سرمقاله؛
تاوان تکرار دروغ
۱۰ سال از دروغ بزرگ تقلب در انتخابات میگذرد. اسم رمزی که منشأ اتفاقات بزرگی بود. وقایعی که جشن بزرگ ملی را به عزای ملی تبدیل کرد.
به گزارش خبرگزاری رسا، ۱۰ سال از دروغ بزرگ تقلب در انتخابات میگذرد. اسم رمزی که منشأ اتفاقات بزرگی بود. وقایعی که جشن بزرگ ملی و نصاب بی نظیر حضور مردم در انتخابات را به عزای ملی تبدیل کرد.
مردم ایران در سال ۸۸ دو برابر کشورهای مدعی دموکراسی در انتخابات حاضر شدند و به گزینه مورد علاقه خود رای دادند، اما عدهای قبل از اتمام شمارش آرا، فریاد پیروزی سر دادند! گناهان نابخشودنی فتنه گران بارها و بارها در صحبت بزرگان کشور و اهالی سیاست، ذکر شده است، اما اینکه هنوز افرادی مترصد آن هستند که از آن نمد، کلاهی برای خود و جریانشان بدوزند عجیب است.
دروغگوهای تکراری در رسانههای زنجیرهای خود، سالها کام مردم را تلخ کردند و امروز یکی از آنها حکم حبس خود را بابت یکی از دروغها گرفت، اما این حبس دو ساله، جوانانی که از کشور رفتند را برنمی گرداند؛ جوانهایی که در هیجانات مقتضای سن خود با دین فاصله گرفتند را به صراط مستقیم برنمی گرداند؛ انقلابیونی که از قطار انقلاب پیاده شدند را سوار نمیکند.
در ترکیه برای آشوبگران و کسانی که به دنبال براندازی بودند قبر کنده و اعلام کردند جای معترضان اینجاست؛ اما در کشور ما ترحم به این افراد، باعث شده بعد از ۱۰ سال، فردی که حیات سیاسی اش پایان یافته بود به خود جرات دهد باز هم دروغهای آن روزها را تکرار کند که بگوید اگر ما مسبب بالا آمدن این دولت ناکارآمد شدیم، بی تقصیریم؛ اگر ۸۸ کاندیدای ما رئیس جمهور شده بود، الان اوضاع این نبود، اما باید گفت ما حافظه تاریخی مان بد نیست؛ چهرههای امروز دولت، چهرههای ستاد فتنه گران بودند. آش همان بود و کاسه همان. شما اساسا دولت حرفید نه عمل؛ متاسفانه حرفها هم دروغ است؛ای کاش لااقل حرفها راست بود.
آخرین میخ بر تابوت تقلب را خود مدعیان دروغین تقلب زدند. شرح دادگاه، بهترین سند برای دست خالی بودن این دروغگویان بود. کسانی که حتی بلد نبودند در اینترنت به درستی جستوجو کنند و صرفا عادت به تکرار حرف بزرگترهای خود کرده بودند، تاوان این تکرار کورکورانه را پشت میلههای زندان خواهند داد.
کسی که روزی دارو به دست مردم میداد امروز، داروی او، محرومیت از حضور در اجتماع و سکوت است تا یاد بگیرد امنیت یک کشور، بازیچه دروغ پردازیهای او و هم فکرانش نیست. این سزا، کمترین چیزی است که برای خیانتکاران به امنیت و آرامش روانی مردم میشود در نظر گرفت. /۱۰۱/۹۶۹/م
منبع: رسالت
ارسال نظرات