ابعاد حکمت در اندیشه امام خمینی

با عرض سلام و تقدیم احترام،
حکیم بزرگ مسلمان ملاصدرا طوریکه از محتوای آثار وی بر می آید، فقط به مراتب نفس قائل است و مراتب وجود جسمی و روحی را خطی در نظر داشته است. در زمینه مراتب وجود می فرماید که نفس مجرده در عوالم مختلف دارای صورت های متفاوتی میباشد و در بررسی مراتب وجود انسان قضاوت منطقی و عقلی و شهودی معروف را به ارث گذاشته است : انسان موجودی است جسمانیته الحدوث و روحانیته البقاء. با کمال احترام به حکیم بزرگوار از دیدگاه این حقیر این حکم دارای یک نقص بزرگ می باشد که تا کنون توسط پیروان مکتب اصالت وجودی وی رفع نگردیده است. در بخش اول این قضاوت یعنی حدوث جسمانی ، نطفه روحی و در بخش دوم یعنی لقاء روحانی ، نطفه جسمانی هردو از قلم افتاده است. اگر جسم نطفه روح را در وجود خود نداشته باشد، هرگز نمی تواند به روح تبدیل شود و سپس بقاء یابد. از طرف دیگر اگر روح اولیه نطفه جسمانی را در بطن و باطن خود نداشت، هرگز نمی توانست به جسمیت تبدیل شود. حقیقت این است که ماده و روح دو جنبه وجودی یک حقیقت و واقعیت واحد را تشکیل می دهند و در قالب یک نوسانگر دو قطبی عمل میکنند و هرگز از هم جدا نبوده و هرگز از هم جدا نخواهند شد. این دو قطب فقط به هم تبدیل می شوند و زمانیکه یکی از آنها به نهایت گسترش و وسعت خود رسید، دیگری بطور کامل حذف و محو نمیگردد بلکه به نهایت قلت خود میرسد و به نطفه تبدیل می شود و مثل یک دانه بذر در زمینه قطب مقابل به رشد و نمو مشغول میشود. موجود انسانی دارای هفت مرتبه وجودی می باشد و به همراه آن هفت زندگی مستقل. هرکدام از این زندگی ها و مراتب وجود در یک نظم طبیعی و کیهانی خاص خود به ظهور خواهند رسید و نظام ها و سامان های طبیعی و کیهانی هم به نوبه خود بر اثر نوسان های انقباض و انبساط با نظم و ترتیبی خارالقعاده در پی هم دیگر خلق خواهند شد و آنهم در چهارچوب طرح مطلق خلقت و آفرینش که از پیش توسط خداوند تعیین گردیده است. علاوه بر این هفت زندگی و هفت مرتبه وجود، خداوند متعال برای انسان تنها یک سرنوشت جنسی و عشقی از پیش تعیین نفرموده بلکه پنج نوع. گرچه این سرنوشت های جنسی و عشقی پنج نوع می باشند، اما برای ساری و جاری شدن و رقم خوردن به هفت عالم نیاز هست. این هفت عالم آنقدر تکرار خواهند شد و هر بار کمال یافته تر به ظهور خواهند رسید که در غایت به حالت نظام احسن ملکوتی اولیه بر گردند. این هفت عالم در تمامی جهان هایی که تاکنون توسط خداوند خلق گردیده اند بطور مطلقا همزمان و همسان به ظهور می رسند. لذا رجعت به سوی خداوند به معنای مکانی نیست بلکه به معنای باز شناختن خداوند توسط انسان و آنهم در چهار چوب جهان ها و نه بیرون از کلیه جهان ها. هدف، مقصد، معنا و مفهوم زندگی انسان در کنار رسیدن به سرحد کمال، رسیدن به سعادت ملکوتی، شناخت خویشتن، شناخت جزئیات و کلیت طرح خلقت و آفرینش و شناخت کامل خداوند، رسیدن به زوجیت با خود و تجربه عشق خویشتن می باشد و این هدف همیشه در عالم پنجم و ششم و هفتم قابل دسترسی می باشد. در چهار عالم اولی هر فرد انسانی فقط عشق به غیر را تجربه می کند. در عالم اول و دوم بدن و تن حداکثر از ماده و حداقل از روح ساخته میشوند. از عالم سوم به بعد بدن ها ، طبیعت و کیهان حداکثر از روح و حداقل از ماده خواهند بود. استدلال منطقی و عقلی : یک مرد علاوه بر میل جنسی مردانگی آشکار دارای یک میل جنسی فرعی و پنهانی زنانگی هم می باشد و یک زن هم در کنار میل جنسی اصلی زنانگی آشکار دارای یک میل جنسی فرعی و پنهانی مردانگی هم می باشد. این میل های جنسی فرعی و پنهانی از لحاظ روانی ریشه و دلیل پدیده همجنس گرایی در جوامع بشری می باشد. اما این میل های جنسی استعلایی یا باطنی اشاره به مرتبه دوم وجودی مرد و زن می باشند. لذا در عالم دوم که بعد از این عالم بر اثر قبض و بسط کیهان آفریده خواهد شد، همه مردان در قالب زن و همه زنان در قالب مرد پا به عرصه وجود خواهند گذاشت یعنی هر کدام از جنبه دوم وجودی خود و الا آخر. طوریکه ملاحظه می فرمائید، نه نظام های فلسفی غرب و نه نظام های حکمی و عرفانی اسلامی توانسته اند تاکنون به حقایق عالیه دست یابند. خداوند متعال جهان را ظرف شش روز نیآفریده و آدم را از گل حلق نکرده بلکه از طریق تکامل. و خداوند متعال یک جهان را خلق نکرده بلکه بینهایت جهان ها را.

میان عقل و وحی تعارض وجود ندارد،