لیالی قدر و خاطرات زیارت علوی
لیالی قدر فرصتی برای بیان احساسات و تعابیر مشتاقانی است که از نزدیک حرم علی (ع) را دیده و ضریح را لمس کردند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اهواز، علی (ع) بر خاک افکنده پهلوانان عرب و نوازشگر دست پدرانه بر یتیمان عرب از سوی بی بصیرتان دل تاریک به سال ۴۰ قمری در محراب نماز ۱۹ سحر از ماه مبارک رمضان ضربت خورد و ۲ روز بعد در ۲۱ رمضان به اعلی علیین پیوست.
مولایی که زخم تیغ شمشیر‌ها را برای اعتلا و دفاع از اسلام به جان خرید و در جنگ رو در رو هر مبارزی را از پای در آورد، مولایی که در کربلا برای تهییج قتل فرزندش حسین (ع) گفتند که حسین فرزند قتال العرب است، علی (ع) که کوچه‌های کوفه و مدینه صدا‌های قدمش را می‌شناختند، امیری که دوست و دشمن در برابر عظمتش تسلیم و قلم‌ها از وصفش قاصر و بلیغ‌ترین خطبا عاجز ماندند.
علی (ع) که همگان آرزوی بازگشتش را دارند و چه زیبا جرج جرداق مسیحی در کتاب صوت العداله الانسانیه فریاد می‌زند که‌ای روزگار کاش می‌توانستی همه قدرت هایت را، و‌ای طبیعت، کاش می‌توانستی همه استعدادهایت را در خلق یک انسان بزرگ، نبوغ بزرگ و قهرمان بزرگ جمع می‌کردی و یک بار دیگر به جهان ما یک علی دیگر می‌دادی.
علی (ع) رفت و جهان بشریت در فقدانش گریست، اما چه سود؟ مولایی که درد و دولش را با چاه می‌گفت و هر وقت می‌گفت سلونی قبل ان تفقدونی، جاهلان و منافقان مو‌های تعداد ریش هایشان را خواستار بودند؟! به راستی علی (ع) چه زجری کشید از قومی که زمستان را بخاطر سرما و تابستان را بخاطر گرما مناسب نبرد با معاویه و دفاع از دین و وطن نمی‌دانستند!
تا حبیب الله رفت، بر، ولی الله شوریدند، همسر و فرزندش را به شهادت رساندند، دست بسته پیش حاکم وقت بردند، در انزوا کشاندند، بدخواهان اسلام به قصد تفرقه و نابودی دین محمدی تشویقش کردند تا شورش کند، اما مولایی که از کودکی در محضر رسول ختمی مرتبت و محرم راز‌های نبوت بود، هیچگاه مصلحت فردی را بر مصلحت جامعه مقدم نکرد و صبری پیشه کرد که صبر ایوب در برابر آن ناچیز بود.
بهر حال همه ساله و به کوچکترین بهانه ای، شیفتگان و دلدادگان علی (ع) برای عرض ارادت در نجف اشرف گرد می‌آیند و در لیالی قدر اجتماع میلیونی محبان جای خود دارد.
لیالی قدر بهانه‌ای شد تا گفت وگویی داشته باشیم با کسانی که فرصت دیدار حرم علوی را داشتند بدین منظور با این عزیزان همراه شدیم تا از حال و هوای مشاهده ضریح و گنبد علی (ع) برایمان بگویند.
حس دست کشیدن پدرانه بر سر فرزند
به سراغ خانم فاطمه پوررضا دانشجوی ۲۴ ساله اهوازی که دو بار توفیق زیارت حرم مولا علی (ع) را پیدا کرده است، رفتیم او می‌گوید: دیدن حرم مولا برای نخستین بار حس شوق عجیبی داشت که اصلا قابل وصف نیست، وقتی وارد حرم شدم و در صحن نشستم حس دست کشیدن پدر بر سر فرزند دست داد.
خانم پوررضا ادامه می‌دهد: چنین احساسی خیلی عجیب بود، گریه و کلی با آقا درد و‌دل کردم و بابت خیلی از جا‌هایی که صدایش کردم و کمکم کرده بود، تشکر کردم.
وی با بیان اینکه در پی مشاهده ضریح امام علی (ع) حالت غرور حاصل می‌شود، تصریح کرد: چنین احساسی شاید به خاطر اعتقاداتی باشد که دارم و یا احترام و ارادت خاصی که به امام دارم.
