"الحسین یجمعنا" راه همیشگی نشاط و نجات جامعه مسلمین

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، حامد صائب نژاد

در سال‌های پس از شهادت امام حسین(ع) و یاران وفادار ایشان، آن چنان عرصه بر دوستداران اهل بیت و امام سجاد(ع) تنگ شده بود که ایشان خطاب به یکی از محبان فرمودند: امروز وضع بر ما به قدرى تنگ و دشوار است که مردم، با سب و ناسزاگویى به بزرگ و سالار ما بر فراز منبرها، به دشمنان ما تقرب می‌جویند.(۱)

وضعیت به اندازه‌ای پیچیده شده بود که هاشمیان نمی‌دانستند کجا نماز بخوانند و چگونه حج بجا بیاورند. آن قدر حق و باطل، درآمیخته شده بود که مردم برای استقبال از زنی آوازه خوان بنام جمیله صف می‌کشیدند.

در آن روزگار خفقان، امام شیعیان باید کاری می کرد. نباید اجازه می داد نهضت عاشورا پایمال شود؛ این گونه بود که امام سجاد(ع) از هر فرصتی برای هدایت شیعه استفاده می‌کردند.

یکی از حرکت‌هایی که در آن شرایط آب آسیاب دشمن را می‌خشکاند، پیاده روی بود. امام(ع) با پای پیاده از مدینه به مکه می‌رفتند و در مسیر بیست روزه با حضور در بین مردم به احیای سنت پیغمبر(ص) و آماده سازی زمینه برای پایه گذاری فعالیت‌های امام باقر(ع) و امام صادق(ع) می‌پرداختند.

امام سجاد(ع) حتی با گریه هایشان هم سعی در زنده نگه داشتن راه و آرمان امام حسین(ع) داشتند و با این روش پایه‌های حکومت طاغوتیان زمان را  می‌لرزاندند.

اکنون نزدیک به چهارده قرن از آن زمانه می‌گذرد و دوباره فرصتی دست داده تا نسل امروز هم برای احیای نهضت امام حسین(ع) و فراهم کردن زمینه ظهور فرزندشان حضرت مهدی(عج) حرکتی کنند.

به برکت نام حسین(ع) دو ماه تمام همه چیز را به رنگ نهضتشان در می‌آوریم و همه جا را پر می‌کنیم از الحسین یجمعنا. حسین است که همه را دور هم جمع می‌کند و به درستی که این نام است که اسلام را زنده می‌کند.

نام سیدالشهدا(ع) کار خود را کرده است و بیش از بیست میلیون انسان را یک جا جمع می‌کند تا خاری شود در چشم آن‌هایی که اجدادشان خار در چشم مولایمان کرده بودند.

این دو ماه گذشت اما «الحسین یجمعنا» نباید تمام شود، نباید ایستا شود، نباید فقط بشود یک جمله مقدس که ما را فقط در این دو ماه از سال دور هم جمع می‌کند؛ بلکه «الحسین یجمعنا» زمانی معنای واقعی خودش را بروز می‌دهد که این سخن را هم فراموش نکنیم؛ پیاده روی اربعین و حضور در آن صحنه به انسان صفای خاصی می‌بخشد و ما باید این صفا را حفظ کنیم و ادامه دهیم و به دیگران هم منتقل کنیم.

نام حسین(ع)، خود پیام است. پیامی که دنبالش تجمع مسلمین، حرکت مسلمین، تقوای مسلمین، هیهات من الذله و آیا کسی هست که از حرم رسول خدا دفاع کند را به همراه دارد.

اگر ما همه پیام‌های نام و راه حسین را فرا گرفتیم، آن زمان است که حرکت شروع می‌شود، آن زمان است که یاری‌ها شروع می‌شود، آن زمان است که دل امام زمان(عج) شاد می‌شود.

امروزه ضروری است حرکت ملت های مسلمان پویاتر شود و در کنار نظم و تجمع میلیونی و شعارهای حسینی و حیدری، اقدام به حرکت و پیشرفت شود.

الحسین یجمعنا اگر در همان کربلا بماند ایستا است و به تنهایی یک فایده بیشتر ندارد و آن هم نظم است و زمانی این نظم بار اصلی خودش را به ثمر می‌نشاند که الحسین یجمعنا به الحسین یحرکنا، به نابودی ظلم، به احقاق حق مظلوم، به افتادن وحشت به جان پادو‌های طاغوت، به بیداری اسلامی و به ظهور حضرت حجت(عج) ختم شود.

اگر محرم و صفر و عاشورا و اربعین، بند عدد و تاریخ باشند، با تمامشدن تاریخ تمام می‌شوند. با ۳۰ صفر؛ محرم تمام، عاشورا تمام و اربعین تمام می یابد "شعار وحدت بخش "الحسین یجمعنا" باید در شادی های مسلمین هم تجلی یابد در نشاط اجتماعی و در تکامل روزانه ملت های مسلمان مشهود باشد./918/ی703/س

پی‎نوشت

۱) الطبقات الکبرى، ابن سعد ۵/۲۲۰