نقش اجتماعی مردم در مواجهه با مشکلات

اشاره: تمایز کشور ما با دیگر کشورهای جهان پیرامون بیماری کرونا جالب توجه است، مهمترین موضوع درباره نقش اجتماعی مردم و مسئولیت اجتماعی جامعه در برخورد با اتفاقات مختلف است که سبب می‌شود تا نقش مکمل و حتی اصلی در یاری‌رسانی داشته باشند و این موضوع مهمترین نقطه قوت جامعه ایرانی است.

درباره این موضوع خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا به گفتگو با حجت الاسلام سید محمد رضا رضی پرداخت.

رسا ـ با توجه به شیوع بیماری اخیر، خیّرین تا چه اندازه می‌توانند در کمک به افراد جامعه در مواجهه با این ویروس تأثیرگذار باشند؟

اول اینکه این ویروس موجب شد تا بسیاری از کسب و کارها تعطیل شود؛ ما نمی‌توانیم درک کنیم که کارگری یعنی چه؟ یک اصطلاح قدیمی درباره کارگر هست که می‌گویند: «دستی و دهنی» یعنی این دست روزانه باید کار بکند تا دهان بتواند تغذیه شود. بیرون نرفتن از خانه باعث می‌شود تا این دست نتواند کار کند و به شدّت اقتصاد خانه به خطر می‌افتد. پس برای توده‌ کارگر جامعه، کسانی که روزمزد هستند، کسانی که حقوق ثابتی ندارند، باید فکری کرد که خیّرین و عزیزانی که خداوند به آن‌ها توانایی داده، در درجه اول باید به کارگرها و کسانی که درآمدشان قطع شده رسیدگی کنند.

دوم اینکه ما در رابطه با خود این بیماری و کسانی که در معرض‌ آن هستند، به خیّرین جامعه چه پیشنهادی می‌توانیم بدهیم؟ اولین پیشنهاد این است که در تهیه‌ی وسایل، لوازم، تجهیزات و مواد لازم برای مقابله با این ویروس کمک کنند. یعنی مواد بهداشتی و ضد عفونی کننده، ماسک، دستکش و از این قبیل را تامین کنند.

سوم؛ با توجه به اینکه این بیماری، مبتلایان را علاوه بر سرفه و تب دچار ضعف بدنی می‌کند، بیماری که این ویروس را می‌گیرد، نیاز به تقویت دارد. وقتی می‌گوییم تقویت یا تغذیه مقوی، این غیر از دستکش، ماسک و مواد ضد عفونی کننده است. مواد مقوی معمولا قیمت‌های بالا و هزینه‌های زیادی دارند؛ مثلا خانواده‌ای که مبتلا شده، اگر بخواهد عسل، میوه یا گوشت مصرف کند که بیمار قوت بگیرد و بدن او بتواند در مقابل بیماری مقاومت کند، با قیمت‌های بالایی مواجه می‌شوند.

چهارم؛ افراد غنی نسبت به کسانی که به آنها بدهکارند، اجاره پرداخت کنند یا از آنها چک دارند، مواسات، رافت، برادری و اخوت به خرج دهند و اکنون که کارها خوابیده است و اگر کسی بخواهد تا چک‌های قبل را به اجرا بگذارد، چک افراد زیادی برگشت خواهد خورد و به همین خاطر در حد توان تا زمان از بین رفتن ویروس، فرصت بدهند.

رسا ـ مردم ایران در مقایسه با کشورهای دیگر تا چه اندازه این اصل را رعایت کرده است؟

ایران از نظر درآمد ناخالص داخلی جزء ده کشور برتر دنیا هم نیست و تورم بالایی در کشور وجود دارد و با وجود همه این مشکلات از نظر امکانات بهداشتی هم طبق آمارهای جهانی با کشورهای پیشرفته دنیا خیلی فاصله داریم، اما چرا در کشورهای پیشرفته دنیا یا در کشوری مثل امریکا تصاویری را می‌بینیم که هرگز کسی در جمهوری اسلامی آن را مشاهده نکرده است؟

با وجود اینکه رتبه اقتصادی کشورهای اروپایی بالاتر است، باید ببینیم که حتی بعضی از پزشکان بیمارستان‌های ایالات متحده برای حفاظت خود از بیماری کرونا از کیسه زباله به عنوان لباس استفاده می‌کنند و از کمبود ماسک در بیمارستان‌هایشان رنج می‌برند و از همدیگر ماسک قرض می‌کنند و این یک حقیقت است.

چه امیدی برای زنده ماندن دارند

چرا در بعضی کشورهای پیشرفته همچون آمریکا، انگلیس و ... بعضی فروشگاه‌ها سر دستمال کاغذی دعوا است و فروشگاه‌های لوازم بهداشتی و مواد غذایی چند ساعت از باز شدن فروشگاه نگذشته، کاملا تمام می‌شود؟ تصاویری که منتشر شد و پرستاری بعد از 48 ساعت شیفت کاری، زمانی که به خانه آمد و برای خرید مایحتاج به فروشگاه‌ها رفته بود، همه خالی بودند و می‌گفت که من چه امیدی برای زنده ماندن داشته باشم.

چرا چنین صحنه‌هایی در ایران دیده نمی‌شود و دلیل آن هم فقط دولت نیست که به مردم خدمات ارائه می‌دهد، همه مردم استان‌ها، شهرها، روستاها خودشان یک دولت‌اند و موتوری برای کمک‌رسانی هستند.

اینکه کشور ما نسبت به خیلی از کشورها خدمات قوی‌تر بود - به جز چند روز اول دیگر کمبود ماسک و لوازم بهداشتی داشتیم - برای این بود که توده‌های مردم به پای کار آمدند و ماسک تولید می‌کردند و مواد ضدعفونی کننده را با هزینه شخصی می‌خریدند و به بیمارستان‌ها هدیه می‌کردند و خودشان در گندزدایی و ضدعفونی کردن محیط‌های اجتماعی داوطلبانه ورود کردند و حاضرند با ایثار و فداکاری به بیمارستان‌ها بروند و به پرستاران و پزشکان کمک کنند. /882/ 404/

خبرنگار: مهدی شهیدی