی، اقلیت معترضان داخلی، حضور عوامل خارجی در طرح‌ریزی فتنه، حمایت سیاسی و مالی کشور‌های غربی و عربی از فتنه‌گران، براندازی حکومت مرکزی به عنوان هدف نهایی فتنه، جنگ رسانه‌ای و روانی گسترده به نفع اقلیت معترض، توهین به مقدسات دینی و شعائر اسلامی و همچنین عدم تمکین به قانون اساسی کشور را می‌توان ازجمله وجوه اشتراک این ۲ فتنه قلمداد کرد؛ ۲ فتنه‌ای که در ایران با کمک عوامل فریب‌خورده داخلی منجر به آشوب‌های خیابانی ۷ ماهه می‌شود و در سوریه با دخالت فیزیکی دیگر دولت‌ها، تمامیت ارضی و استقلال آن کشور، ۸ سال مورد تهدید واقع می‌شود.

 

اینک با مقایسه حداقلی ۲ فتنه اخیر و تأکید بر نقش مؤثر مردم انقلابی ایران در پایان بخشیدن به فتنه ۸۸، به نظر می‌رسد تجویز نسخه ایرانی، یعنی حضور حماسی امت حزب‌الله در نهم دی‌ماه سال ۸۸ برای کشور سوریه نیز می‌تواند راهگشا باشد؛ بالاخص با تصمیم اخیر آمریکایی‌ها مبنی بر خروج مفتضحانه از سوریه و نیز بازگشت خجالت‌آور کشور‌های عربی متخاصم از طریق بازگشایی سفارتخانه‌های خود در دمشق، جای خالی حماسه ۹ دی این بار در سوریه احساس می‌شود تا ریشه این فتنه نیز برای همیشه خشکانده شود. ان‌شاءالله
/۱۰۱/۹۶۹/م