آمریکا زیر چکمه

روزنامه گاردین  در یادداشتی به نوشته پال باتلر، با اشاره به رفتار پلیس نسبت به 2 گزارشگر  شبکه خبر‌ی سی‌ان‌ان نوشت: در تظاهرات مربوط به مرگ جرج فلوید، مشخص شد آمریکا 2 سیستم‌ متضاد برای عدالت و دادگستری دارد؛ یک سیستم برای سفید‌پوستان و سیستم دیگر برای رنگین‌پوستان. این گزارش می‌افزاید: مبنای عملکرد پلیس در آمریکا اجرای قانون نیست، بلکه برتری دادن به سفید‌پوستان است. این روزنامه در اثبات ادعای خود می‌نویسد: روز جمعه یکی از گزارشگران شبکه خبری سی‌ان‌ان، همزمان که در حال پوشش خبری اعتراضات به مرگ جرج فلوید بود، در برنامه تلویزیونی زنده در مینیاپولیس دستگیر شد. این خبر‌نگار که یک سیاه‌پوست آفریقایی - آمریکایی - لاتین است، با وجود اینکه با افسران پلیس همکاری کرد ولی این افسران به وی دستبند زدند و او را از آن محل دور کردند. چیزی که بعد از این دستگیری رخ داد جالب‌تر بود: یک گزارشگر سفید‌پوست شبکه خبری سی‌ان‌ان که در همان ناحیه‌ای که گزارشگر سیاه‌پوست دستگیر شد، حضور داشت اما با این تفاوت که پلیس رفتاری متفاوت با وی داشت. افسران پلیس با رفتار محترمانه در‌خواست کردند وی از مکانی به مکان دیگر برود. در این یادداشت آمده است: مردم آمریکا می‌پرسند چرا پلیس این کشور با یک انسان دیگر چنین رفتار می‌کند و رفتار آنان نیز هیچ عواقبی ندارد. گاردین نوشت: پلیس آمریکا سالانه حدود هزار نفر را به قتل می‌رساند، از سال 2005 تاکنون با وجود اینکه 15 هزار نفر از مردم توسط افسران پلیس آمریکا کشته شده‌اند، کمتر از 150 نفر از این افسران به قتل متهم شده‌اند. نویسنده این یادداشت در پایان نوشت: این عملکرد پلیس، اعمال قانون نیست، بلکه به دنبال بر‌تری دادن سفید‌پوستان نسبت به سیاه‌پوستان است و هیچ راهکاری برای حل این مساله وجود ندارد، زیرا برتری سفید‌پوستان یک اساس و پایه‌‌ای است که آمریکا بر آن بنا شده است. این مساله درباره چند پلیس بد در میان افسران پلیس دیگر نیست، بلکه مشکل اصلی این است که اجرای کار‌های غیر‌انسانی علیه رنگین‌پوستان در آمریکا، جزو کار‌های پلیس شده است.

***

روزنامه نیویورک‌تایمز  با اشاره به بحران‌های اخیر در آمریکا از جمله شیوع کرونا و تظاهرات‌های خشن به‌دلیل قتل یک سیاه‌پوست به‌دست پلیس، آمریکا را انبار باروت توصیف کرده است. نیویورک‌تایمز در این گزارش آورده است: دو ماه و نیم اخیر در آمریکا مانند صحنه‌های آغازین فیلمی از ویران‌شهری است که از هم گسسته شده است. ابتدا، بیماری همه‌گیر «کوویدـ 19» آمد و بیمارستان‌های شهر نیویورک غلغله شد... بعد، فیلمی از یک افسر پلیس منتشر شد که زانویش را روی گردن مرد سیاه‌پوست قرار داده بود. این روزنامه با اشاره به تهدید ترامپ برای شلیک گلوله به‌سمت معترضان نوشته است: ریاست‌جمهوری او با اتفاقات شوک‌آور و خشونت‌های راست‌گرایان افراطی همراه بوده است؛ شورش راست‌گرایان در شارلوتسویل، کشتار در کنیسه پیتسبورگ و تیراندازی جمعی به‌سمت لاتین‌تبارها در ال‌پاسو اتفاقاتی بوده‌اند که در دوره او رخ داده‌اند. نیویورک‌تایمز در ادامه نوشته است: حتی در شرایطی که غلیان خشم در جامعه رو به افزایش بود، شاهد بی‌نظمی گسترده نبودیم، با وجود این، اکنون به‌نظر می‌رسد در آستانه دوره‌ای طولانی از تابستانی با ناآرامی‌های داخلی قرار داریم. روزنامه آمریکایی نوشته است: در حال حاضر عوامل بسیاری هستند که آمریکا را در معرض انفجار قرار می‌دهند: بیکاری گسترده، بیماری همه‌گیری که نابرابری‌های اقتصادی و سلامت را به‌صورت عریان به تماشا گذاشته است، نوجوانان سرگردانی که کاری برای انجام دادن ندارند، خشونت پلیس، راست‌گرایانی که به دنبال یک جنگ داخلی دیگر هستند و رئیس‌جمهوری که آماده است تا روی هر آتشی بنزین بریزد. 

