صنایع دفاعی زمانی پیشرفت کرد که مستشار‌ها رفتند

به گزارش خبرگزاري رسا، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، نیرو‌های نظامی کشورمان کار سختی در پیش داشتند، مستشار‌های غربی که تا دیروز به آن‌ها اجازه عرض اندام نمی‌دادند، کشور را ترک کردند و پیش‌بینی می‌شد بسیاری از یگان‌های تخصصی ارتش، همچون نیروی هوایی و پدافند هوایی (که آن زمان ذیل نیروی هوایی بود) از کار بیفتند. رهبر معظم انقلاب نیز ۱۹ دی ماه امسال در دیدار سالانه با کارکنان نیروی هوایی فرمودند: «نیروی هوایی ما که آن روز یک قطعه فلان جنگنده را یا فلان هواپیما را نمی‌توانست تعمیر کند، حق نداشت تعمیر کند، امروز کل هواپیما را می‌سازد؛ یعنی تهدید را تبدیل کرده به فرصت، خطر را تبدیل کرده به سود؛ خاصیت یک مجموعه مؤمن این است.» در گفت‌وگویی که با امیرقاسم فراوان از افسران انقلابی و مدرس و متخصص پدافند هوایی انجام دادیم، مروری بر اقدامات ارتش پس از پیروزی انقلاب و همین طور پیشرفت‌های حاصله در نیروی هوایی خصوصاً پدافند هوایی داشتیم که ماحصلش را پیش‌رو دارید.

در روز‌های بعد از پیروزی انقلاب کجا بودید؟ واحدی که شما در آن خدمت می‌کردید، بعد از پیروزی انقلاب چه سرنوشتی پیدا کرد؟

من از بدو شروع خدمتم در پدافند هوایی بودم و حدود چهار سال از دوران خدمتی‌ام را هم در زمان طاغوت گذراندم. مقارن با خیزش انقلابی مردم ایران، من و تعدادی از همرزمانم یک گروه ۲۷، ۲۸ نفری تشکیل داده بودیم و داخل ارتش فعالیت می‌کردیم. یکی از بچه‌های ما به نام کاظم ملاجعفر روز ۲۱ بهمن ماه ۵۷ در درگیری‌های منتهی به پیروزی انقلاب به شهادت رسید و ۲۷ نفر باقی ماندیم. بعد از پیروزی انقلاب من و این بچه‌ها در پادگان امام علی (ع) که محل خدمتمان بود مستقر شدیم و باقی نیرو‌ها موقتاً از خدمت مرخص شدند. هفت یا هشت روز از پیروزی انقلاب می‌گذشت که بچه‌ها برگشتند. دوباره تا ۱۴ فروردین به اغلب نیرو‌ها مرخصی دادند و بعد از آن تعداد کمی که با جریان انقلاب همراه نبودند تعدیل شدند. اما حدود ۹۷ یا ۹۸ درصد شاکله نیرو‌ها به همان شکل سابق باقی ماند.

این مستشار‌ها را یادم است. آن‌ها نگاه از بالا به پایینی به ما داشتند. همانطور که حضرت آقا چند روز پیش فرمودند، این‌ها به نیرو‌های ما اجازه نمی‌دادند در تعمیرات تخصصی هواپیما‌ها یا پدافند هوایی دخالت کنند. کار‌های پیش پا افتاده را به ما می‌دادند و نمی‌گذاشتند کار‌های تخصصی را یاد بگیریم. خیلی از این مستشار‌ها با شروع جریان انقلاب گروه گروه از ایران رفتند. البته من شنیده‌ام که تعداد معدودی تا لحظه پیروزی انقلاب مانده بودند که این‌ها هم به محض اینکه دیدند انقلاب پیروز شده است و وضع به شکل سابق برنمی‌گردد، به سرعت به کشورهایشان برگشتند. رفتن آن‌ها شاید اوایل یک کاستی به شمار می‌رفت، اما این حسن را داشت که به ما گوشزد کرد باید روی پای خودمان بایستیم. امروز که شاهد پیشرفت‌های عظیمی در نیروی هوایی و پدافند هوایی هستیم، درک می‌کنیم که حرف از روی پا ایستادن تعارف نیست. واقعاً پیروزی انقلاب و رفتن مستشار‌های امریکایی و تحریم‌ها بیشترین کمک را کرد تا روی پای خودمان بایستیم.