این دانشجو می‌افزاید: باورم نمی‌شد آن علی (ع) در کتب دینی و تاریخی و از زبان علما سخن‌ها درباره اش گفته شده است، اکنون من در حرمش هستم، تصور می‌کردم در خواب هستم خوابی که دوست نداشتم پایان داشته باشد.
حرم مولا و حس نزدیکی همراه با غرور
از سوی دیگر نجف زاده از کارکنان صدا و سیمای استان نیز که چندین بار توفیق زیارت امام علی (ع) را دارد درباره حس و حال رؤیت ضریح مولای متقیان تنها به یک جمله اکتفا می‌کند و می‌گوید: حس نزدیکی همراه با غرور!
وی ادامه می‌دهد: وقتی فکرش را می‌کنی مولا علی (ع) چه کسی است و دارای چه جایگاه و شخصیتی در نزد خداوندگار است، فقط تسلیم می‌شوی، درد و دل می‌کنی و خنکی خاصی داخل جسم و روح احساس می‌کنی که قابل گفتن در قالب جملات نیست.
مراد گرفتن‌ها از مجلس عزای امیرالمؤمنین
در ادامه ام علی لطیفی، پیرزن ۶۰ ساله که توفیق چندین بار زیارت امام علی (ع) را به دست آورده است، می‌گوید: از زمان فوت همسرش (حدود ۲۵ سال پیش) تاکنون در لیالی قدر مجلس عزا برپا می‌کند.
خانم لطیفی با بیان اینکه در مجلس عزای علی (ع) همه خانم‌ها از رده‌های سنی حضور پیدا می‌کنند، تصریح کرد: خانم‌های بسیاری از مجالس عزای اهل بیت (ع) به خواسته هایشان رسیدند و چنین رسیدن‌هایی نشان از عمق ارادت خانم‌ها به خاندان رسالت دارد.
وی با اشاره به اینکه از ناراحتی قلبی رنج می‌برد، گفت: برای زیارت حرم‌های اهل بیت (ع) هر گز بیماری را بهانه قرار نداده تا از زیارت شان محروم شوم بلکه به هنگام دیدن ضریح‌ها تنها اشک جاری و قلب به تپش می‌افتد گویا که پس از سال‌ها فراغ به مراد دل رسیدم.
زیارت حرم علی (ع) مزه‌ای از بهشت دارد
میلاد ملحانی از فعالان رسانه‌ای استان خوزستان نیز با بیان اینکه بیش از ۵ بار به زیارت امام علی (ع) مشرف شده است، در رابطه با حال و هوای حضور در نجف و زیارت مولای متقیان خاطرنشان کرد: وقتی ضریح را ببینی دیگر چیزی نمی‌بینی، فقط چندتا صدا، صدای قلبت، صدای نفسات و صدای حیدر حیدر گفتن جمع، با هر موج به ورودی نزدیک می‌شوی، اینکه کنارت افغانی، پاکستانی، ایرانی یا عراقی باشد برایت مهم نیست، فقط و فقط فقط نگاهت روبروی ضریح است و هی سلام می‌کنی.
این فعال رسانه‌ای ادامه می‌دهد: زمانی که از انتظامات رد و وارد صحن روبروی باب القبله می‌شوی تازه متوجه می‌شوی که کجا هستی پس از اذن دخول و سلام به آقا ضریح را که می‌بینی بدون اینکه بخواهی عاشقش می‌شوی و گریه می‌کنی پس از خروج تازه از خواب بیدار می‌شوی و انگار می‌فهمی مزه‌ای از بهشت را چشیدی.
شیعیان یتیمان آل محمد/یتیمی شیعیان در شب ضربت خوردن علی (ع)
اما عزا بر علی (ع) را باید در میان شیعیان عراق جست وجو کرد؛ در این باره با ابوالحسن عراقی که از دوستان و آشنایان هستند، همگام شدیم، وی درباره شهادت امام علی (ع) اظهار داشت: هر کس به گنبد علی (ع) نگاه بکند بی اختیار اشک می‌ریزد و به قول یکی از شعرای عراقی آن زمانی که مولا علی ضربت خورد، شیعیان درمانده و مورد اهانت قرار گرفتند.
این شیعه عراقی با بیان اینکه شیعیان یتیمان آل محمد هستند، عنوان داشت: احساس شیعیان در این ایام همچون فرزند یتیمی است که قبر پدرش را ببیند.
