عشق به اباعبدالله الحسین خاموش شدنی نیست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سید حسن مرتضوی شاهرودی، عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان و از علمای بزرگ خراسان در آخرین روز از درس خارج فقه در شبستان زیرگنبد مدرسه علمیه آیت الله خویی با اشاره به روایاتی از ائمه علیهم السلام که درباره خوف زیارت اباعبدالله پرسش شده بود گفت: اکثر این روایات از امام صادق(ع) و برخی نیز از امام محمد باقر(ع) نقل شده است و اما این خوف اختصاص به زمان خاصی نداشته بنابراین کسانی که با خوف به زیارت اباعبدالله الحسین مشرف شوند خداوند در قیامت دادرس آنها خواهد بود.

خوف از زیارت اختصاص به زمان خاصی ندارد

استاد برجسته حوزه علمیه خراسان با اشاره به فاصله بیش از پانزده سالِ شهادت امام محمد باقر(ع) در سنه ۱۱۴ هجری در زمان اوج قدرت بنی امیه تا زمان حکومت اولین خلیفه عباسی در سنه ۱۳۲ که خوف و خطر بسیار داشت گفت: خوف زائر از زیارت اباعبدالله(ع) شامل ترس از زندان و قطع دست و پا می باشد که این خود باید از منظر فقهی، اجتماعی و آخرتی مورد تحلیل قرار بگیرد.

وی افزود:  اما آنچه مورد نظر ما است عدم اختصاص خوف زیارت اباعبدالله(ع) به زمان بنی العباس و متوکل است که با زوار اباعبدالله(ع) چه ها کردند. خوف شیعه از زیارت اباعبدالله(ع) از اربعین همان سالی است که جابر آمد وکل ظلمه و غاصبین با این زیارت مخالف بودند.

آیت الله مرتضوی شاهرودی در بیان اینکه خوف در زیارت اباعبدالله(ع) اختصاص به بنی عباس نداشته بلکه در زمان بنی امیه بیشتر هم بوده، به تاریخ زیارت اباعبدالله(ع) و وجود روایاتی از امام محمد باقر(ع) استناد داشته و در ادامه حدیث «ماتقولُ فی مَن زار اَباکَ خُوفا» یکمین حدیث باب ۴۵ وسایل الشیعه را قرائت کرد.

وی افزود: ائمه(ع) همانند امام باقر(ع) مورد سوال هستند که زائر خوف دارد اگر به زیارت برود یا دستش را قطع می کنند، یا زندانی اش می کنند، یا مورد توهین و فحاشی قرار می گیرد که همه اینها خوف از سلطان جور یا همان خلفای جور است. براین اساس خوف در زیارت اباعبدالله(ع) اختصاص به زمانی خاص غیر از زمان دیگر نداشته چنان که عامل خوف هم مختلف بوده، یک روز متوکل، یک روز خلفای بنی امیه، یک روز خلفای بن العباس و یک روز امور طبیعیه بوده است.

شور حسینی در پیاده روی اربعین

آیت الله شاهرودی عنوان کرد: همین تروریست احتمالا از صدها سال قبل این خوف بوده است و در بعضی از آن سال ها ده ها نفر کشته می شدند و اغلب این سال هایی که ما هم بودیم تا دوازده نفر کشته می شدند.

وی افزود: شیعه با اعتقاد خاص خود وقتی ۳ تا ۴ فرسخ را پیاده می آید و چشمش به گنبد و بارگاه می افتاد شور حسینی به سرش میزد در آن ازدحام و شلوغی خود را به در دیوار می زد کسی مقصر نبود. اما این کشته ها مانع از افزایش حضور در سال بعد نمی شد.

عشق اباعبدالله خاموش شدنی نیست

استاد برجسته حوزه علمیه خراسان بیان داشت: عشق اباعبدالله(ع) خاموش شدنی نیست و سال به سال بیشتر می شود با وجود خوف از خلفای جور همچون صدام با آن نحوستش که جانی بدتر از متوکل بود و برای جلو گیری از زوار با تانک ها به میدان می آمد و این نشانه رذالتش بود اما این حضور کم رنگ نمی شد.

وی افزود: هرچند آن زمان زوار مثل الان عموم مردم نبودند و بیشتر اهل علم بودند، اما در هر حال این سوال پیش می آید که چرا زیارت با خوف و خطر اباعبدالله(ع) روز به روز پر رنگ تر می شود!؟ این جای تحلیل دارد.

تربیت شیعه توسط علما دلیل پر رنگی زیارت اباعبدالله

آیت الله مرتضوی شاهرودی با اشاره به کامل الزیاره، ابواب نفع چند برابری زیارت اباعبدالله الحسین بر حج و بشارت ملائکه بر زائر، یک دلیل پر رنگ بودن زیارت اباعبدالله(ع) را علما دانست که توانسته اند شیعیانی را تربیت کنند که معتقد بوده اگر کسی در این راه با خوف و خطر گام بردارد در یوم فزع الاکبر نجات پیدا می کند و آنجا زمان خوشحالی آن خائف از زیارت است.

وی افزود: امام محمدباقر(ع) فرمودند اگرکسی با خوف به زیارت اباعبدالله (ع) برود خداوند در روز «فزع الاکبر» به داد او می رسد و ملائکه به او بشارت می دهند که امروز از آن شماست و به فوز عظیم نائل می شوید. زراره از امام باقر (ع) پرسید اگر کسی با خوف به زیارت پدر شما برود حکمش چیست؟ فرمود خداوند در یوم فزع الاکبر به داد او می رسد همچنان که در قرآن به آن اشاره شده است.

اسرار شهادت و زیارت اباعبدالله الحسین(ع)

عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان بیان داشت:  در این پیاده روی اسراری است همچون اسراری که در عصر شهادت ابا عبدالله (ع) بود و فلسفه آن یکی، دو تا نیست. مبدا آن را خداوند در قلب شیعه انداخته است هرچند به واسطه علما اتفاق افتاده باشد.

وی در ادامه با قرائت جمله «اللهم الرزقنا ان شاءالله زیارت الحسین علیهم السلام و برکات این زیارت» گفت: زیارت اباعبدالله الحسین(ع) اسراری دارد که روز به روز به عظمتش افزوده شده و بهتر از قبل می شود و ارتباطی به وجود متوکل، صدام و وهابیت ندارد چرا که همه اینها رفتنی هستند و آنچه می ماند عشق به اباعبدالله(ع) است که در قلب شیعیان وجود دارد و آنها را از ممالک مختلف برای زیارت به حرکت در آورده چنانکه برای زیارت خانه خدا حرکت می کنند./933/پ202/ب1