بله، این یک حقیقت ثابت شده است. قبل از توضیح بیشتر این نکته را عرض کنم که پدافند هوایی پیشتر بخشی از نیروی هوایی بود و یک مجموعه واحد بودند. حضرت آقا واقعاً توجه شایانی به پدافند دارند. به جرئت می‌توانم بگویم در میان مسئولان نظام اسلامی، هیچ کس وجود ندارد که به اندازه حضرت آقا از پدافند اطلاعات داشته باشد. حتی معتقدم آقا از ۷۰ درصد کارکنان پدافند هم اطلاعات دقیق‌تری در این حوزه دارند. با چنین نگاه تخصصی و حمایت‌های ایشان بود که می‌بینیم نیروی هوایی و پدافند هوایی اکنون به این سطح از آمادگی فوق‌العاده رسیده است.

پدافند هوایی قبل از انقلاب به آن صورتی که امروز مطرح است و مردم و مسئولان نگاه خاصی به آن دارند، آن زمان یک صدم این توجه و نگاه‌ها نبود. دکترین دفاعی ارتش ایران برگرفته از نظرات امریکایی‌ها، هواپایه و متکی به رادار‌ها و هواپیما‌ها بود، ولی با شروع دفاع مقدس شرایط تغییر کرد. تجهیزاتی که آن موقع داشتیم برای دفاع از اهداف محدودی بود. بیشتر توجه و تأکید روی پایگاه‌ها و مناطق حساس بود و پدافند ما بیشتر مناطق حساس را پوشش می‌داد. با شروع جنگ اهمیت پدافند بیشتر مشخص شد. تمام مسئولان تلاش کردند پدافند تقویت شود. اوایل شروع جنگ هواپیما‌های شکاری و رهگیری نیروی هوایی مانند تامکت‌ها (اف ۱۴) نمونه‌هایی از دفاع سیال هواپایه را به نمایش گذاشتند. به رغم اینکه هیچ کس به ما قطعات حساس سامانه‌های پدافندی، هواپیما‌ها و رادار‌ها را نمی‌فروخت، اما با تلاش کارکنان نیروی هوایی و پدافند هوایی توانستیم در سال اول جنگ تکنولوژی شوروی را شکسست دهیم. (اغلب جنگنده‌های عراقی ساخت شوروی بودند)، اما اواخر سال اول جنگ، عراق به فکر خرید هواپیما از غرب افتاد و هواپیما‌های میراژ و میگ‌های بلندپرواز ۲۵ خریداری کرد. به این ترتیب بین سال‌های ۶۲ و ۶۳ و بخشی از سال ۶۴، عراق توانست صفحه ترازوی جنگ را از لحاظ برتری هوایی به سمت خودش سنگین کند، ولی در سال ۶۴ که جنگ در عملیات والفجر ۸ به روی آب کشیده شد، با تمهیداتی که شهیدان ستاری و بابایی انجام دادند، تحولی در پدافند هوایی رخ داد و طی عملیات فتح فاو، ضربات کاری به نیروی هوایی دشمن وارد آمد و پدافند هوایی کشورمان قابلیت‌های بسیاری از خود نشان داد.