وی با بیان اینکه از روز ۱۸ رمضان ترس بیان اینکه در ۱۹ رمضان علی (ع) ضربت می‌خورد را داریم، بیان داشت: حس و حال شیعیان در این روز‌ها همچون کبوتر بال شکسته‌ای است که از درد نمی‌تواند پرواز کند./۹۴۵۶/ت300/ب1
مولایی که زخم تیغ شمشیر‌ها را برای اعتلا و دفاع از اسلام به جان خرید و در جنگ رو در رو هر مبارزی را از پای در آورد، مولایی که در کربلا برای تهییج قتل فرزندش حسین (ع) گفتند که حسین فرزند قتال العرب است، علی (ع) که کوچه‌های کوفه و مدینه صدا‌های قدمش را می‌شناختند، امیری که دوست و دشمن در برابر عظمتش تسلیم و قلم‌ها از وصفش قاصر و بلیغ‌ترین خطبا عاجز ماندند.
علی (ع) که همگان آرزوی بازگشتش را دارند و چه زیبا جرج جرداق مسیحی در کتاب صوت العداله الانسانیه فریاد می‌زند که‌ای روزگار کاش می‌توانستی همه قدرت هایت را، و‌ای طبیعت، کاش می‌توانستی همه استعدادهایت را در خلق یک انسان بزرگ، نبوغ بزرگ و قهرمان بزرگ جمع می‌کردی و یک بار دیگر به جهان ما یک علی دیگر می‌دادی.
علی (ع) رفت و جهان بشریت در فقدانش گریست، اما چه سود؟ مولایی که درد و دولش را با چاه می‌گفت و هر وقت می‌گفت سلونی قبل ان تفقدونی، جاهلان و منافقان مو‌های تعداد ریش هایشان را خواستار بودند؟! به راستی علی (ع) چه زجری کشید از قومی که زمستان را بخاطر سرما و تابستان را بخاطر گرما مناسب نبرد با معاویه و دفاع از دین و وطن نمی‌دانستند!
تا حبیب الله رفت، بر، ولی الله شوریدند، همسر و فرزندش را به شهادت رساندند، دست بسته پیش حاکم وقت بردند، در انزوا کشاندند، بدخواهان اسلام به قصد تفرقه و نابودی دین محمدی تشویقش کردند تا شورش کند، اما مولایی که از کودکی در محضر رسول ختمی مرتبت و محرم راز‌های نبوت بود، هیچگاه مصلحت فردی را بر مصلحت جامعه مقدم نکرد و صبری پیشه کرد که صبر ایوب در برابر آن ناچیز بود.
بهر حال همه ساله و به کوچکترین بهانه ای، شیفتگان و دلدادگان علی (ع) برای عرض ارادت در نجف اشرف گرد می‌آیند و در لیالی قدر اجتماع میلیونی محبان جای خود دارد.
لیالی قدر بهانه‌ای شد تا گفت وگویی داشته باشیم با کسانی که فرصت دیدار حرم علوی را داشتند بدین منظور با این عزیزان همراه شدیم تا از حال و هوای مشاهده ضریح و گنبد علی (ع) برایمان بگویند.
حس دست کشیدن پدرانه بر سر فرزند
به سراغ خانم فاطمه پوررضا دانشجوی ۲۴ ساله اهوازی که دو بار توفیق زیارت حرم مولا علی (ع) را پیدا کرده است، رفتیم او می‌گوید: دیدن حرم مولا برای نخستین بار حس شوق عجیبی داشت که اصلا قابل وصف نیست، وقتی وارد حرم شدم و در صحن نشستم حس دست کشیدن پدر بر سر فرزند دست داد.
خانم پوررضا ادامه می‌دهد: چنین احساسی خیلی عجیب بود، گریه و کلی با آقا درد و‌دل کردم و بابت خیلی از جا‌هایی که صدایش کردم و کمکم کرده بود، تشکر کردم.
وی با بیان اینکه در پی مشاهده ضریح امام علی (ع) حالت غرور حاصل می‌شود، تصریح کرد: چنین احساسی شاید به خاطر اعتقاداتی باشد که دارم و یا احترام و ارادت خاصی که به امام دارم.
این دانشجو می‌افزاید: باورم نمی‌شد آن علی (ع) در کتب دینی و تاریخی و از زبان علما سخن‌ها درباره اش گفته شده است، اکنون من در حرمش هستم، تصور می‌کردم در خواب هستم خوابی که دوست نداشتم پایان داشته باشد.