احسان تقدسی*: رفتار این روزهای پلیس آمریکا با مردم معترض به نژادپرستی، نقض تمام‌عیار حقوق بشر و آینه تمام‌عیار واقعیت‌های جامعه آمریکاست. قتل فجیع مرد سیاه‌پوست 46 ساله زیر زانوان پلیس جلوی دوربین شهروندان، شلیک گسترده گلوله‌های پلاستیکی به صورت مردم، تهدید به تیراندازی به معترضان، تهدید به رگبار بستن مردم در صورت نزدیک‌شدن به کاخ سفید یا عبور از حصار آن، بازداشت خبرنگارانی که اعتراضات را پوشش می‌دهند و...؛ اینها اوضاع کشوری است که وزارت خارجه آن از سال 1977 میلادی یعنی 43 سال پیش مرکزی را برای رصد اوضاع حقوق بشر در دنیا تاسیس کرده و هر سال کشورهای ناقض حقوق بشر از نگاه آمریکا را معرفی می‌کند. ناگفته پیداست کشورهایی که سیستم سیاسی آنها با آمریکا دچار چالش‌های جدی هستند رتبه بالاتری در این لیست پیدا می‌کنند. بر اساس گزارشی که چند روز پیش یکی از اساتید بزرگ روابط بین‌الملل منتشر کرد آمریکا با این میزان از نقض حقوق بشر از میان 18 کنوانسیون بین‌المللی حقوق بشر تنها 5 کنوانسیون را پذیرفته و بقیه را رد کرده است. آنچه این روزها در مینیاپولیس یا 25 شهر در 16 ایالت آمریکا می‌گذرد نشان از یک واقعیت انکارناپذیر دارد: آمریکا صلاحیت سخن گفتن از حقوق بشر یا فرماندهی تعیین ناقضان آن را ندارد. در آمریکا بر اساس آنچه رسانه‌های این کشور منتشر می‌کنند نقض حقوق سیاهان بیش از سایر افراد است و در موقعیت مشابه احتمال رفتار محترمانه با یک مجرم سفیدپوست بسیار بیشتر از یک مجرم سیاه‌پوست است. در دوران کرونا بر اساس گزارش رسانه‌های آمریکایی سیاه‌پوستان (به نسبت جمعیت خود) بیشترین آمار تلفات در این کشور را داشته‌اند و این موضوع دلیلی ندارد جز آنکه سیاهان با وجود آنکه شهروند آمریکا هستند در مقایسه با سفیدپوستان از بیمه تامین اجتماعی کمتر و بهداشت پایین‌تری برخوردارند. فاجعه بزرگ‌تر آنجاست که اگر همزمان یک سفیدپوست و سیاه‌پوست در بیمارستان به دلیل کرونا بستری باشند، اولویت درمان با بیمار سفیدپوست است. یک‌دهم آنچه امروز گارد ویژه، ارتش و پلیس آمریکا با معترضان به نژادپرستی انجام می‌دهند اگر در هر کشور دیگری انجام شده بود تا حالا وزارت خارجه آمریکا، عفو بین‌الملل، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، دادگاه اروپایی حقوق بشر و... ده‌ها بیانیه صادر کرده بودند اما داستان به غرب و آمریکا که می‌رسد همه چیز فرق می‌کند. رسانه‌های غربی هم در کنار دولت‌های‌شان برخورد خشونت‌آمیز پلیس با مردم را با تیتر هجوم معترضان به پلیس منتشر می‌کنند اما درکشورهای مخالف خود با تیتر حمله پلیس به مردم به کمک دولت‌های‌شان می‌روند. سرکوب سیستماتیک سیاهان در آمریکا اتفاق جدیدی نیست اما آنچه به آن شکل متفاوتی داده است استفاده گسترده مردم از رسانه‌های جدید است که توانسته اخبار را به دور از جنگ رسانه‌ای دولت آمریکا به مردم دنیا مخابره کند. اگر کرونا اقتصاد آمریکا را با بیش از 40 میلیون بیکار به فاجعه‌ای بزرگ نزدیک کرد، اتفاقات اخیر پرستیژ حقوق‌بشری آمریکا را از بین برد. ختم کلام اینکه ترامپ پدیده عجیبی نیست؛ اتفاقا ماهیت آمریکا و چهره واقعی آن چیزی است که سال‌ها با بزک رؤسای جمهوری پیشین آمریکا کمتر دیده می‌شد.