حرف شما درست است، اما ما تجربیاتی را هم کسب کرده بودیم. بعد از جنگ، چون تمام تکنولوژی‌های مورد استفاده در نیروی هوایی و پدافند هوایی متعلق به امریکایی‌ها بود، با ضرباتی که اغلب سامانه‌های ما در جنگ متحمل شده بودند و جایگزینی هم برای قطعات ضربه خورده وجود نداشت، می‌گفتند طولی نمی‌کشد که نیروی هوایی ایران از کار می‌افتد، ولی ما در جنگ یاد گرفته بودیم که تحریم‌ها را تبدیل به فرصت کنیم. با دست خالی و با اتکا به توانایی‌های نیرو‌های خودمان اعم از بچه‌های جهادی، صنعتی، دانشگاهی و... کمبود‌ها را خودمان جبران کردیم، بنابراین خیلی طول نکشید که اولین رادار بومی ساخته شد. وقتی این رادار رونمایی شد، کسی باور نمی‌کرد در ایران چنین کاری انجام شده باشد. بعد رادار ملی را ساختیم و پیشرفت‌ها یکی بعد از دیگری رخ نشان دادند. همین بازسازی خرابی‌های جنگ تجربه قطعه‌سازی را برای ما فراهم کرد و بعد از قطعه‌سازی هم نوبت به سامانه‌سازی رسید. الان ما انواع رادار‌ها مثل «فتح یک و دو»، «معراج ۴» و رادار مراقب و... را می‌سازیم. سامانه‌هایی مثل «مرصاد»، «صیاد» و «سوم خرداد» و... را می‌سازیم که دشمن ضرب شست برخی از این سامانه‌ها را دیده است. چنانچه در سقوط پهپاد پیشرفته امریکایی‌ها در دهانه خلیج فارس، سامانه سوم خرداد که توسط جوانان خودمان ساخته شده است، پهپاد فوق پیشرفته دشمن را منهدم کرد. دشمنان حتی فکرش را نمی‌کردند که ما بتوانیم هواپیمای بدون سرنشین گلوبال هاک را رصد کنیم، چه برسد به اینکه بخواهیم آن را ساقط کنیم.

شهید منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی در ساخت اولین جنگنده‌های ایرانی و همچنین رادار و سامانه‌های پدافندی اولین قدم‌ها را برداشت. مقام معظم رهبری در شهادت ستاری فرمودند: «ما شهید ستاری را از میان گرد و خاک‌های جبهه و جنگ شناختیم و این مرد خدمات ویژه‌ای در پدافند هوایی به مملکت ارائه داده است.» بعد از شهید ستاری می‌توانیم به امیرعلی غلامی اشاره کنیم که هم اکنون مشاور مقام معظم رهبری در بحث پدافند هستند و ایشان هم از گنجینه‌های زنده ایران و نیرو‌های نظامی به شمار می‌روند.

خاطرات که بسیار است. همانطور که عرض کردم ما و تعدادی از بچه‌ها در نیروی هوایی، یک گروه تشکیل داده بودیم و با هم فعالیت انقلابی می‌کردیم. جالب است بگویم که خیلی از شعار‌های انقلابی را همرزمان ما در نیروی هوایی و پدافند طرح و بین مردم باب می‌کردند. مثلاً وقتی عده‌ای شعار «ارتش به این بی‌غیرتی هرگز ندیده ملتی» را طرح کردند، ما نشستیم فکر کردیم ببینیم چطور می‌توانیم به مردم بفهمانیم که ارتش جدای از آن‌ها نیست و خود ارتشی‌ها هم انقلابی هستند؛ لذا بچه‌ها شعار «فرمانده کل قوا خمینی، هوایی و زمینی و دریایی» را طرح کردند و بین مردم این شعار به سرعت پخش شد و جای شعار‌های تفرقه افکنانه را گرفت. گروه ۲۷ نفری ما در روز ۱۲ بهمن و ورود حضرت امام در هماهنگی با کمیته استقبال از حضرت امام، نقاط حساس را پوشش داد تا امنیت ایشان بیشتر تأمین شود. من همراه سیل جمعیت به بهشت زهرا (س) رفتم و بعد از اتمام سخنرانی امام، ایشان را تا هلی‌کوپتر حاملشان مشایعت کردیم. روز ۱۹ بهمن ماه هم یک روز تاریخی بود. آن روز را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم.

 

در واقع کمر رژیم طاغوت در آن روز و در بیعت بچه‌های نیروی هوایی با حضرت امام شکست. امام خمینی هم به خوبی ماهیت مردمی و اسلامی ارتش را دریافته بودند که بعد از پیروزی انقلاب، هیچ وقت شعار‌های گروه‌های چپ مبنی بر انحلال ارتش را جدی نگرفتند و با هوشمندی خاصی روز ۲۹ فروردین سال ۵۸ را به عنوان روز ارتش اعلام کردند تا در آن روز ارتشی‌ها گروه گروه در میان مردم رژه بروند و مردم ببینند که ارتش با آنهاست و جدای از آن‌ها نیست./1360/