حرم مولا و حس نزدیکی همراه با غرور
از سوی دیگر نجف زاده از کارکنان صدا و سیمای استان نیز که چندین بار توفیق زیارت امام علی (ع) را دارد درباره حس و حال رؤیت ضریح مولای متقیان تنها به یک جمله اکتفا می‌کند و می‌گوید: حس نزدیکی همراه با غرور!
وی ادامه می‌دهد: وقتی فکرش را می‌کنی مولا علی (ع) چه کسی است و دارای چه جایگاه و شخصیتی در نزد خداوندگار است، فقط تسلیم می‌شوی، درد و دل می‌کنی و خنکی خاصی داخل جسم و روح احساس می‌کنی که قابل گفتن در قالب جملات نیست.
مراد گرفتن‌ها از مجلس عزای امیرالمؤمنین
در ادامه ام علی لطیفی، پیرزن ۶۰ ساله که توفیق چندین بار زیارت امام علی (ع) را به دست آورده است، می‌گوید: از زمان فوت همسرش (حدود ۲۵ سال پیش) تاکنون در لیالی قدر مجلس عزا برپا می‌کند.
خانم لطیفی با بیان اینکه در مجلس عزای علی (ع) همه خانم‌ها از رده‌های سنی حضور پیدا می‌کنند، تصریح کرد: خانم‌های بسیاری از مجالس عزای اهل بیت (ع) به خواسته هایشان رسیدند و چنین رسیدن‌هایی نشان از عمق ارادت خانم‌ها به خاندان رسالت دارد.
وی با اشاره به اینکه از ناراحتی قلبی رنج می‌برد، گفت: برای زیارت حرم‌های اهل بیت (ع) هر گز بیماری را بهانه قرار نداده تا از زیارت شان محروم شوم بلکه به هنگام دیدن ضریح‌ها تنها اشک جاری و قلب به تپش می‌افتد گویا که پس از سال‌ها فراغ به مراد دل رسیدم.
زیارت حرم علی (ع) مزه‌ای از بهشت دارد
میلاد ملحانی از فعالان رسانه‌ای استان خوزستان نیز با بیان اینکه بیش از ۵ بار به زیارت امام علی (ع) مشرف شده است، در رابطه با حال و هوای حضور در نجف و زیارت مولای متقیان خاطرنشان کرد: وقتی ضریح را ببینی دیگر چیزی نمی‌بینی، فقط چندتا صدا، صدای قلبت، صدای نفسات و صدای حیدر حیدر گفتن جمع، با هر موج به ورودی نزدیک می‌شوی، اینکه کنارت افغانی، پاکستانی، ایرانی یا عراقی باشد برایت مهم نیست، فقط و فقط فقط نگاهت روبروی ضریح است و هی سلام می‌کنی.
این فعال رسانه‌ای ادامه می‌دهد: زمانی که از انتظامات رد و وارد صحن روبروی باب القبله می‌شوی تازه متوجه می‌شوی که کجا هستی پس از اذن دخول و سلام به آقا ضریح را که می‌بینی بدون اینکه بخواهی عاشقش می‌شوی و گریه می‌کنی پس از خروج تازه از خواب بیدار می‌شوی و انگار می‌فهمی مزه‌ای از بهشت را چشیدی.
شیعیان یتیمان آل محمد/یتیمی شیعیان در شب ضربت خوردن علی (ع)
اما عزا بر علی (ع) را باید در میان شیعیان عراق جست وجو کرد؛ در این باره با ابوالحسن عراقی که از دوستان و آشنایان هستند، همگام شدیم، وی درباره شهادت امام علی (ع) اظهار داشت: هر کس به گنبد علی (ع) نگاه بکند بی اختیار اشک می‌ریزد و به قول یکی از شعرای عراقی آن زمانی که مولا علی ضربت خورد، شیعیان درمانده و مورد اهانت قرار گرفتند.
این شیعه عراقی با بیان اینکه شیعیان یتیمان آل محمد هستند، عنوان داشت: احساس شیعیان در این ایام همچون فرزند یتیمی است که قبر پدرش را ببیند.
وی با بیان اینکه از روز ۱۸ رمضان ترس بیان اینکه در ۱۹ رمضان علی (ع) ضربت می‌خورد را داریم، بیان داشت: حس و حال شیعیان در این روز‌ها همچون کبوتر بال شکسته‌ای است که از درد نمی‌تواند پرواز کند./۹۴۵۶/ت300/ب1
ارسال نظرات